Dinsdagmiddag was ik even bij Suzanne, het sanitair van wc beneden en badkamer boven was geplaatst, en wat ziet het er mooi uit! Nog een paar laatste dingetjes afwerken en dan is het helemaal klaar. Ze zitten al een paar jaar midden in de verbouwingen, en hebben beiden een full time baan, met logisch gevolg dat de tuin dan verwaarloosd wordt als stortplaats functioneert. Drie maanden geleden zag de tuin er nog uit als een vrolijke wilde bloemen boeket, en de vlinders en insecten hadden het er naar hun zin  

Maar na die natte maanden en nu alles uitgebloeid gaf het een troosteloze uitzicht, de moed zakt je toch in de schoenen, en ik bood Suzanne aan om woensdag de achtertuin aan te pakken, waarop ze aarzelend ja zei. Ze weet dat ik het fijn vind om te doen, tuinieren werkt voor mij therapeutisch, dus voelde ze zich minder schuldig.  

Naar rechts kijkend staand in de deuropening van de serre zag ik om 10 uur dit 

Hier zie je het keukenraam

Helemaal achteraan staan de tuinmeubels

En hier kijk je tegen hun garage aan, naast de deur van de serre. 

Tot helemaal achteraan een jungle, wat een uitdaging. 

Het plan was om vanaf de deur van links naar rechts te werken, zoveel mogelijk planten uit de afvalberg weg te trekken, en een beetje reorganiseren, plek maken voor de twee puinzakken die rechts van de deur stonden, en plek maken voor ander sloopafval. Dit was na een dik uur werken.

Kijk eens aan, dat geeft de burger moed. Nu zo verder tot aan de schutting alles bevrijden van onkruid en zooi. 

De onkruiden lieten zich vrij makkelijk uit de voegen trekken, de krabber en een snoeischaar deden de rest. Gelijk ook zoveel mogelijk onkruid uit de border getrokken, de canna’s kwamen nu weer mooi in het zicht.  De opstaande stenen rand (opsluitband?) in de hoek bij het raam was gekanteld, en er zat veel grond en onkruid tussen deze rand en de tegels,

Dus wipte ik na het schoonkrabben van dit deel van het terras de tegels langs die scheve rand er uit, even schoonkrabben, grond egaliseren en terug plaatsen. En vooral aan de andere kant van de hoge opstaande rand wat meer grond aandrukken. 

Uitzicht vanuit het deurgat, wat een verschil met 2,5 uur eerder!  De vlinderstruik kreeg een snoeibeurt, en in het voorjaar moet deze gewoon tot 10-15 cm boven de grond afgezaagd worden, en dan hebben ze komende zomer weer een mooie struik met opgaande takken ipv een scheve stam.  

Nu dit nog tackelen. De groene kuip met zand was loeizwaar maar liet zich wel verslepen naar de linker kant van het terras bij de rest van het afval.

Hier zou nog veel meer spul bijkomen. 

Na weer wat onkruid trekken snel even vegen voordat ik naar huis ga om te lunchen. Ondertussen konden de bevrijde tegels opdrogen. 

Bijna half vier, even pauzeren met dit als uitzicht (foto hieronder). Ik had niet gedacht dat ik zover zou komen vandaag, en nu wilde ik het wel graag helemaal afmaken.

Ik vond tussen het onkruid een klein emmertje met brak water. Dit leegkiepend in het afvoerputje zag ik in het drab een staartje en wat op een opgezwollen speelgoedmuis leek, alleen was het geen speelgoedmuis maar een echte dode muis. De stank bevestigde het, en ipv het in de kliko te gooien heb ik het lijkje diep in de grond begraven links van de Cannas. Eerst nog een paar emmers water in het putje gooien, want wat een lucht 🤢.

Onder en achter de tuinmeubels bij de achtermuur (garage van de achterburen?)  waren de tegels en onderkant van de muur bedekt met cm’s dikke laag mos, met veel insecten hier tussen en onder. Deze moslaag met grond gooide ik in de border naast de schutting. Nu even de zwaar overhangende stengels van het zebragras snoeien en daarna op de een of andere manier opbinden voordat ik met de rest van het terras verder kan gaan. 

Gelukt, er hangt amper meer wat over. Ik ben hier aan de vijfde blauwe afvalzak bezig, plus een volle groene kliko.

Ik was binddraad van thuis vergeten mee te nemen, maar gelukkig zag ik op de hoop bouwafval meters zwarte elektriciteitsdraad, en vastgebonden aan een schuttingplank links en rechts van de bos heb ik het zebragras dichter tegen de schutting aan kunnen trekken. 

