Categoriearchief: Building Houses from scraps

Einde vorstverlet

Hebben jullie het ook in de krant gelezen afgelopen week? De vorst gooit roet in het eten bij de bouwbedrijven, degene die tot nu toe het hoofd boven water heeft weten te houden, gaat het zwaar krijgen; een schadepost oplopend in de tonnen, als deze vorstperiode lang aan blijft houden. Nou, dat moeten we dus niet hebben, en om een goed voorbeeld te geven, heb ik al 5 huizen afgemaakt gisteren, ja, ik werk gewoon door in het weekend, en voor vanavond hoop ik er nog 5 op te kunnen leveren, de show must go on!

Kijk eens wat een geweldig optisch effect, viel me pas op bij het zien van de foto’s, alsof je de bollende overgang van rood naar groen kan voelen door het beeldscherm heen!

Of ik voor komende week de wijk van 40+ huizen klaar krijg, is nog de vraag; de bouwmaterialen zijn aanwezig, maar de fundering moet voor de rest nog gestort geprint worden, en de straatjes gelegd. En nu ik zo naar de foto kijk, zie ik dat er 2x dezelfde stofje is gebruikt voor de raamkant, paars met een stippeltje. Nou ja, in een stadje van pakweg 365 huizen gaat dat niet echt opvallen.

Hoe doen de andere bouwvakkers dat, vermijden jullie dubbel stofgebruik, of doen jullie ook  maar een dotje?

Kijk eens wat een mooie afdruk, achter gelaten door een merel:

In het water…uh… sneeuw gevallen

Valt er 10 cm sneeuw en ligt heel Nederland plat, niet te geloven toch?

Uitzicht vanuit mijn naai/pc kamer:

En dit zag ik gisteravond onder mijn bureau

Dochter zit vast in Amsterdam, zelfs vandaag was er geen trein die vanaf station Schiphol naar Roosendaal ging, en is ze wederom terug naar haar huis gegaan, waar gelukkig nog een huisgenoot was, zodat ze niet alleen is. Met ook Tim niet thuis,-die wilde afwachten, omdat we vandaag naar Tilburg zouden gaan naar een superlekker sushi-restaurant, wat niet doorgaat- is het wel erg stil in huis, mijn ventje en ik lopen bijna met onze ziel onder de armen, de jongste houdt zich gedeinsd boven, om niet helemaal bedolven te worden onder onze liefdevolle aandacht.

Vrijdagmorgen zou ik samen met mijn moeder naar Vijfhuizen gaan, naar de quilttentoonstelling aldaar, en op de terugweg Evelien oppikken, die er vlak bij woont, maar helaas, met weercode oranje bleek dat niet zo’n strak plan. Jammer voor de gemiste tentoonstelling hoor, maar er zijn belangrijkere dingen in het leven, en je moet het gevaar/de problemen niet opzoeken; je zult mij dan ook nooit zien paragliden of bunjee jumpen.

We hebben het lapjes aaien wat dichter bij huis gezocht, naar Quiltshop Leur, waar we toch ook lekker hebben kunnen rommelen tussen de stapels met lapjes die per serie op staalkaarten geniet zaten; elk hadden we een behoorlijke stapel, en bij thuiskomst aan tafel de lapjes van de kaarten gehaald,  gehalveerd, en gedeeld, zodat de buit nog groter was! Ook sneed Monique van de rollen nu 10 cm stroken (anders alleen 25 cm), zodat we ook hier een leuke serie van konden scoren zonder al te veel ribben kwijt te zijn.

Mijn moeder is halverwege de middag -toen er al een aardig pak sneeuw lag- weer terug naar huis aangegaan, met de trein (staand van Roosendaal tot Goes, bus met vertraging tot Terneuzen, 40 minuten wachten op volgende bus in de kou, en dan nog lopend met de fiets in de hand naar huis, nog iets van een half uur!), om thuis geen puf meer te hebben in het sneeuwverven. Maar vandaag was ze al lekker aan het verven gegaan, een onverwachtse sprong van de kat van de buren naast haar op tafel, die mee wilde spelen, maakte dat een lading sneeuw wel erg veel verfpoeder kreeg, dus dat gaat een verrassing worden. Ze doet ook bij 2 bakken precies hetzelfde, eentje met Egyptisch katoen, en de andere met populine, als test, om te zien hoe het verft.

