Enorm verdriet

Donderdag ochtend is mijn lieve Perry om 11.20 overleden, het onvermijdelijke is geschied. Het verdriet is immens maar dragelijk omdat we als gezin zo hecht en lief zijn voor elkaar. ❤️
Zo willen we hem herinneren
IMG_8991

We werden om 03.00 al door de nachtzuster gewekt want ze vond hem wel erg hard achteruit gaan, Suzanne werd door haar lief snel naar ons gebracht, en zo zaten we samen naast Perry. We haalden herinneringen op, “weet je nog toen papa…”, we lachten samen en vertelden over de vakanties, de spelletjes, zijn muziek, het altijd brengen en ophalen van de kinderen tijdens uitgaansavonden of aan het eind van werktijden van Suzanne toen ze in een bar werkte. Hij was zelfs ‘s avonds laat helemaal naar Essen in Duitsland gereden toen Suzanne terugreizend  na een vakantie met de trein geen directe aansluiting meer had naar huis. Of toen hij midden in de nacht Evelien ophaalde uit Amsterdam toen er brand was uitgebroken in de kringloopwinkel naast haar flat en ze allemaal er uit moesten. We vertelden deze verhalen tegen mekaar in de hoop dat Perry het misschien nog zou horen, dat hij zich niet alleen zou voelen, dat onze liefde voor hem nog voelbaar was.

Om 5 uur leek hij sinds het afgelopen uur niet harder achteruit te zijn gegaan, en waagden Evelien en ik het erop om te proberen wat te gaan slapen, Tim en Suzanne bleven er bij, samen met de nachtzuster Doortje. Wat een schat was dat, ik liet mijn kinderen met een gerust hart achter bij haar. Voor mijn gevoel had ik amper geslapen toen ik wakker werd van de voordeur die zachtjes werd dichtgetrokken, Doortje ging naar huis; ik kleedde me aan en ging weer naar beneden. Even later kwam Evelien ook naar beneden en toen ging Tim naar bed, en een half uur later ging Suzanne naar boven.
Rond 10 uur zoiets kwamen ze weer naar beneden, even snel wat eten om weer gelijk bij hun vader te zitten. Zijn ademhalingen werden steeds onregelmatiger, de pauzes steeds langer, en om 11.20 blies hij zijn laatste adem uit. We bleven eerst stil erbij zitten, is dit echt zijn laatste adem of is dit weer een pauze, maar ik voelde geen hartslag meer, en zijn gelaatskleur begon al grauwer te worden. Wat een verdriet. En toen waren Evelien en ik opeens weer in functie, zo gek, Evelien duwde zijn mond dicht en legde een opgerolde handdoek onder zijn kin terwijl ik het hoofd van mijn lief recht hield. Het hospice-team en de huisarts werden gebeld, en terwijl Perry nog warm aanvoelde hebben we hem nog voor de laatste keer geknuffeld. 

Het was stil in de kamer, we hoorden nu alleen nog maar het geronk en geblaas van het antidecubitusmatras tijdens het vullen en legen van de kussentjes. Als je de stekker eruit haalde zou het bedieningspaneel en tevens motor gaan piepen, en dat wilden we niet. Dan maar dat geluid.
De huisarts kwam, condoleerde ons pas nadat hij de dood had vastgesteld, en vulde aan de keukentafel waar we allemaal aanschoven alle papieren in, en lichtte de uitvaartondernemer in. 
De huisarts is een hele lieve man met een stem die me aan Rudolf van 24kitchen deed denken, zo aan het einde van een zin gaat zijn stem ook een beetje omhoog. Nu was niet de tijd of het moment om dat ook tegen hem te zeggen, dit zou een beetje raar zijn, net als dat ik hier aan moest denken terwijl ik bij haast elke keer als ik hem moest antwoorden vol schoot. Onderwijl was de verpleegkundige in de woonkamer bezig bij mijn lief, infusen verwijderen en zo. 

