Vanmorgen ben ik met nog twee dames (Lydia en Annie) in de auto naar Helmond gereden, Sabine organiseert hier elk jaar voor enorm veel dames een heerlijke Fonkel quiltdag. Het is altijd een warm bad waar je in terecht komt, gezellig, druk (volgens schattingen aan mijn tafel waren er wel meer dan 100 dames in de zaal), er was heel veel om te zien en te horen, en als je wilde kon je workshops volgen of pakketjes van de workshops kopen om deze thuis op je gemak te maken. Ik koos voor een lavendelzakje om thuis te maken

Van 11 tot 12 was de show& tell, vooraan staand (halverwege de show&tell op een stoel -schoenen uitgetrokken- ) nam ik de foto’s,

mijn kerstquilt werd met afgunst ongeloof be/verwondering bekeken, ‘k ben best wel trots op dit quiltje, (met dank aan Inge B voor de foto’s waar ik op sta)

en ik heb de quilt na afloop in de hal opgehangen (in de deuropening op de foto hieronder zie je hem hangen), zodat de dames hem op hun gemak konden bekijken, in alle koelte, want het was wel erg warm in de zaal.

Clara stond net als voorgaande jaren in de hal met haar kraampje, allemaal stoffen waar ze vanaf wilde na de verhuizing, en nog steeds is er veel te koop, ze had ook een doos vol leren lappen, stalen van 15x 25 gok ik zo, maar wat moet je er mee? De dame in het kraampje tegenover haar verkocht prachtige Tilda poppen, kant en klaar, ze gingen als warme broodjes over de toonbank

Ik vond bij Clara een mooie achterkant stof voor de kerstquilt, en nog wat rode lapjes waar ik later ongetwijfeld wat mee kan doen

Er was ook weer een bingo waarbij heel veel prijzen te winnen waren,

van een klosje garen tot een quiltring op standaard en nu ook een strijkautomaat, (ik dacht dat het een barbecue was  )

Ik liep na een vol rijtje weg met 3 FQ’s en een serie kleine klosjes garen, en mini wasknijpertjes, heel mooi.

De winkeltjes boden ook veel mooie dingen aan, ik kon de verleiding van de houten knoopjes wel weerstaan, maar bezweek toch weer voor een rood/wit lapje bij Merel die ik nog niet had.

De moeder van Sabine was haar zilveren hanger van haar ketting kwijt, -zo werd omgeroepen- en of we allemaal even op de grond wilden zoeken. Gelukkig voor de moeder was zijzelf degene die haar kleinnood een paar minuten later weer vond, hij was tussen haar borsten in in haar bh gegleden; ze riep gierend van het lachen door de hele zaal dat ze hem weer had, terwijl ze haar hand in haar boezem stak.  De meeste dames hadden een ander handwerkje bij zich om zich mee te vermaken, ik was mijn borduurgarens vergeten en kon niks doen, nou ja, ik heb de tijd nuttig en aangenaam besteed met foto’s en praatjes maken.

Had ik al gezegd dat het erg warm was in de zaal? En ook weinig zuurstof, ik bleef geeuwen, er kon ook geen raampje open in de zaal, maar misschien wel branddeuren. Ik durfde ze zelf niet te openen, want stel je voor dat er dan een alarm af zou gaan, dat zou typisch iets voor mij zijn om in gang te zetten, dus trok ik na de lunch de stoute schoenen aan. Ik keek de zaalbeheerder lief aan: “Met zoveel dames in de overgang is het ondoenlijk warm aan het worden in de zaal, zometeen gaan ze allemaal plat”, zei ik. De man mompelde plagend dat hij minder last had van een zaal vol tieners 🙂 en toen zette hij de nooddeuren in de zaal open, even frisse lucht binnen laten, heerlijk. Te zien aan de rode konen van Merel van Birdblocks had het echt niet langer moeten duren

Het was weer veel te snel tijd, om 4 uur kregen we een goody bag overhandigd (hier zie je de inhoud, bij thuiskomst op tafel uitgestald)

met een heerlijk ruikende inhoud dankzij dit zeepje

en iets na vier uur reden we weer naar huis, geplaagd door stortregens, files, wegwerkzaamheden en omleidingen, maar we zijn allemaal weer veilig en op tijd afgezet en thuis aangekomen, en we genieten nu na van een vermoeide maar zeer geslaagde dag. Mijn aankopen en de goody bag koester ik, net als de herinneringen aan deze dag

Dankjewel Sabine en familie voor jullie geweldige inzet! De foto’s heb ik hier in mijn Flickr album gezet. Het YouTube filmpje van de foto’s laat op zich wachten, dus misschien staan ze morgenmiddag er nog bij.