Nu hebben we echt genoeg huisjesmateriaal, zou je denken?  Om mijn achterstand wat in te halen (heb er 12 af), ben ik weer verder gegaan, de deuren zijn al klaar van wat ik aan velletjes geprinte patroondelen had liggen, en nu de daken nog.

Het is voor de katten ook te koud om naar buiten te gaan, ze liggen al de hele dag op hun plekje, gaan alleen voor een pitstop naar buiten.

En nu duimen dat mijn pc niet weer crasht, net als gisteren, en vandaag. Misschien toch maar wegbrengen om schoon te laten maken, bahbah.

Dagje Brielle

Nou ja, ‘dagje’, 2 uur zijn we in Brielle geweest , en toen reden we alweer naar huis, maar het was alles bij elkaar een heerlijke dag! Het begon met het uitpakken van de Elna voor mijn moeder, met uitleg (de handleiding zat er ook bij), het aaien en inpakken van de huizenlapjes   die mijn moeder voor mij had klaarliggen, jeetje wat een verwennerij, en daarna -tussen de slokken koffie door- ook nog even snel naar de naaikamer om haar 1e aan elkaar gestikte rij variahex (voor op bed) te bewonderen, de rest van de blokjes liggen elders, er moest ruimte gemaakt worden voor de bouwstraat 🙂

  ooh al die prefab onderdelen, wat leuk! Je kan duidelijk zien dat mijn moeder gek is op paperpiecen.

Je zou haast vergeten dat we nog naar Brielle moesten gaan, voor de ‘quilters outlet’, we kletsten wat af onderweg, en dan vliegen de 3 halve uren zo voorbij, en toen we daar aangekomen waren, na een mooie toeristische route, dwars door de polders en met het zonnetje dat al voorzichtig door de wolken begon te schijnen, stond de winkel bomvol!

Geen nood, eerst even een kopje koffie drinken en een hapje eten bij de zaak waar we jaren geleden met onze eerste quiltshop-hop dag ook hadden gegeten. Wonderbaarlijk genoeg -want een oriëntatievermogen van een demente postduif- wist ik precies waar deze tent stond, kan ook niet echt missen, bruggetje oversteken en straatje doorlopen tot je links af kan. Zo blij dat ze nog dezelfde geuzenschotel hadden, super!  In afwachting op het eten zaten we ons er al helemaal op te verheugen, en het smaakte net zo lekker als we het ons herinnerden

Met volle maag tegen de wind in naar de quiltwinkel, het was er nu gelukkig rustig, en we konden op ons gemak lapjes bekijken; 
bij Sandra gingen ze op gewicht over de ’toonbank’, en bij de andere toko waren ze per FQ, F8 of Jelllyroll geprijsd, ik zag geen wollen tussenvulling op de rol (niet iets waar je overheen kijkt), en heb ook vergeten er om te vragen. Allebei happy met een tasje vol kleine lapjes en iets grotere kleine lapjes gingen we weer naar de auto, op weg naar Roosendaal. Mijn moeder stond er op dat ze daar met de trein naar Goes zou gaan, ze vond het onzin dat ik de lange rit terug naar Hoek plus de rit dan weer naar huis nogmaals zou maken. En zo stonden we een uurtje later aan tafel in onze kamer lapjes te verknippen, we gaven mekaar een stuk van de net aangekochte buit, voor de huisjes, onderwijl onze koffie opdrinkend.

En dit is mijn buit, met strookjes van mijn moeder, en haar buit ziet er ook zo uit, ongeveer. Van deze stapel ga ik ook lapjes en stroken snijden voor de ruil in Laag Zuthem, aanstaande zaterdag. Er is nog steeds plaats op deze bee, dus wil je ook komen, ga dan gauw naar haar site en geef je op.