Ferry en Yvonne kwamen ook gelijk, en er werden broodjes bezorgd die we halverwege de ochtend hadden besteld, want ik was vergeten brood te bakken. Het was heel vreemd, maar vanaf het moment dat mijn lief was overleden bleven we in de keuken zitten tot de uitvaartondernemer kwam.  Ik liep wel af en toe nog de woonkamer in om te kijken of het wel echt waar was, maar hij zag er zo grauw en onnatuurlijk uit, zo wilde ik hem niet herinneren. Ik wilde hem ook niet aanraken, mijn hart zou breken als ik voelde hoe koud hij zou zijn  

twee medewerkers van de uitvaartonderneming kwamen met een grote zilveren minivan, Tim had even tevoren zijn auto van de plek gehaald en liep buiten met een jas aan vanwege de kou al ijsberend de lege parkeerplaats te bewaken. Twee hele vriendelijke mensen stapten uit, heel formeel condoleerden ze ons, en vroegen vriendelijk of we misschien de behoefte hadden om bij het verplaatsten van het lichaam van onze dierbare op de brancard aanwezig te zijn, of misschien zelfs mee te helpen.

Tim was de enige die het wilde zien nadat ze het bed een kwart slag hadden gedraaid, maar toen ik in de keuken stond en Tim vlak naast de keukendeur huilend in de woonkamer zag staan, ben ik snel naar hem toe gelopen, dit moest hij niet alleen doen. Ik stond Tim eerst te troosten met mijn rug naar het bed, en toen het weer ging en ik me omdraaide, bleken we niets te zien van het overzetten op de brancard, omdat we tegen het voeteneinde van het omhoog gezette bed en het dekbed aankeken. Gelukkig maar. Ze deden het heel rustig en netjes, het lichaam toedekken met een laken, toen de brancardzak eroverheen dichtmakend, en hier overheen ging nog een dikke hoes die de contouren van het lichaam van mijn lief bedekte. Ze reden de brancard de gang in en vroegen ons mee te lopen tot aan de wagen ter afscheid, de laatste keer dat mijn lieverd de deur uit ging, oh wat moest ik huilen toen dat tot me doordrong. De medewerkers maakten voordat ze de achterklep sloten nog een buiging, dit gaf het zo’n lading dat ik weer moest huilen, en zag door mijn tranen de wagen de straat uitrijden, dag lieverd.

IMG_8452

Yvonne ging daarna naar huis want ze moest Sophietje ophalen bij de opvang, en Suzanne en Ferry gingen wat later ook naar huis. Suzanne liep al de hele dag in haar pyjama (wat er overigens niet als een pyjama uitzag) en pantoffels. Tim bleef nog en ging na het eten naar huis. Evelien en Tim hadden sushi besteld voor ons drieën, en terwijl we zaten te wachten op het eten pakte Evelien sterke pijnstillers voor Tim. Hij voelde een migraine opkomen, hij zag al bijna niks meer vanwege de vlekjes en wist uit ervaring dat als hij in dit stadium de juiste pijnstillers nam, de hoofdpijn niet zou doorzetten. En gelukkig was dit ook zo. De sushi liet zich wonder boven wonder smaken, ook bij mij, en toen Tim weg was probeerden Evelien en ik ons ook wat te ontspannen.

IMG_8064

ik wilde alvast de adressen voor de rouwkaarten zoeken op de pc van manlief, ik had er wel veel in een boekje, maar wist dat hij ze in een excel bestand had gezet, maar waar te zoeken. Ik werd er een beetje radeloos van, Evelien zei dat ze het de volgende ochtend wel zou doen, de Dela medewerker zou pas rond half elf komen, en dan waren Tim en Suzanne er ook weer. Ze adviseerde me vroeg naar bed te gaan, en om half tien ging ik naar boven. Jon had zich de hele avond amper laten zien, hij lag op een kussentje op de grond in het hoekje naast de kattentoren te slapen, Sherlock en Fay wilden al vroeg op de avond garage in. Ze waren net als hun baasjes van slag, ik heb het idee dat Jon er meer last van heeft dan de andere twee. 

