Hij is klaar, de elke dag maar niet heus een huisje 🙂 en ligt nu te drogen in de tussenkamer. Gisteren quiltte ik op de border allemaal dwarse strepen die ongeveer een inch uit elkaar lagen, met een kalkpotloodje markeerde ik met een stipje waar de lijntjes moesten lopen, en zette de quiltlijnen met zwart garen met freemotion, alleen deze keer langs een liniaaltje.
Ging lekker.
Beetje jammer van het afvalzakje dat gevuld was met alle veiligheidsspeldjes die ik tijdens het quilten uit de quilt haalde. Zo’n groot zakje is handiger dan een klein doosje, want ik kan zonder te kijken het speldje erin mikken, altijd mijn ogen op het werk houden.
Met een zwaai van opluchting zwiepte ik hem van tafel, hup de prullenbak in. Op zijn kop uiteraard.
Er zijn ergere dingen, maar het houdt de boel zo op. Voordat ik de bies erop naaide heb ik er een rode piping aan toegevoegd, want ik vond het nogal saai. 
De piping sneed ik 1″ breed, in de lengte dubbelgestreken en met de vouwrand naar binnen wijzend naaide ik deze eerst tegen de boven en onderrand, en daarna tegen de zijkanten, een kind kan de was doen, maar misschien is het mooier de volgende keer dat ik hem 0,75″ breed snijd, óf er een draad door trek, want het is een beetje een futloos gevalletje.
Voor de bies gebruikte ik dezelfde stof als van de sashings, ik had net genoeg om er 2″ brede stroken van te snijden, dubbelgevouwen er tegenaan gezet moest dat lukken. Meestal neem ik 2,25″, dat kleine beetje meer maakt het machinaal tegenzomen makkelijker, nu zou ik het dus met de hand moeten doen, het zij zo, maar het houd zo op. 
Voor het label nam ik het lapje dat als cadeautje van Quilt Online in de goodybag zat met de Helmondse quiltdag,
en deze had ik meegestikt met de bies, zodat ik maar twee randen hoefde vast te naaien met de hand.
Uiteraard was ik de l vergeten in Building, en deze propte ik er niet al te subtiel tussen, verder ging het geloof ik wel goed met me.
Ik ben twee uur bezig geweest met de bies tegenzomen, wat een rotwerk is dat als je met zwarte stof werkt, je ziet echt niks! Toen ik dacht dat ik klaar was, zag ik dat ik de ophangsleuf nog moest vastnaaien.
En toen hij klaar was en ik hem met een zucht van opluchting en verrukking omdraaide en deze rechts-onder hoek zag, had ik een “grrrrr” moment,
Het uiteinde van de piping was met het vastnaaien op de top er tussenuit geschoven. Normaal als ik de bies omdraai en dan ga vastspelden, check ik meestal de hoek aan de voorkant of de vouwlijn van de bies mooi schuin naar de punt loopt, maar nu dus niet, want dan had ik het gelijk gezien, verdorie toch! Heel voorzichtig haalde ik aan de voorkant een paar stiksteekjes van de bies los tot ik de piping er in kon stoppen, en daarna moest ik de boel weer dichtnaaien met de hand, door alle lagen heen stekend.
Hier word een mens niet vrolijk van. (Moeilijk te geloven, maar ik vind het echt heerlijk werk, quilts maken)
Mijn broek zakte daarna bijna af toen ik het stiksel zag van de piping, ik had er op gelet dat ik een smallere naad naaide, maar niet overal goed gelukt dus. Gelukkig hoefde ik maar drie stukken van 10 cm uit te halen, het houd maar niet op..
Maar toen hij echt klaar was en voor de fotoshoot even op mijn naaikamer mocht hangen, was alle leed weer vergeten, net als bij een bevalling.
de gestreepte zwarte border geeft diepte in de top, als het stippeltjeszwart was geweest, had het net zoveel aandacht gevraagd als de huisjes, en nu duwt de border de huisjes naar voren. Net als op een feestje, je hebt een paar muurbloempjes nodig om de sterren op te laten vallen, als we allemaal sterren zijn is het saai.