De meeste tijd van het maken van een quilt stop je toch in het uitzoeken van de stofjes, zeker als je de stoffen uit eigen voorraad wilt gebruiken, het is dan een uitdaging en de bakken, tasjes en kasten worden dan binnenste buiten gekeerd om net dat ene lapje te vinden. Voor Santa had ik zo’n speurtocht waarbij ik niet tevreden was over de beste keuze, bij het ene lapje leek het alsof hij te lang onder de zonnebank had gelegen,
  
bij het andere had hij door kunnen gaan voor een patient met leverontsteking, en daar worden we niet vrolijker van, je krijgt geen Ho-ho-ho gevoel van. Of juist wel.

Ik had nog mooie krijtjes liggen en op de blog van Karri Schraper gelezen hoe je subtiel kan kleuren hiermee, ik tekende er eerst gewoon gelijk mee op stof, en was hier niet blij van geworden, en met het krijtje op een kwastje wrijven om te tekenen was ook zo’n een gedoe, maar de tip van Karri was heel slim gevonden, vond ik.

Dit roze lapje (toont op de foto feller dan in het echt) was de basis voor het gezicht

ja, gewoon een stuk uitgeknipt, Heat-‘n-Bond feather lite op de achterkant gestreken, in vorm uitgeknipt, gezicht erop getekend met Micron Pigma pen -dat groene puntje is later niet meer te zien dankzij overmatige gezichtsbeharing- , en toen op freeserpapier gestreken zonder het beschermpapiertje van de Heat-‘n-Bond te verwijderen (dus stof op z’n kop leggen met papierlaag van Heat-‘n-Bond omhoog, freeserpapier met de glimmende kant naar beneden erop leggen, en twee tellen met de strijkbout er op, en het zit vast. Nooit het papier van Heat-‘n-Bond verwijderen want het laat echt niet prettig los van de freeserpapier, en de lijmlaag van de Heat-‘n-Bond is dan ook naar zijn grootje.

En ook nóóit de glimmende kant van het papier op de bout laten komen, want dat glimmende is een heel dun plastic laagje wat smelt op de bout. Het laat gelukkig geen plastic achter op stof, zodra het papier koud is, en je trekt het papier van stof af, dan zit het plastic gewoon weer op het papier, en dan kan je het weer laten plakken op stof, beetje afhankelijk van hoe heet je strijkt en hoe glad de stof is, tot iets van 8 keer. Elke keer plakt het een beetje minder, gewoon omdat er microdeeltjes stof op het plastic vast zit, als je op flanel strijkt hecht hij al na een paar keer niet meer. Is de strijkbout toch zwart geworden dan kan je het schoonmaken met een schuursponsje (eerst laten afkoelen, anders verbrand je zowel het sponsje als ook je vingers) of je neemt een boutreiniger-stick die je over de hete bout haalt, en dan wrijf je de bout schoon op een grof lapje, een oude washand doet goed dienst. Maar pas op voor de dampen die dan vrij komen, het stinkt zo, dat kán niet gezond zijn.

we gaan verder…..

De tip van Karri is dus dat je op een Clover appliqué strijkvel werkt, maar die heb ik niet, ik gebruik gewoon freeserpaper op een harde strijkplank gestreken, en dan verwarm je een klein stukje van het papier met de strijkbout. Op dit warme stukje papier teken je met de vetkrijt, het is olieachtig en het smelt. En nu ga je met een borsteltje (of een tot stevige punt gevouwen stof) over het gesmolten krijt en hiermee kleur je op de stof, die stevig vast ligt omdat dit ook op freeserpapier is gestreken. Ik heb het eerst uitgetest op de gele bleke stof

het lukte gelijk goed op het goede lapje, ook al lijkt het erg donker op de foto. Na afloop laat je het drogen, en dan je een tissue op de gekleurde stof en zet de strijkbout hier even op. Dit fixeert, en het overtollige krijt trekt in de tissue. Nu trek je het stofje zo van het papier af, met achterlating van het papieren beschermlaagje van de heat-‘n-bond, en kan je het onderdeel nu op de juiste plek strijken.

en kijk eens hoe mooi Santa nu is, mijn een rode drankneus, maar dat hoort bij Santa. “Ho-ho-ho”

