Vanwege het warme weer ben ik niet de hele dag in de tuin aan het werk te vinden, want daar waar ik vanmiddag moet zijn staat de volle zon.  Arya vond het ook welletjes,  
Wel even opletten wie er via de schuifpui binnen komt.

Ik ga zo weer wat naaien, maar nu voor mijzelf. Vrijdag  heb ik van een spijkerbroek een rokje gemaakt; Suzanne had een scheur in haar nieuwe jeans, maar vanwege de rotte stof (meer stretch dan katoen) was repareren geen optie en besloot ik het anders te doen.

Het was eigenlijk zo gedaan, de naden lostornen was het meeste werk

en van de afgeknipte pijpen kon ik de inzetstukken maken, 

en achter

Ik heb doorgestikt met een rekbare stiksteek,

het rechter stiksel is al gedaan Ik naaide hier over een niet losgetornde naad, om de continuiteit van het stikwerk overal hetzelfde te maken, anders krijg je dat je halverwege het pand opeens een andere kleur of dikte stikwerk ziet.

en klaar!

het zit als gegoten, en ze had hem gelijk aan naar werk en hij zat heel lekker zei ze, een beter compliment kan je niet krijgen als moeder.

Gisteravond vulde ik het bijna lege voerbakje van de katten vol voor de nacht,  de brokjes maakten een ander geluid dan ik gewend was en het bakje zat ook in no-time vol, en wat een donkere brokjes! Bleek dat ik de bus met koffiebonen had gepakt, lijkt niks op die grote blauwe van het kattenvoer, geen idee waar ik met mijn hoofd zat ?

Het voerbakje kiepte ik leeg in de prullenbak, zonde zonde, maar je hoeft maar 1 kattenvoerbrokje tussen de boontjes te hebben om het lekkere bakje koffie een vies vissmaakje te geven.

Het winkelcentrum uitlopend kom ik om de paar meter serieus kijkende mensen tegen, ze houden allemaal verschillende formaten folders en boekjes vast, geen schreeuweriger kleuren maar somber en donker, en ze houden mensen aan om ze even te woord staan. Hier en daar hebben ze al mensen gestrikt, serieuze gesprekken, sombere gezichten.

Ik probeer oogcontact te vermijden en hoop zo ongestoord en op tijd aan te komen bij de kapper, en eenmaal de nieuwe markt te hebben overgestoken lijkt de kust veilig, geen opdringerig gedoe meer. Maar dan bots ik bijna tegen een man op die plots voor me gaat staan, foldertjes in zijn ene hand en zijn andere hand uitnodigend richting mijn schouder uitstekend: “ Heeft u een momentje mevrouw?”, klinkt het vriendelijk maar mij iets te opdringend. En even vriendelijk bedank ik, en zeg ik dat ik geen tijd en geen interesse hebt, en loop dan door, want haast. Zijn stem klinkt dan minder vriendelijk als hij me naroept: “U weet NIET wat u mist!”,

via GIPHY

Ik kijk om naar de man en roep (want iets van 10 stappen van hem vandaan) terug: “Klopt, maar ik weet wél wat ik heb!”, en loop dan weer door, met grinnikende mensen naast me.

Suzanne was ze die middag ook tegengekomen, had een foldertje gekregen die haar hel en verdoemenis voorspelde als ongelovige. Het moet toch niet gekker worden?

