Fay kwam vanmorgen binnen, ze had een lekkere stofbad genomen in het potkacheltje, deze kant valt wel mee
Maar kijk hier nou toch
Maar na een paar keer buiten heen en weer rennen was ze alweer schoon, het is een wonder. En wat een heerlijk weer was het weer, de planten hebben het ook naar hun zin
Mooie waterlelie en daglelie
Ik zag heel veel zaailingen van de Verbena tussen de stenen groeien, tijdens het rondlopen had ik er al een stel vertrapt en deze hadden zich weer hersteld. Dus trok ik ze er voorzichtig uit om zoveel mogelijk van de wortels heel te houden uit. Van Jon had ik er nog wel meer uit mogen trekken, zoals die hier, en hier en oh hier staan er ook nog.
Nog even het grasveld inspecteren
Er werd gespeeld
Nu mogen ze bijkomen in mooie potgrond, ze staan met een man of vijf in een pot, over een maand of twee zal ik ze verpotten, en volgend jaar ga ik ze denk ik allemaal in de voortuin zetten langs de lavendelhaag. Allemaal gratis als je zelf stekjes maakt en zaailingen oppot, hier word ik altijd blij van.
Het kon deze twee boefjes niet boeien, alles goed en wel, als ze maar niet moesten meehelpen
Zo leuk dat Puk niet meer wegrent als ik binnen handbereik kom
Het voorzichtig laten wennen aan mijn hand, de korte aaitjes en stoppen voordat hij weg wilt lopen werpt zijn vruchten af; zelfs als hij bij het raam op de poef ligt mag ik hem aaien, soms is hij heel even bang en wilt gelijk vluchten, maar als ik hem rustig langs zijn wangetjes aai en zachtjes tegen hem praat, voel en zie ik hem ontspannen. Hij begint dan met zijn voorpootjes de quilt te masseren en gaat zachtjes spinnen, en zijn oortjes komen ook weer omhoog. Ik mag al vlak naast hem staan ipv op gestrekte arm afstand. Vandaag rolde hij zelfs op zijn zij om zich op zijn buikje te laten aaien, en toen ik later aan de koffie zat liep hij naar mijn uitgestrekte hand toe en gaf er spontaan kopjes tegenaan. Eerst zijn ene wang, en toen zijn andere. We genieten allebei. Sherlock loopt langs en het is gedaan met kopjes geven, Puk vindt hem toch net iets liever 😻 er gaat niet boven uit het zelfde bakje eten en wangetjes tegen elkaar aan duwen. Alleen duwt Sherlock niet terug
Hij probeert het nog een keer, want hij heeft nog niet veel kunnen eten. Na dit filmpje ga ik er even bij staan, Puk gaat dan een stukje achteruit en eindelijk kan Sherlock rustig eten.
De eerste jurk van Evelien kreeg ik gisteren klaar, de steekzakken zijn mooi gelukt en vallen niet op in de half-cirkel vorm van de rokdeel. De zak ingang lijkt niet groot genoeg met mijn hand er bij, maar Evelien heeft hele kleine handen. Ze moest eens een rectaal onderzoek doen bij een patiënt, hij wilde liever geen vrouw aan zijn lijf, en toen zei Evelien terwijl ze haar hand omhoog stak: “U kunt kiezen voor mijn hand, of de kolenschoppen van de internist, zeg het maar.” Hahaha, je ziet het zo voor je hè. 
Na het opstrijken stopte ik de jurk in een brievenbusdoosje en kon het gelijk op de bus; vanmiddag had ze hem al, hij zat perfect! Evelien blij, ik blij, manlief blij, want het is altijd leuk als iets goed lukt.
Nu kon ik met een gerust hart aan de volgende beginnen. De patroondelen zaten in no time op de stof gespeld, en omdat bij deze stof geen patroonrichting zit, en omdat Evelien voor de volgende jurk een wat minder wijde rok wilde, kon ik de delen economischer neerleggen, en opeens heb ik bijna 1.50 cm over! Hier kan nog een bloesje uit, of een rok, wat leuk!
