Vandaag is onze lieve zoon Tim jarig, ik mis het bakken van een verjaardagstaart voor de jarige kinderen die ondertussen uithuizige volwassenen zijn, maar zo gaat dat hè. Misschien moet ik toch gewoon wel verjaardagstaarten bakken, maar dan hele kleintjes. Zaterdag gaan we op verjaarsvisite en dan smullen we van de Oreo taart die hij heeft gebakken, het recept is al doorgegegeven. 🥰

Zaterdagmorgen hing ik een nieuw vliegengordijn in de kamer op, de oude was kapot aan het gaan aan de onderkant en begon gevaarlijk te worden. Het nieuwe gordijn kwam in een grote doos van deze webwinkel , een hele zware doos, met hele dikke slierten en een makkelijk ophangsysteem. Alleen was het een behoorlijke klus om in mijn eentje de boel hoog te houden én in het ophangsysteem te haken, ik kon onmogelijk hulp vragen aan manlief. Hij was uitgeteld na een vier uur durende vergadering met een groep mensen op locatie waar ik als chauffeur hem naar toe had gebracht vrijdagmiddag. Vier uur een vergadering voorzitten is even iets anders dan vier uur thuis aan het werk zijn, en dat had hij dus onderschat en dit had hem behoorlijk afgemat; hij had drie dagen nodig om hiervan bij te komen.

Dus dat vliegengordijn hing ik alleen op, en je hoort me in het filmpje nog nahijgen, want het was warm en ik stond boven mijn hoofd te werken. Maar filmen moest en zou ik doen toen de katten poolshoogte kwamen nemen.

Uiteindelijk liepen ze er allemaal zonder problemen door, hoewel Sherlock nog steeds schrikachtig is als hij een sliertje ziet bewegen als hij naar binnen komt, dan versnelt hij zijn pas.

Het advies was om de slierten pas op lengte te knippen na een dag of twee als ze goed waren uitgezakt, maar ik zag Jon al spelen met de uiteinden die over de mat lagen, en besloot ze ‘s avonds al wat te kortwieken

Twee slierten knipte ik twee maal op maat, dus die hangen nu zo’n kleine dertig cm boven de grond 🙄maar het valt niet op (niet te zien op de foto in ieder geval) en sinds wanneer maken vliegen eerst een duik naar beneden om naar binnen te vliegen?

Kijk eens wat lief, hier zie je me Puk aaien terwijl hij het schoteltje leeg likt, en vanmorgen kon ik hem alweer wat langer aaien, er zat toen ook iets meer in het schoteltje (havermelk) dus dat scheelt. Ik kan hem dus alleen aaien als hij aan het eten is en hij mijn hand niet ziet aankomen, ik ben hem wel aan aan het laten wennen aan dat een aankomende hand geen gevaar is als hij op tafel ligt, dit is een geval van een lange adem hebben. En waarom ik dit belangrijk vind? Als hij een vlooiendruppel in de nek moet hebben, of hij komt met een teek thuis, dan moet ik hem toch kunnen behandelen?

Met de voorspellingen van noodweer had ik de hanging baskets weer op de grond gezet, en ik laat ze maar even zo staan, net zo makkelijk. Standing baskets heten ze nu.

Fay tekende bezwaar aan dat ik nog niet één mooie foto van haar had gemaakt bij de vijver, ze ging er goed voor liggen, wreef haar snorharen nog even mooi glad, knipperde met haar oogjes en liet zich haar mooiste kant zien.

Beetje jammer van de folie die nu goed te zien is nu de hoge plant daar weg is, eerdaags toch maar wat anders inzetten om de folie tegen het zonlicht te beschermen.
Toen ik even later keek had Jon haar plek ingepikt, of ik ook even een foto van hem wilde maken. Maar natuurlijk.

Puk en Sherlock schoten toen al achter elkaar aan door de tuin, ze hadden een enorme lol in mekaar laten schrikken. Ik had op een ander stukje onkruid getrokken met Jon naast me toen ik ze zo hoorde rennen

Fay lag lekker tussen de plantjes, prima plekje, lekker koel

Na het maken van dit filmpje en met de dreigende wolken in aantocht,

besloot ik toch nog het gras te maaien, ook al was het nog vochtig. Ik maaide als altijd in de hoogste maaistand, en het knapte er wel van op.
Dat mooie hoge gras is binnen een week in bloei geschoten met subtiele gele plukjes, zijn dit de pollen waar we van gaan niezen of zijn dat die witte toefjes daar boven?

De tuin is ontploft, de varens genieten van de hoge vochtigheidsgraad, wat een mooie kleur groen

Hier sta ik met mijn rug tegen het tuinhuisje aan en kijk naar links

En naar rechts

Daarna (gisteren) moest ik me haasten om met manlief naar het ziekenhuis te gaan voor de ct scan, morgen krijgen we de uitslag te horen van de longarts 🤞. Spannende dagen.

Vanmorgen ging ik voor het eerst in hele lange tijd weer naar de handwerkbee in Quiltshop Leur, normaal altijd op vrijdag, maar nu niet, en omdat het maar een klein clubje was deze keer durfde ik het wel aan. Miranda trok haar jas uit en kijk eens wat ze op de achterkant heeft genaaid

Ze ging verder met stof stempelen en uitknippen,

Mieke had een nieuw project onder handen, net begonnen dus niet veel te zien en wat er wel van te zien was heb ik niet gefotografeerd, maar dit gaat het worden

Corrie koos een perfecte achtergrond uit om bij te zitten, 

En pakte ook een nieuw project uit haar tas, hallo zeg

Van French General om naar eigen believe te borduren

Toen haalde Miranda haar dagboeklap (zo noem ik het) erbij,

Af en toe tekent, borduurt of appliqueert ze er iets op wat relevant is voor die dag 😳 allemaal eigen ontwerp op de vakverdelingen na geloof ik, mooi hè, en zoveel te zien.

Ik bedoel maar, geweldig!

Gekleurd met Inktense aquarel potloden en met  megaveel Franse knoopjes op de boom

Geen foto van mij, ik zat te breien aan dit lapje, toen een tijd geleden de ene bol op was dacht ik dat deze nieuwe bol hetzelfde was, maar helaas pindakaas 🤭maar ik haal niks uit. Dan maar een saaie rand blokjes rondom. 

Het hoeft niet af te komen of perfect gebreid te zijn, het is een werkje voor het geval ik iets onder handen wil hebben waar niet te veel concentratie voor gevraagd wordt. De etui waarin ik het bewaar heb ik ooit gemaakt op een workshop, stof op een krimpfolie gequilt, en dan dmv strijken krimpt de folie waardoor je dat grappige rimpeleffect krijgt. Uiteraard met glitte garen doorgequilt

Achterkant met klep open. 
 Aan tasjes en etuis geen gebrek.