Toen ik het blogje (onder deze foto) net had geplaatst, en even -ondanks dat het eigelijk al bedtijd was- op mijn blogjeslijst ging kijken waarover er zoal in blogjesland was geblogd, zag ik mijn naam in beeld, en ik deed het werkelijk waar bijna in mijn broek van blijdschap; had ik serieus de give-away van De Quilthoeve (5 meter stof!!) gewonnen? Oooh, dát bedoelde Supergoof dus gisteren in haar reactie op mijn blog, dat ik geluk had. Ik dacht helemaal niet meer aan de give away, dat ik hem zou winnen, met meer dan 300 deelnemers, stel je voor, dat is toch als in een sprookje?

Zaterdagmorgen lag Zipje heerlijk te slapen op het bed van onze oudste uithuizige spruit, een Ikea bed die zoon en ik donderdag bij haar huis hadden omgeruild met het grotemensenbed van 140x 200 van haar kamer alhier.

Genade wat een lijk is zo’n groot matras met naar beneden sjouwen. Gelukkig kon het M-line matras dubbel gevouwen worden, en in een quilt gewikkeld met spanbanden dicht gesjord, en nog met touwen rondom over de lengte, zodat we er later met trap op sleuren goede grip hadden. Haar huisgenoten waren present, en terwijl zoon en ik alles naar de voordeur brachten, namen zij het aan en brachten alles naar boven, ook het matras (pfew) wat een teamwork, hier was wel over nagedacht, want van het busje naar de voordeur lag een dikke laag sneeuw, en al die zooi wil je niet binnen hebben. Oudste spruit had haar bed in no-time in elkaar gezet, en toen wij weer thuis waren , had ik haar Ikea bed ook zo in elkaar gezet, met maar 8 schroeven, en wat staat het leuk met de quilt er op!

En zo lag Zipje lekker te slapen, tot Zopje hem woest wakker maakte; ik hoorde gegil en geschreeuw van boven komen, en zag 2 zwarte ballen over de grond rollen, met plukken haar alle kanten op vliegend. Jongste spruit stond er al naast en greep dapper in, en zo konden we even later Zipje slachtofferhulp aanbieden bij de voordeur, terwijl Zopje diep beledigd met een ‘maar ik deed niks, hij begon!’ uitdrukking in de woonkamer werd gezet.

Zipje wilde er niet over praten, hij wilde naar buiten, en gauw een beetje, ondanks de kou en de sneeuw, en dat doe je dan maar; ik dacht nog “hij moet vast nodig plassen”, maar nee, hij ging op een droog plekje bij de muur zitten, om vervolgens met 2 sprongen een hoop sneeuw bij een plant aan te vallen. Toen hij met iets in zijn bek uit de sneeuw kwam, bleek dat hij een vogeltje had gevangen,

Zipje keek heel tevreden naar ons (jongste dochter en ik keken verbaasd toe) en wilde nu wel weer naar binnen,
 
maar dat had hij gedroomd, no way!
er kwam een man met hond langs, die even helemaal nagekeken moest worden, met de vogel in de bek, want stel je voor….Zopje kwam ook even kijken wat er gaande was

Na een tijdje op de mat (buiten) te hebben gespeeld met het dode vogeltje, liep hij naar de achterdeur,

en toen hij er in gelaten werd, schoot Zopje naar buiten, elkaar geen blik waardig gunnend. Zipje is de rest van de dag niet meer van zijn plekje op de bank af geweest, in diepe rust na alle actie. Het dode vogeltje had ik bij het grasveld achteren neergelegd, en werd even later door een buizerd van de grond geplukt, wat een joekels van vogels zijn dat toch!

Morgen hoop ik iets quilterigs te kunnen laten zien, er is in ieder geval bee, dus ik ga lapjes vast houden 🙂