Sinds een paar maanden hebben we een ander koffiezetapparaat die eens in de zoveel weken ontkalkt moet worden, en dan spuit het water uit het stoompijpje en de uitlaatpijpjes waar de koffie uit komt, en dat gaat bij het stoompijpje met zo’n kracht gepaard dat het water via de opvangbak terug spettert en de hele keuken doorvliegt.
Nou ja, het kwam op en rond het apparaat, maar omdat er ontkalkingsspul in zit, wilde ik dit zuurtje niet overal hebben, (als de katten iets op de grond zien vallen denken ze gelijk dat het eetbaar is) dus dekte ik de boel tijdens het ontkalken af met huishoudfolie. Een hoop gedoe, want elke keer als ik dan de bak moest legen en opnieuw terug zette voor de volgende  spoellading, plakte het folie tegen alles behalve waar het moest, en kliederde het dat het een lieve lust was. En opeens was ik het zooooo zat! Dat zei ik ook hardop, en Jon die net langs liep keek heel lief op, hij dacht zeker dat ik “zo schat” zei.  Soms ben je iets zat maar daar blijft het dan bij, maar deze keer kreeg ik er ook gelijk een heldere ingeving bij, kijk, dat is nog eens handig.

Ik knipte uit een een flesje de bodem af tot hij paste onder het stoompijpje, en klaar was ik, zo simpel! Wel schoot de schaar uit en sneed ik bijna mijn duim er af, sneetje meer of minder remt me niet af, en met pleister erop ging ik verder, zei het wel voorzichtiger.  Dit had ik veel eerder moeten doen, ideaal! (Zowel dat voorzichtige als het idee van het flesje.)
Waarom levert de fabrikant er niet gelijk een verlengstuk bij om op het stoompijpje te zetten?  Bij onze vorige machine had ik een plastic slangetje dat precies over het stoompijpje paste, ook zelf bedacht trouwens, maar die was veel dunner dan deze en niet bruikbaar.
“niet weggooien” staat er nu op het flesje, nadat ik hem de eerste keer uit de plastic afval bak heb moeten vissen. 

Na de gezellige Tea party bee reed ik helemaal opgeladen weer naar huis, maar struikelde ik toch op de oprit toen ik met mijn naaimachinetas in de ene hand en de handwerktas in de andere hand naar de voordeur wilde lopen.
Ik wilde met rechts een stap zetten maar stond met links op de veter van rechts en hoppa, daar viel ik vooruit op mijn knieën en brak de val met mijn rechter hand, ik zag mijn vingers een onnatuurlijke zijwaartse beweging maken en ik dacht nog “niets breken!” Toen ik daar achter mijn auto lag vlak naast het lage hek met punten telde ik mijn zegeningen dat ik nog alles kon bewegen.

Snel opgestaan, mijn tassen oprapend met links, en binnen de schade opnemen.
Mijn ringvinger en middelvinger deden flink zeer, pols leek oké, en mijn knie stak een beetje. Ring van mijn vinger halen lukte al gelijk niet meer en een kwartier later zaten we bij de juwelier om het er af te laten zagen, de ring. Ik ging er vooralsnog van uit dat ik alleen maar de boel had gekneusd/verstuikt, dus flink koelen, hooghouden en met mijn hand in een brace naar bed. Slecht geslapen en vanwege veel meer pijn in mijn pols, overal blauwe plekken en flinke zwellingen toch maar naar de huisarts,

die me doorstuurde naar het ziekenhuis om foto’s te laten maken, hij vermoede behalve een gebroken vinger ook een polsfractuur. Bijna 2 uur later loop ik de SEH uit met gespalkte dikke blauwe vingers, ringvinger is gebroken, pols is alleen maar flink gekneusd, vooral aan pinkzjde.

De breuk mag geen naam hebben, van het linker knobbeltje is een stukje afgebroken, ik moest bijna een uur wachten op een arts en had dus even tijd om er een foto van te maken.

Mijn lieve man is als altijd erg zorgzaam, het koken gaat hem goed af.

En zo kunnen gemaakte plannen (ik wilde dit weekend een quilt doorquilten) dus in één klap van tafel geveegd worden door een losse veter, heel onhandig dat ik nu met rechts weinig kan doen, hoewel mijn duim, wijs- en middelvinger nu al minder pijn doen, mijn knie lijkt ook mee te vallen, stijf, dik en blauw, maar niks kapot; hoop doet leven.