Vandaag kreeg ik een e-mail terug van de opvang waar Sherlock vandaan komt, ze vond het vreselijk, en als ze hadden geweten dat de gebitsklachten van Sherlock recidief waren, dan hadden ze dit zeker vermeld, ze wisten niet beter dan dat alles goed was. Kwestie van een hele slechte overdracht van het eerdere asiel naar de laatste opvang.

Ze kwam met een hele mooie oplossing, namelijk om Sherlock in de kliniek in Krimpen aan den IJssel waar ze een contract mee hebben te laten opereren; dit is niet waar hij in maart is geopereerd, dus dat is een geruststelling. Ik hoef dan maar 50% van de gereduceerde prijs te betalen, en de opvang neemt de andere helft voor hun rekening. Uiteraard heb ik dankbaar hun aanbod geaccepteerd, en gelijk geregeld dat ze de patiëntenkaart van Sherlock van het onderzoek van gisteren kreeg, zodat de dierenarts in Krimpen zich maandag kan inlezen alvorens een afspraak te maken. 
Van verschillende mensen kreeg ik positieve berichten over de kwaliteit van een tandeloos kattenleven, alleen muizen na het vangen ook nog opeten zal lastig worden, maar misschien dat Jon ze wilt voorkauwen. “Dan kan hij ons niet bijten”, zei dh, doelend op de liefdesbeetjes die ik in mijn hals kreeg van Sherlock toen hij een paar dagen geleden tijdens een kroel zijn kopje een paar keer knorrend  tegen mijn hals drukte en me een heel lief klein beetje gaf.  

Gisteren heb ik weer een stekje afgesneden van de pannenkoekplant, hij staat rechts van de moederplant, links staat eentje die ik vorige maand heb afgesneden

De moederplant heeft meer jonkies,

Allemaal wortelstokjes met aan de uiteinde nieuwe plantjes, ik denk dat deze in de volle grond een leuke bodembedekker is, en ik denk dat de slakken dan ook heel blij zijn. Ik denk alleen niet dat hij winterhard is.

maar ik heb alleen de ene losgesneden die al een tijdje boven de grond uit groeide, daar zaten al veel eigen worteltjes aan.

De moederplant kreeg een grotere pot in het kader van gezinsuitbreiding, eerst de pot vullen met goede potgrond rond het lege oude potje van de plat,

Het lege potje er uit vissen

en de kluit van de plant in het precies passend gat laten zakken en rondom de grond een beetje aan drukken.

Sherlock is vandaag een beetje van slag, misschien van het uitstapje van gisteren, of de harde regenbuien van vannacht? Of van de drukkende hitte? En zeker toen hij hoog op de trap naar beneden kijkend mij in de bijkeuken hoorde strijken; ik heb een Laurastar, met een grote tank onderin die af en toe bromt en waarbij de stoomafgifte elke keer een harde puf geluid maakt, en vanwege de warmte had ik de ventilator toren naast me gezet, en de strijkplank stond op afzuigen. Hij hoorde zoveel onbekende geluiden dat hij de rest van de middag onder ons bed bleef liggen. Het viel Jon zelfs op, want hij is een paar keer kletsend naar boven gelopen en kwam hoofdschuddend weer de kamer in: “Hij wilt echt niet”.
Pas om half tien vanavond hoorde we hem beneden miauwen, na lokken met lekker eten liet hij zich wel aaien, maar hij was niet zo uitbundige als anders, en schoot weer naar boven toen het lekkers op was. Het vertrouwen komt te voet en gaat te paard, zo luid een spreekwoord, bang dat na het lokken met een snoepje weer een ritje in een kooi op hem wacht?
Komt wel weer goed hoor, tegen half 11 rende hij alweer achter een speelgoed muisje aan door de kamer en toen ik een beetje catnip op het krabplankje strooide ging hij helemaal los, zo genieten

En hierna liet hij zich ook weer lekker aaien en oppakken en weer neerzetten na een zoen. Nu loopt hij de hele tijd Jon te roepen bij de schuifpui, Jon wilde even zeker weten dat de egeltjes hun eten konden vinden, en zal vast voor middernacht aankloppen.

Bijna klaar met het een na laatste deel van de Great Barrier Reef mandala

Over de stingray gaat nog een kleurtje, ik ben er niet zo tevreden over

Ben er bijna, het water moet ik nog ietsje donkerder kleuren, het moet een beetje op de andere wateren van deze buitenste rand lijken.

Sherlock is echt een nachtuiltje, zodra het schemert komt hij tevoorschijn; gisteravond stak hij zijn kopje vanachter de bank, grote ogen keken me aan en toen dook hij weer weg. Als je goed kijkt zie je zijn oogjes onder de rand rechts van de bankpoot 

Ik probeerde hem uit de tent vanonder de bank te lokken door een filmpje met vogel geluiden op te zetten, het werkte niet. Jon vond het wel leuk, tot hij de echte vogels zag, buiten

Met een verenstokje langs de bank lopend werkte ook niet, ook het meetlintje waar Jon gek op is had niet het gewenste effect, zal wel komen zodra hij minder bang is.

Hij had de hele dag onder de bank gezeten en zijn blaas zou vast op knappen hebben gestaan, dus ging ik in de krabpaalstoel zitten (de lichtgroene stoel bij de kast) zodat hij onbelemmerd de kamer uit kon komen. Jon kwam er gezellig bij liggen, kletsen (en Sherlock kletste terug) en kroelerig, maar toen hij Sherlock zag gromde hij wat. Na een tijdje wilde Jon naar buiten, aldus geschiedde. Kort daarna zag ik uit mijn ooghoek iets zwarts naar de keuken rennen, hij is watervlug.

Ik ging verder met de zwarte contourlijntjes tekenen, mooi op tijd klaar voor het volgende deel.

Na het maken van de foto’s zag ik dat ik een onderste vin was vergeten te omlijnen, grappig is dat hoe je dit over het hoofd kan zien

Sherlock zat op het dressoir in de logeerkamer toen ik voor het slapen gaan nog even naar binnen liep om de kattenbak te checken, ik begroette hem en even bleef hij zitten, maar toen rende hij rakelings langs mijn benen naar de andere logeerkamer. Toch nog te bang, maar het is een verbetering, in het begin dook hij onder het bed zodra hij me zag.

Toen het licht overal uit ging begon het gescharrel, het spelen met propjes en het balletje, en opeens hoorde ik hem onder ons bed lopen. Wat getrek aan een overhangende fleese dekentje dat ik op het voeteneinde had gelegd voor het geval hij het lekker zou vinden om er op te liggen, en opeens voelde ik hem op het bed lopen. Hij schrok van een bewegende voet, sprong van het bed af, maar later voelde ik hem weer op bed, en hij liep zelfs tot aan mijn hoofdkussen, spannend 🤭 Hij sprong er af en ging op de vensterbank zitten. Ik heb hem daarna niet meer gehoord of gezien, en nee, hij kan nergens naar buiten dus hij moet ergens binnen zitten. Ik vermoed onder de bank, de voering aan de onderkant zit los en zo kan hij er in kruipen en op de voering die wel vast zitten lekker liggen.
Ah en terwijl ik dit blogje wil afsluiten hoor ik gescharrel vanonder de bank komen, hij lag idd in de bank 🥰 Ik ga even kletsen tegen hem, even de nacht doornemen.