Het was vorige week nog een hele klus om het blokkenspel voor Sophie tussen alle bedrijven door af te krijgen, als ik even opsta om Sherlock en Fay binnen te laten, blijft Jon de wacht houden bij de blokjes

Na een snelle hap gaat het duo gelijk op de toren liggen en kan ik nog een steekje zetten

Ter afwisseling snijd en naai ik deel twee van de mystery van Quiltville, dit zijn eenvoudige blokjes

En naaide ik wat meer lapjes vast aan het blokkenspel

We waren de volgende dag een hele middag zoet met de derde kuur van manlief, DH sliep en ik haakte

en bij vertrek op de afdeling kreeg hij een gelukspoppetje voor in de kerstboom, en zagen we het ziekenhuis uitlopend een dubbele regenboog. Het begon net te regenen toen ik de panorama foto maakte en lette niet goed op, dus van de dubbele regenboog is links en rechts slechts een stukje te zien.

De volgende ochtend haalde ik een kerstboom bij de boerderij vlakbij, ik zag hem al staat toen ik op het erf reed en samen met een hulp laadde de boer hem in de auto. Met behulp van een hondje reed ik hem de woonkamer in, en hoppa, daar staat hij dan, zo mooi vol,  symmetrisch en recht. Piek er in en niks meer aan doen, heerlijk prikkelarm zolang je er niet aankomt.

Ik had de bakken met kerstspullen al naar beneden gebracht, Jon zorgde dat de kerstballen geen kant op konden, stel je voor dat ze er uit springen.

Die zelfde middag had ik een afspraak bij de dermatoloog, ze ging een rode schilferige plek op mijn arm behandelen met stikstof. Eerst kwam een assistent mijn handen bekijken -ze zijn op twee plekjes na helemaal genezen-, en toen liep ze de behandelkamer uit en kwam de dermatoloog naar binnen. Ze pakte een metalen slagroomspuit en terwijl ze uitlegde dat het zometeen wel koud zou aanvoelen hield ze de tuit dicht op het plekje en hoorde ik het al sissen, en ja, eerst voelde het koud maar een tel later begon het al flink te branden. 😣 Ik moest er later maar vaseline op smeren, en dat was het.
Ze liep weer terug haar kantoortje in en trok de deur dicht. Ik trok mijn jas aan, draaide de deur naar de gang  van slot en liep de gang door, het ziekenhuis uit, en lekker op de fiets weer naar huis. Ik bedacht me toen pas dat ik vast op de assistente had moeten wachten om een pleister op het wit uitgeslagen bevroren plekje te laten plakken. Tja, dat kon thuis ook nog. Hier is bij thuiskomst de blaar die er op kwam nog klein, een paar uur later was het maatje duimnagel, en het was een snerpende pijn als er iets tegenaan kwam. De blaar brak een dag later door het stoten open en plakte ik er een brandpleister op, vaseline leek me op dit moment niet geschikt vanwege de lekkende en pijnlijke  wond . De pleister helpt goed.

Verder werken aan het blokkenspel zorgde voor de nodige afleiding, hier een filmpje toen ik bijna klaar was

Vrijdag kwamen Tim en Yvonne Sophietje brengen, ze mocht een nachtje blijven slapen, wat een feest. Gelukkig sliep ze de hele nacht door, Evelien stopte haar nichtje in bad en samen zaten we aan het ontbijt, zelf haar stukjes brood met pindakaas met een vorkje opprikken, zo lief. In de woonkamer zag ze Sherlock en zat hard te kraaien, kirren en brabbelen tegen het arme beestje die niet wist hoe snel hij uit de buurt van dat kleine mensje moest komen

Ze schoof op haar bibs naar de andere kant van de boom en toen Sherlock zag dat ze aanstalten nam om ook onder de boom te komen, liep hij snel weer de andere kant op

Na het middagdutje en fruithapje ging ze in de box, en maar kwebbelen tegen de pop die ze liet dansen

Later die middag kwam Yvonne en Tim weer langs, ze kreeg haar Sinterklaascadeautjes van ons; een schattige zacht elfjes pop van Evelien en het blokkenspel van ons. Ze probeerde eerst de blokjes los te trekken wat haar gelukkig niet lukte, en zat even later ermee te spelen “zoals het hoort”

We aten flamkuchen met asperges en nog eentje met Italiaanse groenten en hadden als desert een zalige trifle, gemaakt door Ellie, die het tegen de middag had gebracht samen met Marjan, en zo konden ze eindelijk Sophietje bewonderen. De trifle was heerlijk 🤤 😘

Het was heel stil toen ons prinsesje en haar ouders ‘s avonds weer naar huis waren, Jon en Fay zaten er helemaal doorheen, en Sherlock durfde pas naar binnen te komen toen hij zijn kopje naar binnen stekend geen vreemde stemmen hoorde.

Ik moet vanmorgen in mijn slaap mijn wekker hebben uitgedrukt, want ik werd pas om negen uur wakker. Ooooh 🫢 Gelukkig voor de katten was Evelien al eerder op en had ze naar buiten gelaten en de vaatwasser leeggeruimd, hier was ik gisteravond niet meer aan toe gekomen.

De COVID vaccinatie die we vanmiddag kregen leverde me een stijve en pijnlijke bovenarm op, hopelijk blijft het hierbij, zodat ik komende dagen deel drie van de mystery van Quiltville afkrijg, vanmiddag sneed ik al veel onderdelen en helaas allemaal iets te groot, dit merkte ik na het maken van het eerste blokje. Het blokje op de foto is na het bijsnijden en klopt helemaal qua maat 😅

In de beschrijving staan de maten voor de traditionele manier van snijden en naaien, en daarna de maten voor het snijden met speciale rulers. En die laatste maten had ik moeten aanhouden. Volgende keer goed lezen en na het snijden van het eerste blokje even naaien om te zien of de afmetingen kloppen.

En volgens mij hebben we komende week een rustig weekje, misschien woensdagmiddag naar de bee 🤞