Categoriearchief: mannenquilts

Schuif maar aan

Gistermiddag was ik druk bezig iets op de pc te zoeken, toen Evelien whatsupde dat ze om half 5 thuis zou zijn, omdat ze geen colleges meer heeft deze week. Wow wat een leuke verrassing! In de auto op weg naar huis bespraken we het avondeten, en mijn idee voor lasagne viel in de smaak, vooral het deel waarbij ik de saus zelf zou maken ipv uit een pakje.

Zo zag het na afloop er uit. Ik begon met een grote 5 liter pan, moet toch voldoende zijn, maar halverwege het toevoegen van groentes en tomaten en zulks kwam de rand al in zicht, roeren was geen optie meer zonder te gaan knoeien, dus werd de grote soeppan uit de garage gehaald en goot ik alles over zonder al te veel geklieder. Ik kook op het gevoel, snufje van dit, kneepje van dat, en de zalige geur die toen uit de keuken kwam deed me watertanden, oeh zo lekker, en vooral ook zo lijnvriendelijk. Maar toen besloot ik dat er toch een kaassaus bij moest komen, om tussen de lagen en op de top te gooien, en dat was minder lijnvriendelijk, en natuurlijk moest er geproefd worden, zit er genoeg zout in, kan het nog een snufje nootmuskaat gebruiken? Gelukkig zat de fijnproever in de woonkamer, ze offerde zich graag op. Mijn grootste ovenschaal gepakt, en vullen en stapelen maar. Waarom stop ik niet zodra ik zie dat nog een laag lasagne teveel gaat worden? Ik weet het niet, is net zoals dat je een glas vult met melk, en je alleen maar druk maakt dat het laatste beetje ook ingeschonken moet worden, want een fles met zo’n klein klutsje melk terug de koelkast in zetten is ergerlijk voor de volgende die dan een nieuwe fles moet gaan halen, maar wel met het gevolg dat het glas overloopt. De pan met goddelijke pastasaus moest leeg, en of het nou wel of niet paste, dat zou me een worst wezen. De schaal was dus zo vol, dat bij het eerste borreltje van het koken in de oven, de saus al over de rand op de opvangschaal viel, die er onder stond.

De lasagne was zalig, werkelijk te lekker voor woorden,

en er is nog zoveel over, ik heb nu 6 porties in de diepvries zitten, wat op de opscheplepel zit is 1 portie (grote lepel). Jullie willen niet weten hoe de oven na afloop er uit zag!

Ook de glazen deur en de wanden zien er niet uit.

Dat gaat me een uurtje poetsen worden, want vlak na het eten moest ik naar de DDC, voor deze ene keer op de woensdagavond.

Ik stapte op de weegschaal, mijn broek ophijsend en klaagde dat al mijn broeken zo beginnen te zakken, tijd voor een riem. De coach keek naar haar metertje, en zei “Oeps”, en keek over haar brilletje mij streng aan. Ik schrok me lam, dacht toch echt dat ik het goed had gedaan, dacht zelfs dat ik wel een halve kilo kwijt was, maar aangekomen, nee toch? Met een rood hoofd keek ik haar aan, alle dames in de zaal waren opeens muisstil, want dit doet de coach nooit zo hardop, en dan moet er toch wel wat ergs aan de hand zijn; en toen lachte ze fijntjes, en zei: “1,2 kilo er af, keurig gedaan!” Met bibberknietjes stapte ik van de weegschaal af, wat, zoveel er af! Ik kon het haast niet geloven. Ik kreeg er een sterretje bij op mijn kaart, in totaal nu 6,3 kg er af, jooh! En dat mooi op tijd voor het feest vanavond, waarvoor we op chique moeten, en ik nu wel weer in mijn mooie jasje ga passen! Nee, ik koop niks nieuws hoor, het slijt amper, en ik kan me niet voorstellen dat de aanwezigen nog weten wat ik vorig jaar aanhad, of het jaar daarvoor.

De Artesan quilt is gesandwiched, mijn kamer overhoop gehaald om de tacker te zoeken, nadat de achterkantstof al vast zat; toen ik hem had gevonden, kon ik nergens het nieuwe pakje tackergevalletjes vinden, dus helaas ziet de kamer er weer niet uit

en heb ik de quilt met lijmspray gesandwiched. Mooi tafelkleed zo,

ik weet wel wie hier vannacht op gaat slapen…

Buzy Bee

Heej, dat is een leuke naam voor onze mini-bee, ik zal het volgende week in de groep gooien!