Met de groene tuinstoelen en de linker grijze tuinbank als screen dienend om het deel waar ik niet aan toe ben gekomen af te schermen ziet het er nu weer leefbaar uit. De struik links achter de grijze bank is een vlinderstruik die spontaan is opgekomen tussen de tegels.

Op het laatst heb ik nog twee stoelen bij het raam gezet, ik had het ronde grijze tafeltje van de andere tuinmeubels hiertussen kunnen zetten bedenk ik me nu, maar ik was te moe om nog wat op te rapen, laat staan om te gaan sjouwen. Ook de radiatoren waren te zwaar voor mij om elders neer te zetten, en deze zouden toch binnenkort naar de ijzerboer gebracht worden, samen met al het andere ijzerwaar.
Suzanne en Ferry waren heel blij met het eindresultaat, het was zo leuk om hun reacties te zien bij thuiskomst, en daar doe je het voor, dus. 

Donderdagmorgen was ik erg stijf en had zoals verwacht spierpijn, maar het was het allemaal dubbel en dwars waard.

De operatie is gelukt en nu is het een kwestie van aansterken en revalideren, en om het bed voor de volgende neurochirurgische patiënt vrij te maken moest hij over naar het ziekenhuis in onze regio. Wegens misverstand kwam hij maandag eerst op de afdeling neurologie in Bergen op Zoom terecht, alwaar de neuroloog hem na overleg een uur later doorstuurde naar Roosendaal waar de hoofdbehandelaar van mijn lief zit.
Het waren een paar enerverende uren, ik was nl al naar BoZ gereden, zat bij hem tijdens de opname, reed een uur later naar Roosendaal waar ik bij weer een overdracht zat.

Het was kwart voor zeven toen ik weer thuis was, manlief kon in alle rust zijn door mij aangeschafte avondeten nuttigen (het eten in Bravis is echt niet lekker, op een enkel gerecht na) en hij ging daarna gelijk slapen, en ik ging met beide dochters weer eten bij Curry Masala. De eigenaar herkende ons van vorige week en grijnsde breeduit, ook deze keer was het heerlijk, hoewel het voorgerecht van pasteitjes mij te pittig was.

Maandagochtend keek ik op tv naar Binnenstebuiten en op het eind was een kort filmpje van Man en Kunst, en waar hij was kwam me heel bekend voor. Liep hij nou net uit de winkel van mijn dealer in Etten-Leur? 

Nee, hij ging naar het huis er naast, waar van 1895-1898 een kunstenares Suze Robertson woonde, ze werd als de vrouwelijke Vincent Van Gogh gezien. 

We zijn weer een paar dagen verder, ik heb lekker in de tuin gewerkt. Het pad langs de schutting is nu eindelijk onkruid- en mosvrij en ook is er weer een stuk  klimophaag geschoren. Ik begon hieraan toen de zon al aan het zakken was en ik in de schaduw kon werken, het was nog altijd 26°, maar wel te doen met een licht briesje. Een dag later was het weer aan het stortregenen. 

Het was heel verleidelijk om aan het eind van het pad links verder te gaan,

maar ik had de timer op een uur gezet en hield me er toch braaf aan, nou ja, het wekkertje ging af toen ik nog een kleine meter moest doen, en dat heb ik wel afgemaakt voordat ik opruimde.

De magnolia grandiflora bloeit er nog lustig op los, zaterdag nam ik deze foto

Maar na de stortbuien en koeler weer zagen ze er gisteren zo uit, wat een mooie kleur hè, en de bloembladeren zaten nog stevig vast dus kon ik er vandaag ook nog van genieten terwijl de volgende bloemen alweer bijna open staan.

Om de vogeltjes met de warme dagen afkoeling te geven heb ik een onderschaal van een halve meter doorsnee -bedoeld voor onder een grote bloempot- met water gevuld, een leisteen op de bodem om het minder diep te maken, en in het midden een stenen schaaltje ook met water neergezet. Ik ververs het water elke dag, tenzij er een stortbui overheen is gegaan  

Zittend op de rand drinken ze van het water, en alleen een ekster en een duif heb ik een badje zien nemen. Misschien badderen de kleine vogeltjes in alle vroegte als iedereen nog binnen is.

Morgen (oei, het is al middernacht geweest, dus morgen is vandaag, donderdag) weer een droge dag, ik denk dat ik dan de ligusterheg ga snoeien, de tuinmannen zijn op vakantie tot half augustus en zouden dan hagen snoeien, maar ik vind de liguster nu al zo woest en wild, en uitgebloeid, dus dan kan het. Ze hoeven dan enkel de hoge Leylandii snoeien, daar kan ik toch niet bij, hier zie je nog een klein stukje ervan links op de foto, bijna drie meter hoog gok ik.