Na een korte nacht werd ik al om 7 uur wakker, ik hield het nog een half uur uit en toen moest ik er uit, ik voelde me onrustig. Het douchen was fijn, net als schone kleren aantrekken, en vooruit, ook een lekker luchtje, eentje die Perry zo lekker vond ruiken, Miss Dior. Het voelde zo raar aan om beneden te zijn zonder voor manlief te kunnen zorgen, het was zo stil in de kamer. Jon begroette me met dikke kopjes, dook gulzig op de verse droge brokjes die ik in de bakjes deed, en ik liet Sherlock en Fay uit de garage. Sherlock liep gelijk naar de keuken, Fay wilde eerst nog gekroeld worden en ging er lekker voor liggen. Het voelde goed aan, deze ochtendroutine, en ik liep achter Fay aan door de keuken naar de schuifpui. Ze renden naar buiten, maar Jon bleef binnen en snuffelde de woonkamer af, keek op het lege bed, waar ook geen matras meer op lag; deze hadden Evelien en ik de vorige avond leeg laten lopen en opgerold. Medipoint zou deze middag alle spullen die we bij hun hadden geleend ophalen, en dan zou deze kant van de woonkamer geen ziekenkamer meer zijn. 

De medewerker van Dela kwam, en samen met de kinderen werd alles doorgenomen, welke dag, welke kaart, welke tekst, hoeveel mensen werden er verwacht, hoe lang moest de dienst duren en hoe lang de samenkomst met condoleren er na, koffie en thee met ? De avond voor de uitvaart kunnen mensen nog afscheid nemen van Perry, en dan ook nog condoleren en krijgen koffie of thee, maar dan zonder iets erbij. Gelukkig had Perry ook wel iets ingevuld van wensen, zelfs een voorkeur voor bloemen opgegeven, 😊  de muziek mochten we zelf uitkiezen. De Dela meneer wilde de adressen vanavond nog hebben of uiterlijk morgenochtend vroeg, de foto’s voor de slide show en muziek konden we na het weekend inleveren (via website of e-mail). Ik was zo blij dat de kinderen erbij zaten, het is veel om te behappen als je hoofd zo vol verdriet zit.

Na de lunch (weer broodjes besteld bij Scott’s Kitchen) kwamen de Medipoint mannen, en een kwartier later reden ze alweer met volle wagen weg, en toen gingen we foto’s uitzoeken. Ik had in de kast een volle doos met mapjes en ernaast een grote stapel met nog meer mapjes vol met foto’s vanaf 1993, die ik jaren geleden in albums voor de kinderen had willen plakken,  en ook mapjes met foto’s van Perry van vroeger, en die kwamen nu heel goed van pas. Twee uur later hadden we een hele stapel foto’s klaarliggen om zondag of maandag te sorteren en in te scannen, en dan een slideshow maken. Met een zoon die ict-er is en een dochter die multi media design heeft gestudeerd moet dat wel goed komen. Tegen etenstijd zaten Evelien en ik weer samen, Evelien had de adressen gevonden en na het avondeten zette ze deze in een excel bestand, en stuurde deze gelijk naar de medewerker van Dela, hè lekker hoor, weer wat af kunnen vinken van het lijstje.

Ik wilde nog wat ontspannen bij de tv, maar mijn gedachten dwalen steeds af, wat mis ik mijn ventje
IMG_2106

37 gedachten over “Enorm verdriet

  1. Ankie

    Heb je verslag met een brok in m’n keel gelezen, terwijl we elkaar niet eens persoonlijk kennen. T raakte me recht in m’n hart.
    Jullie hebben prachtige kinderen op deze wereld gezet, ook daarin zie je je lief steeds weer terug. Dat zal ook een troost zijn.
    Gecondoleerd met dit grote verlies en heel veel kracht en sterkte in de tijd die eraan komt.

  2. Truus

    Mijn medeleven met het heengaan van jouw lief en jullie vader/opa.
    Een hele dikke knuffel voor jou en veel kracht gewenst voor alles wat op je afkomt.
    Jullie zijn in mijn gedachten en gebed 💞🙏👼🏻❤🌹
    Lieve groetjes, Truus uit Drenthe

  3. Colette

    Hoi Shirley, heel veel sterkte in deze harde en verdrietige tijd. Je gaat nu een nieuwe levensfase in. Het zal heel moeilijk zijn, maar je kunt dit ook.
    Knuffel van mij

  4. Annie Lambregts

    Gecondoleeerd met het verlies van Perry.
    Wat fijn dat jij en de kinderen zo’n goede band hebben en dit samen kunnen dragen,
    Heel veel sterkte de komende tijd,
    Lieve groetjes,
    Annie.