Vanmorgen was het al heel vroeg opstaan,

al om 7 uur, want om 9 uur zouden Miranda en Angela komen. Gisteravond was ik druk in de weer geweest om de grote tafel in de woonkamer weer leeg te maken, ik had er al weken aan zitten werken zonder iets weg te halen, alleen maar aan toegevoegd. Ik hoorde Zopje tevreden knorren toen ik eindelijk mezelf bij de lurven had gepakt en bij de tafel stond; hij lag prinsheerlijk op mijn lapjes, met zijn kopje op de lens van de digi, die daar lag na het maken vaneen foto van het poppenblokje.

Hij ging er mooi voor zitten, toen hij de digi op hem gericht zag.

 

 

Toen Angela gistermiddag sms’te met de vraag of de bee toch wel bij mij was, en om 9 uur begon, smst’te ik terug met een: “Tuurlijk”, een beetje met de hoop gedachte dat het dan toch half 10 zou worden eer ze er waren, want ze zijn nooit op tijd. 😉 Beware and behold, kwart over 9 ging de bel, en daar stonden ze, de slapers nog uit hun ogen wrijvend. Nee, nou moet ik niet jokken, ze zagen er fris en uitgeslapen uit,  Julie kwam op een wat ‘normalere tijdstip’, om 10 uur, op de fiets, met vuurrode oren van de koude wind, brrr.


Angela pakte haar quilt uit die ze had laten doorquilten voor €140,- een mooi all-over patroon, en ze was ook zeer te spreken over de snelle service (paar dagen als ik goed heb zitten opletten, ik let wel goed op, maar ze praten zoveel hè), dus voor herhaling vatbaar.

Zien jullie hoe strategisch ik het schoteltje met amandelstaaf heb neergezet, zo achter het servies, uit het zicht voor mij? Julie en ik zaten aan de ontbijtkoek, Julie omdat ze niet van zoetigheid houdt (bofkont) en ik vanwege de DDC (geen enge ziekte, DDC staat voor dikke dames club, oftewel de weightwatchers).

Angela was bezig met haar Phebe rand uit te tekenen, nadat ze eerst nog wat geborduurd had.

Julie was aan het worstelen met een Camelot blok, een hele lastige om mooi plat te krijgen, maar hij is wel prachtig van stofgebruik. Ik zie dat Dorry hem ook als bee-BOM blok heeft

Miranda prikte lustig op los in haar kalender BOM van Dorry, dat is toch zo’n enig patroon (is denk ik niet meer te koop, zag hem niet op haar site staan), vooral de maand met die meisjesbeentjes vind ik om te smullen.

Dit is een foto van Marloes d’r blok,

en een foto is van Anne O van alle blokken tot een top gemaakt, ik heb hem geloof ik nooit af gezien.

Om 12 uur gingen de meisjes huiswaarts, ik zag scheel van de honger, nou ja, bijna dan, en na het bammetje

en een zalig fruithapje (een halve maar, want ik word hier erg winderig van :p ) ben ik verder gegaan waarmee ik tijdens de bee ook bezig was, namelijk met de Artesan Star, zo in de pauzes van Desperate Housewives.

Hij is nog niet helemaal af,

hier showt Suzanne hem, op haar tenen staand met haar armen helemaal wijd, en nu zie ik gelijk waar ik de krukken had gelaten, die ik eergisteren al weg had willen brengen, ware het niet dat ik ze kwijt was. Valt ook helemaal niet op hè, zo pal naast de deur.

Morgen ga ik verder met de buitenste strokenrand, en die zet ik dan vast met een prachtige bijpassende donkere stof, die ook als iets bredere rand aan de buitenkant komt.  En toen ik klaar was met het eerste stapeltje stroken (wat je naast de quilt op de grond ziet liggen), en aan het eten klaarmaken wilde beginnen, zag ik Zopje in totale extase op de bank liggen,

ooh, is hij niet om op te vreten zo lief?

Met de kerstverlichting nu ook om onze watergodin ziet de tuin er steeds kersteriger uit.

Spooky he? Is een LED-kabel van 10 meter, bij de Marskramer gekocht vanmiddag, zo tussen het naaien van een paar blokken en een paar stroken door, toen ik me opeens herinnerde dat we geen vaatwasmiddel meer hadden.  Ppfff, ja hoor, ook ik word moe van mezelf.

Nog even volhouden, want er was nog 1 heel leuk ding om te vertellen, en dan ben ik klaar (kan ik er wat aan doen dat er zoveel uren in mijn dagen zit?) met deze blog.

Vanavond was weer de controle van de DDC, en ik was ondanks het lekker snoepen op pakjesmiddag, en het uit eten gaan op zaterdagavond avond 1,2 kilo afgevallen! Geweldig, ik zat de rest van de bijeenkomst te stralen en te grijnzen. De coach zei wel dat we nog even een week moeten wachten met heel hard juichen, want, zo zei ze, “God straft onmiddellijk, de Weightwatchers een week later.”

Ik ben nu in totaal al 5,1 kilo kwijt, dat is dus een hele kledingmaat al, en dat in de moeilijkste  maand van het jaar.