Voor het Belgisch quiltweekend had ik een nieuw project in gang gezet, dit patroon lonkte al een jaar naar mij

en ik dacht dat het wel leuk zou zijn als hij klaar zou zijn voor kerstmis, niet wetend dat ik zo hard van stapel zou lopen dat de top 2 weken al later klaar zou zijn! Ik had naast de aanstaande kerstmis nog een andere stok achter de deur: iemand vroeg me om de blokjes mee te nemen naar de Helmondse bee 11 oktober, en iemand anders vroeg of ik dan al de affe top mee kon nemen om te showen, en ik moest hierom lachen, “Die’s gek, maar ’t is wel de moeite waard om het te proberen”, dacht ik, niet vies van een uitdaging. Oh boy, wat is dat toch leuk werk, stitcheries in combinatie met appliqué en patchwork, het is ook een fijne afwisseling, dan weer achter de naaimachine (festonsteek doe ik niet met de hand met een naaimachine het zo mooi kan, Pfaff 2030) en dan weer lekker met mooi weer buiten,

of ’s avonds binnen met de tv aan, kat op schoot… hoewel dat laatste niet echt even makkelijk is, want de kat is in dit geval Zopje, en hij is schootvullend met zijn bijna 7 kilo en is warm! Ook heeft hij de eigenaardigheid dat hij met zijn kont altijd omhoog schiet als hij iets op zijn rug voelt, zoals een draadje of de borduurring, en dan hup, duwt hij zo de borduurring in mijn gezicht.
Hier zit hij er al helemaal klaar voor

maar helaas voor Zopje was het mooi weer en ging ik heerlijk buiten aan de gang.

De designwall vulde zich lekker snel, en voordat ik het wist waren ze allemaal klaar!  
 
Gistermorgen ging ik de bijpassende stofjes uitzoeken en snijden, helaas lukte het me niet om alles uit eigen voorraad te halen, maar na een korte stop bij Quiltshop Leur om lichte stippeltjesstof, geruite borderstof en bonte stof voor rond het middenblok te kopen kon ik weer snel verder; een uurtje later kon ik ze uitleggen, en kon het aan elkaar naaien beginnen. Tussendoor voor het eten zorgen en opeten, allemaal heel erg vervelend, gelukkig smaakte het wel lekker, maar als er niemand thuis was geweest had ik deze maaltijd over geslagen.

Weet wanneer je beter kan gaan stoppen? Als je dit opeens ziet gebeuren, grrr.

Vanmorgen ben ik met frisse blik verder gegaan met naaien, en om half 3 slaakte ik een kreet, -deed het bijna in mijn broek van opwinding-, de top is klaar! Eerst op de grond gelegd om een foto van bovenaf te maken, op de 40×40 cm tegelvloer.

Ik heb hem daarna op de kippenquilt in de hal gespeld, hij moet morgen mee naar Helmond, naar de jaarlijkse Fonkelbee, en dit showt toch wat mooier dan een losse lap.


Als hij doorgequilt is komen er nog een paar knoopjes op, en ik heb een kek klokje dat in de koekoeksklok komt. In mijn volgend blogje zal ik wat meer vertellen over deze leuke quilt

Afgelopen weekend zijn mijn moeder en ik de auto ingestapt en rijdend langs rustgevende bloeiende koolzaadvelden in Zeeuws Vlaanderen

een blote eenoog reus langs de E17 (foto geleend van internet), toch wel beetje afleidend, want huh is-ie echt bloot?

en een wirwar van afslagen in en na bochten snel achter elkaar, en wisseling van rijbanen waarbij het meer op een speurtocht, reactievermogentest én IQ test leek dan een gewone routebeschrijving van de TomTom,  kwamen we blij (want helemaal heel en zonder fout te rijden) aan in Nieuwkerke, waar Katrien voor de 11e keer een quiltweekend had georganiseerd voor 25 quilters (waarvan nog 6 -meen ik- uit Nederland, en de rest uit België) .

Er viel weer heel wat te vertellen en te luisteren, de meeste dames zien mekaar alleen op dit weekend, zoals hier mijn moeder met Gudrun (Guute)

In de zaal stonden de tafels in drie grote groepen verdeeld, zodat er voor iedereen weer voldoende plaats was om te zitten en te werken, altijd lekker als je naast of achter je op de vensterbank spullen kwijt kan.

