Kijk Fay eens, wat ligt ze gezellig naast Jon, en Jon had het wel gezien maar besloot haar te negeren

Apart hoor, aangezien hij vaak achter haar aan jaagt, zelfs tot onder de bank. Hij had blijkbaar nu even geen zin om zich druk te maken en Fay genoot zichtbaar, al liet ze het wel uit haar hoofdje om Jon aan te raken, hoe verleidelijk zijn staart ook langs haar neusje bewoog, ze hield zich in. Ze had hem denk ik gemist, toen ze de nacht samen met Sherlock buiten had doorgebracht, en Jon alleen in de garage had geslapen.
Het eerste wat ik woensdagmorgen deed was kijken of ze op het bankje lagen te slapen, en jawel, zo lief. Deze foto is trouwens aan het eind van de middag genomen, maar zo ongeveer keken ze toen ze tegen elkaar aan liggend wakker werden van de schuifpui die ik opende. Nog voordat ik een foto had kunnen maken waren ze al op weg naar mij de keuken toe, honger. Fay liet zich lekker aaien in het voorbij gaan, spinnend met hoge rug en met haar staart naar voren gestoken trippelde ze op haar teentjes rondjes terwijl ik haar zachte vacht mocht aaien. 

Mooi hè, de oud roze kleur van de hortensia. Ik heb deze met de voorjaarssnoei express in het midden wat hoog gelaten, deze bloeit gewoon hetzelfde jaar nog, ook al snoei je hem helemaal kort. De felroze phlox en enkele bloem van de knipneusjes knallen er uit, terwijl de zachtroze/witte bloemtrosjes van de overhangende takken van de mini sering er bescheiden tussen staan. 

Het was de hele dag droog gebleven, en toen het aan het eind van de middag nog steeds droog was nadat ik de graskantjes had geknipt, besloot ik nog snel het gras te maaien. Dikke dreigende wolken hingen al boven ons huis, het was nu maaien of pas over een week, want volgens de verwachtingen zou het de komende dagen alleen maar regenen. De ragfijne bloempjes van de Thalictrum steken mooi af tegen de donkere lucht. 

En wat ruikt het toch heerlijk, vers gemaaide gras ☺️ Ik besloot de laatste Jacobskruiskruid die voor de schommelbank groeiden weg te maaien, een enkele verdwaalde rups zag ik net te laat opgegeten worden door de maaier 🫢

De eerste dikke regendruppels vielen toen ik met de maaier richting het tuinhuisje liep, en eer ik alles in het schuurtje had opgeborgen kwam het met bakken uit de lucht vallen. Een sprintje trekken naar de schuifpui en genieten dat het me lekker gelukt is, het gras ligt er weer mooier strak bij voor zolang het duurt.

Hier een foto van iets eerder die dag, ik vind de schaduw van Sherlock zo mooi. Hij probeerde tevergeefs een krekeltje te pakken te krijgen, het beestje sprong snel weg.