Om half 4 zette ik mijn moeder af op het station, en bleef wachten tot ze de trap op en uit het zicht was verdwenen, eer ik naar huis ging, en wat schetste mijn verbazing? 3 kwartier later belde ze al dat ze thuis was! Op het station op Goes aan gekomen was ze een dorpsgenoot tegen gekomen die haar een lift met de auto aanbood, en haar thuis afzette, wat een geluk! Ik had toen net het eerste raampje al klaar van de 4 uur eerder aangeschafte stof, kon het niet laten.

Het was, zoals ik al zei, een heerlijke dag, hij begon met miezer regen, en eindigde met zonneschijn!
Ik neem nog een pepermuntje

’t Kan vriezen en ’t kan dooien

 lijkt de tuinkabouter te zeggen, en het was aan het vriezen op dat moment, het rook heerlijk en zo uit de wind was het goed uit te houden, met mijn fleece poncho aan. “Hah”, zei mijn lief, toen hij me er de eerste keer mee zag lopen in de tuin, toen ik met vogeltjesvoer in de weer was, “Je lijkt net zo’n artistieke kunstenares, met dat gewaad aan”. Kijk maar, hier zie je me gespiegeld in het zijraam,   ooh, zie die Zopje daar liggen met al zijn knuffels, lief hè. Zipje lag toen in de luie stoel, elke keer als ik langs liep, gaf hij een miauwtje, zo van: “niet op me gaan zitten hoor, ik lig hier.” Het is me 1 keer overkomen, nou ja, het is hém 1 keer overkomen, en dat was niet voor herhaling vatbaar. Hij heeft er nog nachtmerries van, ziet hij opeens zo’n mega derrière op hem af komen, halleluja!

Na het maken van deze foto’s

ben ik lekker aan de slag gegaan met blok 2, en hij is al een heel eind klaar gekomen, morgen ga ik hem meanderen.  Het was niet makkelijk, de applicaties vast naaien, er moest stikkerfoetsie en sewers aid aan te  pas komen, het eerste is terpentine om de naald steeds schoon te maken, want grrr die steam a seam lite laat wel erg veel lijmresten achter tijdens het naaien;  sewers aid is siliconen in een flesje, om op je naald, of draad te doen, heel zuinigjes ! zodat het makkelijker door de stof glijdt.

Ik gebruik voor garen gewoon de siliconenspray die je bij Praxis of zo kunt kopen, stuk goedkoper, spuit een dun streepje over de klos, en dan is de rest van het stroeve garen (bv metalics) prettiger te hanteren, als andere naalden niet helpen. Maar een spuitbus is niet zo praktisch als je het op een naaimachinenaald probeert te mikken, alles zit dan onder! Je zou kunnen overwegen een klein beetje in een dop te spuiten, en dan heb je ook het vloeibare spul, maar kijk uit voor de nevel, dit maakt dat alles erg glad wordt, dus ook de vloer.

(ja, ik heb het ook eens over een hele quilttop gespoten toen bleek dat de stof een ramp was om te quilten vanwege de witte opdruk op de stof, wat goed dat je dat nog weet!)

Dussss. Het was een beetje heftig, het stikwerk, en ik ben stapvoets gegaan, en op punten waar ik door 3 of meer lagen stof moest, heb ik eerst de naald -in de machine laten zitten- schoon gemaakt, en toen tussen duim en wijsvinger een heel klein beetje siliconen op gedaan, en dit over de naald gewreven, en toen ging het naaien weer even zonder stampwerk. Gewoon doorademen. Maar het resultaat is super, ik ben blij dat ik het af heb, en ga voor de volgende blokken vliesofix gebruiken.

