Of ik al een blogje had geschreven, wilde manlief na de lunch weten, hij leest ze zo graag ☺️ Het is niet zo dat we mekaar niets te vertellen hebben en dat hij alleen maar op de hoogte blijft van het reilen en zeilen via mijn blogjes, dat zou wat zijn. 😬 Ik was afgelopen week een beetje inspiratieloos, keek tv, haakte een paar hexagonbloemen (van de onderste moet ik de lichte rand even opnieuw doen, heb een hoekje verkeerd gedaan zie ik nu)

En ik speelde wat Pokemon vanuit de luie stoel, een account van mij, van Jon en van Puk

Puk vond het wel heel leuk

Het ochtend ritueel van de geduldig wachtende katten, dit is mijn uitzicht ‘s morgens (Sherlock is er niet wild van)

En zodra ik klaar ben kijken ze vol verwachting uit naar de schoteltjes havermelk, meestal krijgen ze een eetlepel de man kat

Toen Jon de enige was die dit lustte had ik aan mijn ontbijt kom genoeg, en toen Puk en Fay kleiner waren en er achter kwamen dat wat Jon lust hun ook zeker zal smaken, kwam er een schaaltje bij waar ze zo schattig naast elkaar uit dronken. Maar het schattige ging er af toen Puk zijn kopje groter werd en Fay hierdoor minder de kans kreeg, dus krijgt ze sinds een paar weken elk een eigen schaaltje.

Van de week had ik kip klaargemaakt, Puk stond naast me op te letten of alles goed ging toen ik het uit de pan schepte, in de hoop dat er iets naar beneden kwam uiteraard, en Jon en Sherlock waren nadat ze het gesmekkel in de keuken hoorden er ook als de kippen bij om een vorkje mee te prikken. Ze kregen elk een stukje maatje pink.

Fay liet zich niet zien, en pas nadat alles was opgeruimd zag ik ze buiten liggen, slapend op het bankje. Ik had een stukje apart gehouden voor haar en serveerde dit op een poezenschoteltje, het kon na afloop gelijk de kast weer in, helemaal schoongelikt.

Het was te warm om te spelen toen ik uitgebloeide bloemen uit plantjes knipte

De Canna’s staan er voor schandaal bij, de slakken lusten er wel pap van en hebben zoveel van de planten gegeten dat ze amper de kans krijgen om te groeien. Ik meende hier ook nog enkele dahlia’s te hebben neergezet, maar die zijn ook al opgegeten. Aan de egels ligt het niet, die komen elke avond in de tuin en eten er al krakend lustig op los, en voor middernacht krijgen ze als toetje een schepje kattenvoer (kip) wat ze ook zeer luidruchtig naar binnen werken.

Voor de pruimen was ik al bijna te laat, elke dag checkte ik of ze al rijp waren,

maar de wespen waren me te snel af en lieten zich de rijpe vruchten welgevallen; de helft was aangevreten, een deel lag op de grond voor andere beestjes 🐛 om van te smikkelen, ik vond er gisteren nog een paar die redelijk gaaf waren. Afspoelen en de aangetaste delen wegsnijden, en toen bleef er zowaar nog een lekker hapje over voor mij. Gelukkig blieft manlief ze niet, anders had ik nog moeten delen 😅. Hij komt niks te kort hoor, daar zorg ik wel voor. Gelukkig smaken de zelfgebakken waldcornboterhammen hem weer uitstekend sinds gisteren, en de broccoli soep met balletjes, dat maakt het leven wel wat prettiger hè. Heel langzaam begint de smaak weer terug te keren, net als zijn haren.

De woest ingekorte takken van de Viburnum zien er weer aangekleed uit, zo komt hij wel goed de winter door, hopelijk met bloemen op deze takjes.

De lavendel haag in de voortuin heeft een knipbeurt gehad, ik deelde bosjes uit aan voorbijgangers en de buren, en legde de rest in de doos; hier helpt Jon me de bloemen te bundelen

En een uurtje later hingen alle bundeltjes gezellig bij de voordeur te geuren, gewoon voor wie wilt hebben om mee te nemen

Blij met de bewolking van vandaag,

het is nu pas een beetje aan het miezeren, gelukkig niet rond het middaguur toen ik buiten Pokemon speelde (drie uur de tijd om een shiny raidboss te vangen), het was zalig weer om zonder jas rond te fietsen.

en ik ving er vijf 🥳 

Sherlock was vannacht niet thuisgekomen, pas rond half vier kwam hij binnenlopen, beetje nat van de miezerregen, maar verder alsof het de gewoonste zaak van de wereld was dat hij zo lang was weggebleven. Hij had niet echt honger, maar wel trek in een lekker snoepje, en dit liet hij merken door gelijk door te lopen naar de trap en daar halverwege op te gaan zitten en zijn lipjes aflikkend mij tussen de traptreden door aan te kijken. Niet normaal.