Jon komt gelijk naar me toe zodra hij ziet dat ik richting de vijver loop, een fotoshoot wilt hij niet missen, zolang ik het maar van zijn beste kant neem; even kijken wat er nog bloeit en groeit en rondzwemt. Nee, geen visjes, maar wel nog kikkers en een enkel salamandertje in het ondiepe opgewarmde water tussen de stenen

Is het geen plaatje, de herfstaster achter de Sedum Herbstfreude, vroeger stond deze herfstaster op meerdere plaatsen in de tuin, dit is de enige nog. Hij zal het hier naast de vijver vast goed naar zijn zin hebben.

Toen ik een paar jaar geleden in het tuincentrum nieuwe herfstasters kocht, hoopte ik dat ze net zo mooi compact bossig zou groeien en uitbundig zou bloeien als die hierboven, maar helaas. Hij groeit goed, te goed en te hoog, hij wandelt via wortelstokken zo uit het perkje en ik moet uitlopers regelmatig uit het gras trekken. En de bloei, mwah, ook niet om over naar huis te schrijven met hier en daar een plukje, hij moet de komende weken wel heel erg mooi gaan bloeien, anders gaat hij er uit, moet je toch kijken wat een wijde bos het is

Van dichtbij zijn het wel lieve bloempjes, maar ik had gehoopt op meer kleurexplosie. Als je een verloren kale hoek hebt waar hij zijn gang kan gaan als hoge bodembedekker en onkruidonderdrukker, dan is het wel een goede. Hmmm, misschien dat ik hem kan scheuren en ga uitplanten in de bak in de voortuin.

Ik wees de aster al op dit 1,5 meter hoog struikje in de voortuin, Boem, dat is nog eens een blikvanger!

Even de keeltjes smeren voordat we verder gaan

De Viburnum staat erbij alsof er vijf maanden geleden niks is gebeurd, hij is mooi dichtgegroeid

Zo zag het er eind mei uit, een bos kale stompjes waar de meter lange takken af waren geknipt en gezaagd.

De treur budleija staat nu pas in bloei, het is een elegante bloem

aan een onooglijk struikje, zo van deze kant bekeken is het niet verkeerd

maar vanaf de zijkant bekeken is het diep treurig. Ze heeft het deze afgelopen zomer heel moeilijk gehad (wie niet) door droogte, en ook doordat ze in de verdrukking kwam van de naar citroentjes geurende struikkamperfoelie die na deze ontdekking een flinke snoeibeurt kreeg en hier gelukkig sportief op reageerde door weer frisse uitlopers te maken.

Fay poseert tussen de plantjes met haar eigen herfstkleuren

Het was heerlijk buiten, de katten spelen tikkertje in de tuin, het geluid van het verkeer (altijd wat druk rond kwart voor 5) klinkt harder dan in het echt. Even later trekt iets de aandacht van Sherlock, de bolacacia verliest opeens verdacht veel blad

ojee, en nou er uit komen hè meisie, Sherlock wordt er zenuwachtig van

De niet winterharde Salvia overleefde de afgelopen winter en is ruim een meter hoog en blijft maar bloeien,
Net als de mini sering met zijn roze toefjes in de lucht, hij vond de knipbeurt na de voorjaar helemaal niet erg, integendeel, en links onder de Phlox met een paar roze bloemen ook na een snoeibeurt van uitgebloeide takken. De donkerroze bloemen rechtsonder zijn van een hortensia waarvan de bladeren al mooi naar het roestbruin/rood verkleuren

Woensdagavond waren we op verjaarsvisite bij onze bijna-schoondochter, ik begin het weer spannend te vinden om met een groepje mensen in een ruimte te zitten waar je geen voldoende afstand kunt houden nu de COVID besmettingen oplopen. Maar ik had er totaal geen moeite mee kleine Sophie te knuffelen en de fles te geven,  manlief zou een striptease kunnen houden vlak naast me en ik zou er niks van hebben gemerkt. Na het boertje viel Sophie tevreden in slaap en omdat we allemaal weggingen en meenemen geen optie was, legde ik ze in de box, waar ze heerlijk verder sliep. 

Omdat we Evelien woensdag ook zouden zien had ik voor haar stekjes geknipt van onze Monstera, want de plant die ze een paar jaar geleden van ons had gekregen voor haar verjaardag was dood gegaan nadat een kolonie trips het had aangevallen; deze beestjes sucken het leven uit alle planten als je niet uitkijkt. De eerste stengel afknippen viel me zwaar, maar daarna was ik haast net meer te remmen, wetend dat er onder de knip snel weer nieuwe bladeren met daaruit later nieuwe stengels zouden groeien, mits je goed knipte. En dat deed ik. Hopelijk. De tijd zal het leren.