we meet at last

Na een tijd van contact via weblog en e-mail kwamen wij, 2 bloggers over avonturen- elkaar IRL tegen, en ze viel niet tegen ☺ Ik dacht: "wat hoor ik toch steeds?", maar dat was die klik. Daar staan we dan, 2 ex-Terneuzenaars (opgegroeid in dezelfde buurt).Today we finaly met, two bloggers writing about adventures, it felt so familiar, we grew up in the same block but never met before. 

Her hubby took the photo’s, and here we are, standing in the back yard waiting for the photographer to put down the camera so we could talk again. I took her to the quiltingbee tonight, it was fun, a shame I forgot my camera. I worked on the Girls Day Out block, almost done, just have to make this one twice. It took me almost a year, if I remember it well. Op deze fotoshoot -door Miranda’s sportief uitziende spierbonk van een DH genomen- staan we in hun achtertuin, onder de Kastanjeboom, een hele grote boom, zelden zo’n grote boom in iemands achtertuin zien staan. En vanavond zijn we naar de bee in Heerle geweest, bij Janny, en ook daar werd er lekker gelachen, gekletst, elkaars werk bewonderd (Miranda had haar Pond House applicaties bij, beeldig!), tussenvulling gescoord en een beetje gewerkt. Ik ben gewoon aan mijn Girls Day Out stitcherie verder gegaan,Photobucket nog 2 van deze stroken moet ik maken, deze dus meegeteld. ‘k Ben er al bijna een jaar aan bezig, denk ik, jeetje. En dan slaat dat jeetje op bijna een jaar, en niet op het denken he. Dat denken, daar ben ik nu wel aan gewend, maar dat ik een jaar aan een project bezig ben went niet.

Voor wie een lekker kaaskoekje wil maken, kijk maar eens hier ha, low carb, maar high on fat! Maar eentje kan toch geen kwaad? Ik vrees dat ik het niet bij eentje kan houden, dus daar ga ik maar niet aan beginnen.

0 gedachten over “we meet at last

  1. miranda sol

    Wat staan we te stralen niet! En ik vond het erg gezellig op mijn eerste Nederlandse bee. Voor herhaling vatbaar wat mij betreft.

  2. Merel

    Ik sluit me geheel bij Yvonne aan, waar blijven de foto’s van de hunk ( en de zoon) 🙂
    Groetjes, Merel