Uiteraard had ik veel te veel meegenomen, maar de extra daglichtlamp van mij kwam goed van pas toen Ilse de Beer (rechts van mij aan tafel) ’s avonds ook nog ging doorquilten op haar standaard;

mijn lamp kon mooi met een boog over de ring op haar werk heen schijnen, zo handig. En ik heb voor het eerst de draaifunctie van de kleine daglichtlamp gebruikt, best handig zo, en ook zonder dat iemand er last van had, want als je recht in zo’n lamp kijkt doet het wel zeer aan de ogen

Ik had het maar druk met mijn kerstblokjes, ik festonneerde eerst per blok de delen vast met de naaimachine, en daarna zat ik uren achter elkaar met de hand te borduren, lekkere afwisseling, en ik had nagenoeg geen last van mijn handen ’s nachts, dus dat is heel goed. De sneeuwpoppen in de kar heb ik thuis afgemaakt, en hier en daar moeten nog knopen op genaaid worden, hier wacht ik even mee.

Ik heb vandaar ook veel minder foto’s gemaakt dan voorgaande jaren, gewoon omdat ik het te druk had met eigen werk. Af en toe riep Linda C die tegenover me zat naar me dat er iets moois geshowd werd, en dan sprong ik snel op.
Gelukkig maar, want veel mensen zijn best wel bescheiden als het op showen van Wips aankomt, het liefst zouden ze dit onder tafel willen doen om niet op te vallen

Hoogtepunt van showen van Wips was toch wel de Love Entwined van Janny (geen blog), hier is ze even op een voetstuk gezet

ze is nu met de allerlaatste border bezig en hij is adembenemend mooi! Je blijft er naar kijken, en steeds zie je weer een ander detail dat je naar lucht deed happen, verdorie wat mooi. Janny vertelde dat ze er al een jaar lang elke dag een paar uur en soms zelfs hele dagen aan werkt, wat een doorzetter. Haar techniek is super, je ziet geen steekjes, de lijnen lopen vloeiend, geen losse draadjes die uit hoeken piepen, ik wil niet veel zeggen, maar ik denk dat deze quilt op een tentoonstelling met de hoofdprijs wegloopt.

Gelukkig weerhield deze masterpiece anderen niet van om hun werken te showen, Ingrid was met een machtig mooie en grote paperpiecepatroon bezig met heel veel punten, (het kleine meisje is de dochter van de souschef Sarah)

en dat zat ze op haar Singer Featherweight te naaien, voor de grote lappen aan elkaar te naaien ging ze even naar de eetzaal, waar ze de ruimte had en geen kopjes en ander ongein van tafel kon zwiepen tijdens het naaien. En wat te denken van Hilde die druk bezig was met haar prachtige Nearly Insane (geloof dat die zo heet) en er wél een gat in ziet

Mijn moeder was met Scrap Attack blokken bezig, de stroken op theezakjespapier naaiend, ik heb voor de DOW quilters hier een workshop in gegeven, en mijn moeder is toen gelijk heel voortvarend aan de slag gegaan; deze foto is van toen

ze wilt er een quillow van maken, een quilt met op de achterkant een zak genaaid waarin je de hele quilt in kan stoppen, zodat het een kussen lijkt ( klik hier om er een filmpje van te zien) En ze heeft zaterdag ook haar deken afgemaakt van Crochet Along, ze heeft een heel mooi picot randje rondom gehaakt, zo jaloers dat ze hem af heeft, de mijne ligt uit het zicht, ik ben halverwege maar krijg teveel last van mijn handen.

Bij enkele broodmaaltijden stond er ook een cadeautje naast het bestek op de tafels,

het bakje en lapje kregen we van een anonieme gever, zo lief.
en onderstaande moois kwam van Birdblocks,

want Merel was er dit jaar weer bij met haar winkel, ook heel lief. Het patroon van de rode kater moet ik nog maken, daar had ik zondag geen tijd voor.

De ketting die mijn moeder om haar nek heeft op de onderstaande foto is door Inge gemaakt, ik heb hem van Inge gekocht om aan mijn moeder te geven, hij kleurde zo mooi bij haar bloes, dat ik het niet kon laten.

Ik vergreep me aan deze FQ rolletjes met rode lapjes voor bij de verzameling, foei, maar ik heb hier al een bestemming voor, het moet een quilt worden….. nee, meer zeg ik niet.

