Luieren

Met de lunch net op, en een kopje koffie in mijn hand, de zonneschermen omlaag (want 30 graden), en de schuifpui aan de schaduwkant vol open, zit ik te genieten in mijn luie stoel, kijken wat er zoal aan mogelijkheden zijn bij Wordfeud (mijn WF naam is zipjezopje), -WF blijkt alweer passé te zijn, hoorde ik onlangs- en daarna even kijken of ik bij Rumble (zelfde naam) alweer ben ingemaakt door dees en geen. Ik ben hier geen held in, haal net de 30 woorden, en dan knijp ik in mijn handen van blijdschap, soms haal ik een score van 600, maar meeste keren zit ik rond de 2 a 300 punten, per beurt, het hele spel bestaat uit 3 beurten. Ik ben gewoon te traag, zie de mooiste woorden pas in de laatste secondes, zit met mijn te dikke wijsvinger teveel letters gelijkertijd te aaien (op mijn mobieltje), waardoor het woord niet klopt, nou ja, je bent er even mee zoet, om geest (en accu) even leeg te maken, maar ik ben het wel snel beu, na een kwartiertje heb ik het helemaal gehad. Even benen strekken.
Photobucket
Na het gras maaien en was op de droogmolen ophangen, ging ik even in de schaduw zitten, vogels kijken en gewoon genieten van de heerlijke bloemenluchtjes, en dan krijg ik bezoek van deze vreemde vogel insect,
Photobucket
die eerst op mijn voet zit, brrr, nee, hij heeft me niet gestoken, maar ik was bij dat hij -door een spastische schrikbeweging van mijn voet- eraf vloog om naast me op de vinca major te gaan zitten.

Muggen vinden me ook zo lief, en dus zit ik snel weer binnen, met een lekker kopje koffie, als Zopje komt aanlopen en hij kijkt me zwaar verliefd aan;  hij springt op schoot en begint gelijk met zijn nagels van zijn voorpoten gaatjes in mijn bovenbenen te prikken, heel ritmisch, dat weer wel, maar leuk is anders. “Aaah, Zopje, laat dat!”,  roep ik uit, en hij kijkt me lief kwijlend aan, om dan heel voorzichtig te gaan liggen, kopje links, kontje rechts van me, pootjes richting mijn knieën, en terwijl ik een slokje koffie wil nemen, strekt meneer zijn achterpoten en duwt met zijn kont mijn kopje bijna uit mijn hand. “Zopje!”, verzucht ik en dep mijn decolleté droog waar een paar druppels koffie in zijn beland, gelukkig is er niks op mijn shirt terecht gekomen.  Ik duw zijn kont omlaag, en dan stapt hij diep beledigd van schoot af, en verdwijnt uit het zicht. Als de koffie op is, loop ik naar de glazen tafel, om het tornmesje weer zijn werk te laten doen op de antieke quilt.

Eerst even Zopje eraf tjoepen, kom op, er af! Hij heeft er geen zin in, en doet net of hij diep slaapt, maar als ik nog een foto maak, zie ik hem gluren, en stapt hij op, hij wilt rust hebben.
PhotobucketPhotobucket
Nee, ik ben er nog niet mee klaar, hoewel ik denk nu aan de laatste rozen bezig te zijn. Wat opnieuw moet? Meer dan ik vreesde, namelijk het hele middenstuk van hexagoon tot hexagonrand, en alles wat binnen de roze sashing valt, naast de flying geese.
Photobucket
Ja, dat is zeker veel, ik ben blij dat ik nog genoeg garen hebt, want het uitgehaalde kan ik echt niet meer gebruiken. Ik moet de quilt wel eerst goed uitkloppen buiten, voordat ik ga doorquilten, want Zopje heeft heel veel zand mee gesleept, en dat wil ik niet in mijn B’nina hebben, kan nooit goed zijn voor het spoelhuis, het wordt dan gezandstraald.

0 gedachten over “Luieren

  1. Annemieke

    Geniet lekker van het mooie weer en mooie woorden! Ik vind je quilt erg mooi geworden, veel succes/plezier met door quilten.