Gisteren was-ie daar eindelijk, de regenbui, ruim twee uur nattigheid in de vorm van plensbuien afgewisseld met wat rustigere buien, onweer en bliksem, je hoorde de natuur zuchten en het koelde heerlijk af, wat een zaligheid. Wel stond de wind op ons slaapkamerraam en moest ik snel alle ramen in huis waar de wind op stond sluiten. Tijdens een zachter buitje riep ik de katten die onder de veranda zaten, alleen Jon en Sherlock trokken een sprintje en schoten naar binnen, beetje uitglijdend op weg naar de keuken, maar Puk en Fay waagden zich er niet aan. Jon en Sherlock zagen dat ze niet naar binnen waren gekomen en gingen even in overleg, Jon trok aan het kortste eind en moest weer naar buiten om de kleintjes gezelschap te houden. Hoog en droog zit hij daar dan, en zo kon hij de boel goed overzien. De zware bliksem klappen deerden ze niet, ook al was er heel heel dichtbij ingeslagen.
Toen de laatste druppels waren gevallen zag ik dat er 30 mm was gevallen đ Even snel naar boven om het slaapkamerraam open te doen, als ook de ramen op de bovenste verdieping, zodat het lekker kon doorwaaien. Het dak van de middelste verdieping stond blank, water stond ver boven de afvoer en na een tijdje kijken leek het niet te zakken. Er lag iets op het water boven de afvoer en het bewoog niet, slecht teken. Een verstopte afvoer đ
Ik klopte op de regenpijp bij het raam en hij voelde vol aan, dus boorde ik een gat op vensterbank hoogte, maar dit was blijkbaar onder de verstopping, want er kwam geen druppel water uit
Ik wist dat door een raam klimmen mij zou lukken, dus gewapend met de plopper klom ik op blote voeten door het raamkozijn, het warme water kwam tot aan mijn enkels. Na een paar keer plopperdeplop te hebben gedaan door de plopper over de afvoer te duwen zag ik een draaikolkje verschijnen, en ik hoorde het water via het geboorde gat in de tuin kletteren. Snel rende ik naar beneden om iets te fabriceren om het water niet via de bestrating tegen het huis te laten wegzakken. Ik knipte aan de uiteinde van een flexibele slang een stuk van de bovenkant weg en stak dit in de waterpijp, nu ving de slang het meeste water op, en met een stuk regenpijp voerde ik het water tot naast de godin. Dit is slechts een tijdelijke oplossing, eens kijken wat de bouwmarkt voor me heeft, maar dan moet ik eerst een bh aantrekken, want ja, om met wiegende borsten bijna op taille hoogte door een bouwmarkt te gaan lopen gaat me iets te ver.
Jon inspecteerde de tijdelijke afvoer, Puk keek als leerling inspecteur toe
Toen ik later boven uit het raam naar buiten keek was het gelukkig al ver gezakt. Zo jammer dat het niveau van de afvoer niet gelijk ligt met de rest van het dak, er zal wel een logica achter zitten die mij boven mijn pet gaat.
Op het gras lopend moest ik uitkijken voor de slakken die massaal tevoorschijn waren gekomen
Hopelijk zaten ze er nog toen de egeltjes langs kwamen voor hun midnight snack. Alleen een van de drie egeltjes zou niet komen, deze heb ik gisteren naar de egelopvang gebracht om te laten verzorgen. Het was me eind vorige week opgevallen dat het beestje iets op zijn kopje had, maar hij liet zich pas vrijdag goed op de foto zetten
Och jee, ventje toch,
zo te zien is dit de gevreesde en ook mysterieuze infectie waar egels bij uitblijven van behandeling aan dood gaan, lees hier meer. Hij was nog actief en at lekker, maar ik kreeg hem zondagavond pas te pakken, geholpen door Puk die vlak voor hem ging zitten toen hij zich uit de voeten wilde maken toen hij mij hoorde aankomen lopen.
De egel rolde zich op, ik zette een schepnet over hem heen en kon hem daarna met dikke handschoenen aan zo oppakken en in een plastic kattenkooi zetten die ik liever niet gebruik voor de katten vanwege het onpraktische met kat er uit halen. Probeer maar eens een kat in de kooi vast te pakken en dan door het klein deurtje naar buiten te halen, terwijl hij niks aan zijn pootjes mankeert. Lachen joh, kat en kooi zijn dan een geworden; de kooi denkt: zolang de kat in mij zit ben ik eindelijk weer eens functioneel bezig. De kat denkt: geen polonaise aan mijn lijf zolang ik in de kooi blijft.
Ik had de bodem bedekt met krantenpapier met een handdoek achterin waar hij in kon kruipen, legde er wat droog kattenvoer in en een keramiek schaaltje water, en zette de egel in het tuinhuisje op een tochtvrij plaatsje.
Jon had me de vorige dag al zien lopen met de kooi, en keek me vuil aan voordat hij de tuin in glipte, not on my watch dear.
Gistermorgen bracht ik hem weg naar de opvang, de baas was er helaas niet, hij had een bepaald truukje om de egel te laten ontspannen zodat hij zich uitrolde en onderzocht kon worden, en dat lukte de vrouw van de baas niet. Ook medicatie geven lukte niet, het zou moeten wachten tot de baas thuis was, (zou er zo zijn) en tot die tijd ging het beestje in een speciale bak. Alle kooien in de opvang zaten vol, in veel hokjes zaten al twee egels, maar er zou eind van de dag een egel naar huis mogen, en dan kwam er weer een kooi vrij. Net als met de studentenkamers, er is meer vraag dan aanbod.
Ze registreerde mijn gegevens, is verplicht bij beschermde diersoorten, en zodra het egeltje weer is opgeknapt krijg ik een berichtje om hem te komen halen en weer los te laten in onze tuin, zodat hij van hier vandaan de weg naar zijn huis weet te vinden. Ik zal over een paar dagen bellen om te vragen hoe het er mee gaat. Het was positief dat ik het beestje âs avonds had gevangen, een teken dat hij nog niet al te erg verzwakt was.
Alleen heb ik gisteravond geen andere egels meer gezien in de tuin, hopelijk omdat ze dichter bij huis genoeg te eten en drinken vonden.
