De GBR moet toch een keer afgemaakt worden, vinden jullie ook niet? Voordat ik er een binding (Engels voor afwerkbies) op kan zetten moest er wat aan de lichte stof gedaan worden buiten de geschulpte lijnen, en dus ging ik met de aquarel neocolor van Canan d’Ache aan de slag. Ik wilde het niet gitzwart maken, dus trok ik met het krijt boogjes, en met een uitgeknepen kwastje met harde haren verdeelde ik de kleurstof.

Het lijkt zwart

maar eenmaal opgedroogd is het grijs, ook goed.

Het moest goed drogen, het liefst platliggend op tafel, en daar waren Jon en Sherlock het helemaal mee eens. Zo, dat ligt lekker

En ruim zat voor twee wassende katten

Maar toen Sherlock de quilt over zich heen wilde trekken stak ik hier een stokje voor

even omdraaien, als een ware magneet trok ook de achterkant Jon gelijk weer aan

Sherlock vraagt zich af waar de visjes zijn gebleven

Even kijken of het ook geschikt is als speelkleedje, owh Sherlock likt Jon op z’n kopje. Ik ga al lopend op het speelgoedvogeltje staan, en van dat gepiep schrikt Sherlock

Over vogeltjes gesproken, vorige week betrapte ik Sherlock die met een hele grote dode merel in de kamer aan het spelen was, te zien aan de weinige veren op de grond was hij net binnen. Het gevaar lopend op boze reacties moet ik bekennen dat ik een moederlijke trots voelde voor ons ventje, dat doet-ie toch maar effe zonder tandjes. Ik raapte de vogel op, het was een oude magere merel, doodsoorzaak leek een gebroken nek, en legde het buiten in de tuin neer, misschien kon ik er de eksters blij mee maken. Twee dagen later lag het bij het vogelvoerhuisje, bedekt onder groene vliegen en maden, en stinken, brrr. Het lijk verdween in een diepe gat tussen de planten, Sherlock stond er met zijn neusje bovenop, zo nieuwsgierig.

Ondertussen was de verf goed gedroogd en kon ik het strijken om te fixeren. 20 tellen per plek met een hete bout, dit deed ik met de achterkant omhoog zodat ik de wollen vulling uit de weg van de bout kon houden, de vulling wordt er nl heel plat van.
Na het strijken tekende ik een lijn op een cm van de boogjes af, hier leg ik de ruwe kant van de binding tegenaan zodat je na het vastnaaien maar een heel klein beetje van het grijzige verf gaat ziet.

Van een coupon halve meter dubbelbrede achterkantstof sneed ik de 2,75” brede stroken schuin van draad, want hij moest mooi met de ronding mee lopen zonder te plooien of te rimpelen.

Vooral niet strak trekken met het er op naaien, anders gaat de quilt langs de rand opbollen,

omvouwen tot net over de stiklijn op de achterkant en dan via de voorkant vastnaaien

En toen kon ik eindelijk de verenstokjes uitproberen, per verpakking kon je één stokje maken door de twee delen in elkaar te schuiven, en ik kon drie delen op deze manier tot een lange buigzame stok maken. Twee driedelige stokken en een tweedelige stok waren nodig om deze cirkel te maken. 

Met een beetje moeite kon ik ze in de binding schuiven, zonder de veren uiteraard.

Nu moet ik nog even uitpuzzelen hoe ik de uiteinden van de stokjes aan elkaar zet, want zo los buigen ze niet met de ronding mee. Plakband is geen optie, ijzerdraad ook niet, want dat gaat haken in de stof. Metalen clips misschien, of ringetjes? Of een dun liefst metalen kokertje van zo’n 5 cm lang waar ik de uiteinden in kan schuiven. Wordt vervolgd.

De GBR= Great Barrier Reef mandala lag de laatste dagen weer onder de naald, Jon probeerde zoveel mogelijk kalmerende vibes uit te stralen want de rondjes bij de visjes quilten is niet mijn favo onderdeel, gewoon omdat als je met zwart garen op lichte stof quilt elke misser naar je schreeuwt. Misschien dat ik een deel uithaal, maar ik ga het niet helemaal opvullen met rondjes.

En toen quiltte ik de stralen achter de octopus

De anemonen kregen structuur

Net als de zeepaardjes, deze zijn nog niet helemaal klaar

Van alles twee stuks

Gisteren ging ik op het eind van de middag (uur voor sluitingstijd) even naar Quiltshop Leur, express laat in de hoop dat het dan niet druk zou zijn.

Ik was op het personeel na de enige klant en had het rijk voor mij alleen, buiten kreeg een lekker kopje koffie met een slagroomsoesje en liet de GBR mandala zien die glinsterde in het zonlicht. 

Uiteraard scoorde ik wat lapjes, waaronder deze prachtige dubbelbrede stof van Henry Glass. Het is groot genoeg voor een achterkant van een King size quilt of een jurk ☺️

Vandaag ga ik weer verder, beetje borduren en een beetje quilten.

Nu Sherlock in en uit loopt zijn we hem aan het trainen dat hij komt als we hem “piepen” (lippen tuiten en dan lucht inzuigen), we zijn dit gewend bij de andere katten, dus als we hem aan zagen komen lopen maakte Evelien of ik dat piepgeluidje.  (het gaat trouwens heel goed met Evelien die nu lekker aan haar conditie werkt, lopen en fietsen)
Gisteravond kwam Jon om kwart voor 11 naar binnen en bedelde om eten, maar Sherlock was nog buiten (geen gegil van katten meer gehoord), de meeste keren komen ze vlak na mekaar binnen, behalve nu, dus maakte ik het piepgeluidje bij de schuifpui en na een paar tellen kwam hij aanrennen. Oh zo fijn, weer een mijlpaal 🎉 liefdevolle begroeting volgde tussen de twee mannen, en even later zaten ze zij aan zij in de garage te smikkelen van de in een bodempje water drijvende droge brokjes.