  5. Annemieke De Vries Thesing

    Lieve Shirley. En kinderen
    Gecondoleerd met dit zware verlies
    Heel veel sterkte voor de komende tijd
    Een warme Knuffel voor jullie

  6. Hermie

    Lieve Shirley, Gecondoleerd met dit grote verlies. Jouw lieve Perry is niet meer.
    Wat kun jij het goed verwoorden.
    Ik denk dat hij nog wel heeft gehoord dat jullie verhalen over hem hadden, want toen ik bij mijn moeder zat zei de zuster, praat maar door, want het gehoor gaat als laatste weg.
    Ik wens jullie allen herl veel sterkte voor nu en later. Liefs van Gerrit en Hermie😘

  7. Lida van der Schuit-Kunkeler

    Ik ben ontroerd door de voelbare liefde uit jouw woorden van jouw hele gezin en wat fijn dat jullie samen bij zijn sfscheid waren. Ik condoleer jou en je fijne gezin met dit grote verlies en wens jullie heel veel sterkte.
    Lida

  8. Karin

    Met een lach en een traan zoveel mooie herinneringen als familie op kunnen halen.
    Een mooi en waardig afscheid.samen zijn, fijn dat dit thuis kon.
    Los moeten laten voelt zo onwerkelijk, oneerlijk ook.
    Heel veel sterkte voor jullie allemaal. Wat je in je hart bewaard raak je nooit meer kwijt ❤️

  9. Marianna Bergkamp

    Heel veel sterkte in deze o zo moeilijke tijd.
    Fijn dat er al zoveel geregeld is in zo’n korte tijd. En heel onwerkelijk dat jouw Perry er niet meer is. Fijn dat jullie allen zo’n hecht gezin zijn, daar zal je veel steun aan hebben de komende tijd. Heel veel kracht toegewenst voor jullie laatste afscheid! Dikke knuffel!

  10. Joan Buitenhuis

    Lieve Shirley I’m so sorry for your loss. Perry has left you so many wonderful memories so I hope that these memories and your loving family will help you through the coming time. Love and condolences from me and Peter. Big hug Joan.

  11. Conny Van osch

    Lieve Shirley, heel veel sterkte voor jou en je gezin.
    Zo fijn dit samen te kunnen doen allemaal, er komt zoveel op je af he de eerste dagen. …………liefs. Conny

  12. Ingrid

    De tranen komen ook bij mij los. Wat een verdriet zal je hebben.
    Wat ging het snel achteruit met Perry. Maar wat fijn dat jullie bij hem konden zijn op dat moment.
    Prachtige foto’s heb je geplaatst!!
    Meisje, ik wens je zoveel sterkte, zoveel kracht. Natuurlijk ook voor de kinderen!!
    Wat herken ik jouw gevoel, het niet willen aanraken.. zou koud..
    Nogmaals, een hele dikke knuffel van mij voor jou!!

  13. Michelle

    Nogmaals, heel veel sterkte!
    Prachtige en lieve foto’s.
    Wat jullie samen hadden kan niemand je afnemen.
    Weet dat er mensen zijn die aan jullie denken.

  14. Wilma Bruins

    Wat een enorm verdriet Shirley. Het ging allemaal zó snel. Gecondoleerd en heel veel kracht en sterkte toegewenst. Je hebt een geweldig gezin en zo veel mooie herinneringen met elkaar aan Perry. Dat zal jullie zeker helpen.

  15. Ineke

    Lieve Shirley, met tranen in mijn ogen heb ik je blog gelezen, wat een verdriet. Er is nu zoveel te regelen ook, ik weet het. Wat zul je je lieve man missen.
    Gecondoleerd en ik wens jullie allen heel veel sterkte 🙏

  16. Willeke

    Gecondoleerd met het verlies van Perry. Ik wens jou, je gezin en naasten heel veel sterkte bij de verwerking van jullie verlies.