Twee vooruit, een achteruit

Ik was heerlijk aan het naaien geweest, had eerder al 2 banen af die ik aan de Artesian quilt wilde naaien, tot ik zag dat ik bij eentje de flying geese de verkeerde kant op had laten vliegen, dus uithalen maar. En vanavond op de bee heb ik ze lekker weer tot een rij gestikt, en toen het tijd was om in te pakken en naar huis te gaan, had ik de rijtjes aan de top, ik ben nu op de helft.

Hij hangt een beetje scheef en vervormd, ik had hem gewoon hatseflats tegen de designwall aan geplakt, normaal ga ik op een krukje staan zodat ik er goed bij kan, maar daar had ik nu even zin in; heen en weer lopen om het krukje te halen en dan weer terug te zetten, het is laat en ik moet eigenlijk slapen, maar ik wilde nog even snel een blogje schrijven.

 

Op de bee was het een gezellige boel, iedereen was druk bezig, iemand had amandelstaaf meegenomen, en er stonden schaaltjes met kruidnoten en chocolaatjes op tafel, oei ik groei. Nee hoor, ik heb er niks van genomen, ik had genoeg afleiding aan mijn blokken naaien. En wat te denken van de poppen, er waren nog meer klaar, en hier hangen ze, er zijn er al meer af, maar die zijn nog thuis bij de deelnemers die er vanavond niet waren. Er moeten in totaal 16 poppetjes komen, 4 hoog en 4 breed.

boven de blokken van de andere groep.Mijn poppetjes hebben nog geen gezichtje, ik dacht dat ik er vanavond wel aan toe zou komen, maar nee, ik was mijn garen en zulks vergeten, dus zijn ze weer mee terug naar huis gekomen.

Het patroon van de poppenquilt komt van het boek: Making quilts for children, door Elaine Hammond.

 

Op de bee zat een dame met een kiwiplant thuis, die heel veel vruchten had geleverd, en ze had een grote tas vol, en we mochten allemaal een zakje vullen. Ik heb bij thuiskomst lekker gesmuld van deze zoete mini-kiwi’s, echt lekker!

Spokenissen

Afgelopen nachten heb ik gedroomd, vreselijk, tot 2 keer aan toe dezelfde nachtmerrie over de antieke quilt; ik had de randen op de groene stof genaaid, en toen met het recht af op maat snijden, sneed ik dwars door alle hexagonen heen. Gisteren was ik er zo van geschrokken, dat ik maar even niks aan de randen deed, en zo ook vandaag. Als ik nou vannacht niet meer hierover droom, dan durf ik er morgen wel weer aan verder te gaan, hoezo bijgelovig? Dan heb je het als kat toch wel makkelijk, zoek iets quilterigs op, en na een beetje wassen lekker slapen.

Maar niet werken aan het een, betekent wel verder gaan aan het ander, en de flying geesejes beginnen al wat te lijken, ik ben op 1/3e ongeveer. Het kan sneller, maar ik vind het zo zonde om de afvalstukjes niet gelijk gebruiksklaar te maken; ik teken geen diagonale lijntjes, maar maak gebruik van de lijnen op mijn naaimachine, met watervaste stift getekend. Een lijn loopt gelijk met de naald, en de andere 2 lijnen zitten precies een kwart inch er vanaf. Tijdens het diagonaal stikken, begin je met de naald bij de punt, en vanaf het moment dat je gas geeft, hoef je enkel het puntje waar je naar toe stikt én het lijntje in de gaten te houden; het puntje moet steeds over het lijntje lopen.Zo stik je de een na de ander zonder af te knippen (kettingnaaien) , en als je klaar bent met je rijtje, flip je het over, en ga je via de achterkant terug, en dan stik je een halve inch vanaf de stiklijn, op het deel wat afgeknipt gaat worden. Ben je klaar, dan knip of snijd je tussen beide stiklijnen het driehoekje af. Open strijkenn en klaar ben je.   Fotomoment:

Roosendaalse schoonzus vroeg of we voor haar een LP op een cd wilde branden, tuurlijk wel, dan gebruiken we de cd-recorder ook weer eens een keer; wel moest ik goed zoeken naar een leeg cdtje (dit kan niet op de cd-roms van de pc, het moet speciaal voor muziek zijn), en nadat ik de gebruiksaanwijzing van het apparaat weer had doorgenomen, ging ik aan de slag. Toen we ja zeiden, wisten we niet over wat voor muziek het ging, zelf dacht ik iets van de Shadows of zo, maar het bleek dus een fanfareband; bijna 45 minuten even doorbijten dus. Hier een korte geluidsfragment: Ik dacht dat ik iets verkeerd deed, want er kwam maar uit 1 box geluid, en ook de metertjes sloegen niet allebei uit, eentje maar. Toen ik mijn bezorgdheid uitte aan mijn ventje, moest hij lachen: “toen ze deze LP maakten, hadden ze nog geen stereo, alleen mono.” Oké.