Vanavond heerlijk gegeten, ik kwam er om kwart voor 7 achter dat het al kwart voor 7 was, zo druk was ik bezig met spullen klaar zetten voor de bee, waar ik vanavond weer naar toe ging. Ieks, kwart voor 7, en 3 kwartier later moest ik al de deur uit! Gelukkig had ik vanmorgen al boodschapjes gedaan, Thaise wokgroenten, eiernoedels en uit de diepvries al ontdooid varkensoesters van de steengril van kerst, wat we over hadden dus (ja, allicht). Terwijl het vlees stond te bakken ging het water voor de noedels op de kookplaat; terwijl de groenten werden gewokt, gingen de noedels in de pan; terwijl de noedels in de wok ging met de lekkere oestersaus, gingen de eieren in de pan, en terwijl de eieren stonden te bakken, gaf ik een brul naar boven “ETEN” en dekte ik de tafel.  Om 7 uur zaten Suzanne en ik te smikkelen van het eten, wat wel erg pittig was, vanwege de grote hoeveelheid rode pepers die er door zaten, maar lekker! En zo gezond, slechts 8 punten, herstel: 11 punten, ik was het gebakken eitje vergeten, dus ging er een schaaltje yoghurt met diepvriesvruchten van de appie achteraan, (ook nog over van de kerst) maar niet helemaal, want opeens was het al half 8.

Op de bee ben ik als een bouwvakker aan de slag gegaan,  heb welgeteld 2 huisjes af gekregen, het wordt nog wel wat! Ooit.

Zit er weer op

Het weekend zit er weer op, de oudste spruiten zijn alweer op hun kamer in hun studentenhuizen, en Suzanne is weer parttime enig kind, het is wennen.

Huisjes update, ik zie op de kalender dat het de 15e is, en ik heb er welgeteld 6 klaar, dus 1 per dag, dat gaat hem niet worden, tenzij ik deze week een inhaalslag ga maken; de wonderen zijn de wereld nog niet uit, maar ik heb nog andere quilts waar ik aan bezig ben,

(dit is slechts een kleine greep uit mijn grote stapel met UFO’s) en die ik toch wel een keer af wil zien.

Het huisje rechts boven,                                                                                                             deze dus… heb ik gemaakt van de stofjes die mijn moeder afgelopen week had opgestuurd, het is een schatje.                       Zie je het konijntje, dit is van een Aunt Grace lapje, ook gebruikt in de antieke quilt.

Vanmorgen keken Evelien en ik al kletsend over ditjes en datjes uit het raam, nu het weer kon, het zonnetje scheen, en het leek net alsof er in de papaverzaaddozen lampjes zaten. Ik ben snel naar buiten geschoten met de digi en heb er  foto’s van gemaakt:

We hebben het stoofpotje op waar Chris het recept van had gegeven, het was lekker, en het rook ook heerlijk in huis! de volgende keer ga ik er knoflook door doen, en chili, een beetje experimenteren.

Gisteren was ik met dochterlief in de stad, en we gluurden bij de juwelier in de etalages, ons verwonderend over de prijzen, want horloges van 8000 euro en nog meer,  dat is geen kattenpis zeg! Zo liepen we van etalage naar etalage, sommige dingen vonden we mooi, andere ronduit lelijk, tot Evelien me wees op een horloge met aparte band, “Kijk eens wat mooi, is dat niet iets voor jou mam?”. Ik ben al een tijd op zoek naar een horloge voor alledag, en deze sprak me gelijk aan, dus de winkel in, verkoper vertellen wat ik wilde bekijken, gepast, en ik wist het gelijk: dit is hem! Binnen 5 minuten, zo kan het ook! Ik zei: “Ik neem hem!”, waarop de meneer vroeg of ik niet eerst wilde weten hoe duur hij was. Ojee, de manier waarop hij het zei, ik schrok er een beetje van. Gelukkig zat het wel goed, en kon ik mijn pinpas met een gerust hart in de gleuf steken, we hoeven niet aan droog brood met suiker te zitten rest van de maand. Hij zit zo lekker, je voelt amper dat je iets om je pols hebt, heerlijk. Alleen moet ik ’s nachts oppassen, want als ik op mijn mobieltje wil kijken voor de wekker, dan pak ik op de tast naar mijn bril, en zo kon het gebeuren dat ik vanmorgen met slaapdronken hoofd niet snapte waarom die bril niet op wilde, ik had mijn horloge te pakken. 🙂