Het eten kon ook niet op, letterlijk en figuurlijk, zoveel en zo lekker, en dat ik maar een halve kilo meer woog bij thuiskomst viel me zo mee! Wel was het dat ik ’s avonds niets snoepte, en  overdag alleen af en toe bij de koffie wat lekkers nam, de zakken met chips en potten om ze in te dippen kwamen ook een paar keer langs, maar daar ben ik niet aan begonnen, sterk van mij!

Mijn moeder trakteerde zaterdagochtend op gebak vanwege hun 60 jarige huwelijk, en ze waren ondanks de hutsende klutsende rit waarbij de gebakjes tegen elkaar aan waren geschard of zelfs op elkaar waren gevlijd heerlijk! (met dank aan Yvonne voor de foto) De Belgische dames vonden het wel heel erg vreemd, gebak in de ochtend, dit eten zij liever in de namiddag, grappig zo van die verschillen. Het gebak is op drie na helemaal op gegaan, (2 die over waren, waren gluten-lactose vrij), dus ook al was het vreemd eten, het is hun toch goed afgegaan.

Zaterdagmiddag kwam het zoete buffet

waarop alle streeklekkernijen werden uitgestald die de dames hadden meegenomen van thuis, wat een overvloed aan zoets, de vullingen sprongen al uit de mond door er alleen al naar te kijken! We namen allemaal een bordje en begonnen ons er dapper doorheen te eten, helaas geen foto van mijn bordje, hij was al leeg toen ik er aan dacht het te vereeuwigen, maar ’t was heerlijk, vooral de tulband met roomkaas en vruchten, het recept zou nog mijn kant op komen. Dit was mijn tweede greep

Antwerpse handjes….Het weer zat ook mee, lekker warm zonder dat het te heet werd, op de binnenplaats was het heerlijk toeven op vaste banken die geplaatst waren, ook liepen er ook geregeld wielrenners voorbij in alle soorten en maten die in het tegenover liggend gebouw zaten, wat voor de nodige afleiding zorgde. Nee, helaas geen foto’s gemaakt, ik had het te druk…..

Zondagmorgen moesten de dames die een afvalbakje hadden gemaakt en deze vrijdag al ingepakt af hadden gegeven bij Katrien in ruil voor een nummertje (nee, we houden het netjes, gewoon een getal op papier) hun nummertje meenemen. In de eetzaal stonden alle pakjes op een tafel uitgestald

Toen we de broodjes op hadden kregen we een pakje wat bij je nummertje hoorde, en zo kreeg ik een afvalbakje gemaakt door Marjon J, zonde om voor afval te gebruiken; hij is perfect om al mijn klosjes die ik voor de sneeuwmannen nodig heb bij elkaar te houden. Sjiek geval he, zo met die pareltjes.

Mijn moeder had deze gemaakt

van zelf geverfde stof, mooi en ook lekker ruim.
Ik had deze twee gemaakt,

een hele grote en een kleintje, van tafelzeil gekocht in Canterbury; de kleine is handig gewoon naast je naaimachine om klosjes garen in te doen of zo, en de grote is groot zat om midden op tafel te zetten tijdens een bee om zo alle afval te vangen dat er naar toe wordt gegooid. Of om snoepgoed in te doen, om een beetje in de sfeer van het weekend te blijven, want de tafels stonden afgeladen met lekkers!

Zondag werd ook de trekking gedaan van de blokkenloterij, we moesten deze keer gele blokjes maken, (jaja, met de hand, op de bee gemaakt 2 weken geleden)

de blokjes van vorig jaar waren toen door José gewonnen die er al een top van had gemaakt, prachtig!

de gele blokjes werden gewonnen door Ingrid vT die de dag na thuiskomst al bezig was met de blokken aan elkaar te zetten, het ijzer smeden nu het nog heet is! Ik heb ook altijd zo’n quiltlust de dagen er na, het werkt heel stimulerend,
Zo’n weekend van vrijdagmiddag half 2 tot zondagmiddag vliegt om, mijn moeder en ik gingen rond half 4 er vandoor, Ingrid reed met ons mee, haar man pikte haar in Roosendaal op en ze moesten dan nog een half uurtje rijden eer ze ook weer thuis was, dus om 5 uur was mijn moeder thuis, na een kopje koffie te hebben gedronken was ik iets na 6 uur thuis, en na een kopje thee gedronken te hebben was Ingrid tegen 7 uur thuis, allemaal vlot gegaan en niet 1 keer mis gereden, nou ja, 1 keer met Nieuwkerke uitrijden, afslag vergeten, maar dat telt niet……