De cr-recorder registreerde de pauzes niet tussen de nummers in, vanwege ruis op de LP, ook al was deze lp van hele goede kwaliteit, dus moest ik na elk nummer even de opname pauzeren en opnieuw starten, om later een cd te krijgen waarop je een nummer kunt kiezen.  Het is dus gelukt, jeuj, en ik zal er nog eentje maken voor het gemeentelijk archief 😉 Hoewel, ze kunnen er ook hier eentje kopen, een lp wel te verstaan. De Trommelaeren van Roesendaele zijn een begrip in Roosendaal en omgeving; wist ik niet, tot er een kunstwerk voor werd opgericht, dat nu te zien is als je op de nieuwe markt staat, wat een feest.

Minder feest was het vanmorgen, toen ik op de weegschaal stond; aaargh, bijna weer 100 kg!

Dat gaat toch echt niet gebeuren, oh nee, nooit meer terug naar de 100+! Ik zat de laatste weken rond de 97 te schommelen, beetje er boven, beetje er onder, en opeens maakt de weegschaal een sprong. Grote kans natuurlijk dat ik morgen opeens weer tegen de 98 zit, omdat het allemaal vocht is dat ik vast houd (ja ja, smoes nummer 1).

Ik nam me vanmorgen voor om vanaf vandaag de fiets te pakken voor kleine boodschapjes, en vanavond ben ik naar de Dikke Dames Club (DDC) gegaan, landelijk beter bekend als Weighwatchers. De dame naast de dame aan de kassa vroeg of ik nieuw was, en toen ik zei dat ik herintreder was, moest ze lachen en de dame aan de kassa herkende me zelfs nog van naam! Na iets van 1½ jaar, dat vind ik knap.

De coach, Yvonne, was blij me te zien, goed dat ik het weer oppak, voordat het nog verder doorschiet, en zei: “en we gaan d’r weer voor!” Een geweldige vrouw, ze stimuleert en is zo enthousiast, daar doe je het voor.

Ik vind het wel slim van mezelf (of dapper?) dat ik er nu aan begin, en niet wacht tot na de feestdagen, het kan er maar al deels weer af zijn. Mijn doel voor nu is onder de 90 te komen (waar heb ik dat al meer gehoord?), kleine stapjes.  Maar de Amsterdamse kaassoep die ik voor morgen wil maken, dat gaat hem -voor mij- niet worden, vrees ik. Of toch wel, maar dan een heel klein kopje,  voor de smaak?

Ik zal eens kijken op de site van de DDC, of dit recept ook mager te maken is. Er is niet erg veel veranderd sinds ik weg ben geweest, het enige is dat je nu on-line je cursusgeld betaald, via een machtiging, en dan mag je ook onbeperkt gebruik maken van de online-planner, receptenboek, en je afvalschema kan je ook daar invullen, heel leuk allemaal. Eerst was dit alleen tegen betaling, dat kwam dan bovenop het cursusgeld.

Pluisje krijgt een beurt

Photobucket ja, in de wasmachine; wat dachten jullie dan? Doe ik echt niet met de hand. Het afmaken van de bies had nogal wat voeten in aarde, of moet ik zeggen kattenpootjes. Mensen wat een bemoeizuchtig type is Zopje zeg,

maar uiteindelijk kwam hij af, kijk eens wat een mooie hoeken( leuke achterkant he)-de kleuren zijn in het echt zoals op de linkse foto's- Photobucket en kon hij in de wasmachine,met 2 colorcatchers (gaf niks af), en daarna de droger in. Met 2 ballen ja. Op een niet zo hete stand, en ooh zo spannend toen hij er uit kwam, want geen idee wat de vulling zou  doen. Maar het is goed gegaan, het geeft een beetje antiekerige krimp-look, mooi. En de witte waas die er eerst opzat is veranderd in witte klontjes op de stof, die ik er met de pluizenroller van Ikea zo af kon rollen, ik had er wel 4 nieuwe plakvelletjes voor nodig, en kwam er nu net achter dat de achterkant (die dus op bed ligt) ook onder de witte vlokjes zit, dus die kan ik er morgen nog even afrollen. En de label maken, die moet er ook nog op. De takkertjes van de Micro-stitch zijn er al uit, dat ging vlot en makkeijk, omdat ik precies volgens raster van de blokken de takkertjes had geschoten, je mist het dan niet zo snel met weghalen.

Op de foto ligt hij op een hele grote 2 pers.bed; hij is gemaakt voor een smalle 2 pers, dus bij het baasje zal Pluisje wel mooi over de rand hangen, net als Zipje met zijn kussen.