  17. Ria van Slingerland van Slingerland

    Lieve Shirley en gezin.
    Gecondoleerd met het verlies van jouw lief, jullie lieve vader en trotse opa.
    Dat jullie met elkaar heel close zijn is nu zeker heel fijn want dat zal jullie in deze moeilijke periode tot steun zijn. Samen met de mooie herinneringen!
    Ik wens jullie heel veel sterkte , nu en voor later.
    Als troost van mijn kant is hier een gedicht.

    AFSPRAAK
    Voor na de dood
    Spreken we een plek af
    Ergens diep in de tuin
    Maar niet ver van huis
    In die kleine vallei bijvoorbeeld
    Tussen de rhododendrons en de rozenhaag
    Zien wij dan voor altijd
    Hoe het was…..

    Ria van Slingerland

  18. Marjolein Lourens-Krijgsman

    Ik heb je verslag met tranen in mijn ogen gelezen en leef ontzettend met jullie mee. Ook met de poezen.
    Zo’n groot verlies en verdriet. Zo’n grote leegte die weer gedeeltelijk gevuld moet worden.
    Herinneringen die blijven komen en weer gaan.
    Een poos geleden heb ik een gedicht geschreven toen een dierbare neef was overleden. Ik wil het graag met je delen.

    Herinner hem om wie hij was
    niet wie hij was geworden
    Herinner hem om wat hij had
    niet wat hij had verloren
    Herinner hem om iedere dag
    die hij je heeft gegeven
    Herinner hem om duizend en een dingen
    dat zijn je herinneringen
    Herinner hem om alles wat hij heeft gegeven
    Dan zal hij verder leven.

  19. Gert

    Lieve Shirley, gecondoleerd met dit grote verlies en heel veel sterkte en kracht toegewenst om dit een plek te geven. Fijn om te horen dat je zoveel steun aan je kinderen hebt.

  20. Marianne Wieberdink-Claassen

    Lieve Shirley en kinderen,
    Heel veel sterkte voor nu én voor de tijd wanneer nooit meer ook écht nooit meer blijkt te zijn.
    Jullie hebben hem een mooi en liefdevol afscheid gegeven

  21. Marina Fluit

    Heel veel sterkte.
    Maar wel heel fijn dat jullie hem tot op het laatst thuis hebben kunnen verzorgen en ook erbij konden zijn tot het einde.
    Liefs
    Marina

  22. Wilma

    Ik heb het met tranen in mijn ogen gelezen. het is voor mij nog maar zo kort geleden dat ik mijn lief verloren heb. Wat een zegen dat je zo een hecht gezin hebt! Ik kan ja alleen maar heel veel sterkte wensen. Neem je tijd om te rouwen op jouw manier.

  23. Adrie Jansen

    Lieve Shirley, wat is dit snel gegaan! Ik heb je verhaal zitten lezen met een dikke keel en tranen in mn ogen. 🙂‍↕️ Van harte gecondoleerd met het heengaan van je lief. Voor de komende tijd heel veel sterkte voor jou en jullie kinderen en kleindochter. Hij zal gemist worden. 💋
    Liefs ,een knuffel, Adrie

  24. Marloes

    Lieve Shirley, gecondoleerd met dit grote verlies, wat is dit ontzettend snel gegaan. Maar wat fijn dat jullie bij hem waren en afscheid hebben kunnen nemen. Heel veel sterkte voor de komende tijd voor jou en ook voor je kinderen ❤️😘❤️

  25. Anita Cools-Peijen

    Lieve Shirley,
    Samen was en is een machtig mooi woord deze dagen. Vol herinneringen en liefde. Zorg voor elkaar met een lach en een traan. Het geeft warmte.
    Liefs Anita

  26. Marjolein

    Gecondoleerd Shirley met jullie enorme verlies. Hartverwarmend om te lezen hoe jullie er als gezin voor elkaar zijn en elkaar steunen. Heel veel sterkte de komende tijd.

  27. Corry van Dongen

    Shirley, van harte gecondoleerd met het verlies van je man ( je lief, zoals je altijd schreef)
    Wat fijn, dat iedereen erbij was toen hij heenging.
    Heel veel sterkte toegewenst voor de komende tijd en ook daarna.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.