Het was helaas wel een weekend met een zwart randje, want de kok Filip stopt ermee, hij had dit al eerder willen doen, maar kon voorgaande jaren geen nee zeggen, en nu dus wel. Ook de lokatie gaat veranderen, als het doorgaat zitten we volgend jaar ergens aan de kust, dus geen Nieuwkerke meer volgend jaar.

en hier zijn de foto’s als een slideshow te zien
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=ULkoIM92w44?list=UU0KH0SWHlbXiUADK5SNlVUw]
klik op het vierkante ikoontje rechts onder in beeld om een groter beeld te krijgen, druk op esc op het toetsenbord als je weer klein beeld wilt hebben.  En wil je na afloop de foto’s beter bekijken, klik dan hier om zo in mijn album te komen.

Het leven zit vol met verleidingen, ik ben nu al oud en wijs genoeg om de verleidingen die niet goed voor mij zijn zo veel mogelijk te vermijden; zo sla ik de snoep-, koek-en chipsafdeling in de supermarkt gewoon over, kijk ik de andere kant op als ik langs de knaagdierenafdeling van de Boerenbond loop, en ga ik zo min mogelijk naar de wekelijkse markt, want de vers gebakken stroopwafels ruik je al op een kilometer afstand, en als dat kraam er toevallig niet is staat er wel een stoffenkraam, wolkraam of fourniturenkraam. Het is een overdosis aan verleidingen, die wekelijkse maandagmarkt in Roosendaal.
Maandag ging ik niets vermoedend naar de Lidl, even doorbijten bij de ingang met links én rechts koek en chocolade, toen ik toch bleef hangen bij de zo zalige chocoladereepjes, en ze bijna wilde aaien, sprak ik mezelf streng toe: “Nee, niet doen, hier kom je niet voor, doorlopen,” pas toen de vrouw naast mij geschrokken opkeek en de chocolade terug legde, besefte ik dat ik hardop tegen mezelf aan het praten was. We moesten allebei lachen, en liepen ook allebei door zonder chocoladerepen in het mandje, goed zo!
Ik sta even later bij de groenten, pak wat ik nodig heb, draai me om en dan word ik helemaal slap in de knietjes, want zie ik daar nou een daglichtlamp?

Ik pak de doos op, jawel, het staat er echt, daglichtlamp, maar dan in het Duits, en ik heb deze nog niet! Ooooh, hij ziet er wel leuk uit, en ik zoek naar het prijskaartje….nergens te vinden….toevallig zie ik een werknemer en schiet haar aan. Ze scant het artikel, “€20,-“, zegt ze, en loopt snel en zonder oogcontact te maken door voordat iemand anders haar wat kan vragen. Ik sta voor mijn gevoel heel lang te twijfelen, wel of niet doen, doos omdraaiend alsof daar iets staat wat doorslaggevend kan zijn, maar dan stel ik mezelf de hamvraag: “Heb ik het nodig?”. Niet echt, nee, maar, maar…..niks te maren, doorlopen, hier ben ik niet voor gekomen. Met een beetje trots sta ik bij de kassa, sta dan oog in oog met een zak noten en onder het mom dat ik dit wel heb verdiend leg ik de zak tussen de groenten en wc papier, gelukkig zijn over een tijd dit soort verleidingen bij de kassa verleden tijd.

Maar nu ik de lamp weer zie op de foto, krijg ik het weer warm, gelukkig kan ik morgen niet naar de Lidl en de komende dagen ook niet, en na het weekend zullen de lampen wel uitverkocht zijn. Komend weekend staan andere verleidingen op het programma, een quiltweekend in Belgie met lapjes van Birdblocks, quilts, lekkernijen, gezelligheid, snorrende naaimachines en bezige handen, dat zijn leuke verleidingen waar ik me helemaal aan over ga geven, samen met mijn moeder.

Deze sneeuwmannen gaan mee, samen met alle andere blokken die ik afgelopen dagen heb voorbereid, nog zo’n verleiding van vorig jaar waar ik nu eindelijk aan toe mag geven, heerlijk!

allemaal opgestreken, en dat ga ik dus met de naaimachine met festonsteek vastnaaien, en ter afwisseling ook borduren; het brievenbusblok heb ik veranderd, de rode stof achter de brieven is nu weg, want ondanks vlieseline achter de witte stof gestreken scheen het rode behoorlijk door.

Over deze blokjes vertel ik maandag of dinsdag meer, veel meer.