En toen ging hij na de was (niets afgegeven van kleuren!) in de tussenkamer, Loki checkte even of alles goed lag en toen mocht de deur dicht.
Op naar de volgende UFO.
Categoriearchief: Building Houses from scraps
Huisjes naaien
Afgelopen week ben ik zoet geweest met huisjes naaien, ik had de tassen met scraps gevonden die ik voorheen (vanaf jan. 2012) wel eens meenam naar een bee of een quiltweekend, hierin zaten allemaal zip-lock zakjes met hierin de op theezakjes afgedrukte huisjes, printstofjes voor de ramen, blauwe stofjes voor de luchten en sashings met en zonder rode cornerstones. Loki hielp met uitzoeken en ik kon aan de slag
Het was een saai werkje op het laatst,steeds dezelfde huisjes, en zo klein….zucht. Na twee dagen naaien hadden mijn schouder, nek en ik het even gehad – vind je het gek als je tot ’s avonds laat door gaat?
en koos ik de dagen hierna even voor lezen, beetje in de tuin scharrelen en gemiste uitzendingen bekijken om het vrijdag weer op te pakken, want ik wilde hier geen wekenlange missie van maken. Iets te lang doornaaien zonder pauze want ik hoefde nog maar twee huisjes te maken, what’s wrong in this picture
snel gecorrigeerd
de allerlaatste ook klaar!
en toen moesten de losse huisjes tot rijtjes genaaid worden en de rijtjes daarna aan elkaar gezet, ik heb elk kruispuntje toch maar met een speldje vastgezet, want het ene huisje heeft wel theezakjespapier er achter en een enkele heeft er niks achter. Dat waren de huisjes die ik van Marjon had gekregen, gewonnen met een verloting.
Ze had ze op gewoon papier genaaid en had er teveel gemaakt, ojee. Ik heb ze niet allemaal gebruikt, van een paar waren enkele naadjes zo krap aan de rand dat het vragen om problemen was.
Een enkel huisje was te groot ontdekte ik toen ik de rijen tegen elkaar aan wilde naaien; eerst maar de kruispuntjes vastspelden: 8 cm huis tegen 7,25 cm zwarte sashing, ai ai. Met de naald in de stof houd ik de rest van de baan strak, zie je waar het opbolt bij het oranje huisje, en het is goed gekomen:
met een satéstokje er plat op drukkend ben ik stapvoets gaan naaien,
en hoera, niet één plooitje! Het staat nu wel wat bol, maar dat geeft niks, er staat bij mij ook “wel eens” wat bol.
Nu ben ik nog niet klaar, eerst ga ik gaan we alle kruispuntjes bij de cornerstones controleren, wat verbeterd kan worden doe ik gelijk, Loki kijkt tevreden toe
en wat niet met het losmaken van 1 stiknaadje verbeterd kan worden laat ik voor wat het is, soms moet je ook tevreden zijn met wat je hebt gemaakt.
En zo hangt de top tegen de designwall aan
Ruim 5 jaar na aanvang ziet het er naar uit dat het niet lang meer zal duren eer hij tegen de muur mag hangen als affo. Even kort nadenken of ik er een border rond zet van zwarte stof, of niet. Afmeting zoals hij nu hangt is 74x 64 cm.
In dit blogje lees en zie je hoe ik een huisje naai op theezakjespapier, het patroon is van Jeanneke, ze verkoopt er stempels van hier in haar Etsy shop, en daar kan je ook een pdf patroon van het huisje kopen.
Klik op onderstaande foto om in het huisjes album te komen, dan kan je alle huisje in het groot zien
Bee time
De weken vliegen om, weer was er een bee en weer was het gezellig, iedereen was druk bezig met quilt-, brei-, borduur- of haakwerk
Ik zat gezellig naast Nelly die haar Tiny Town aan het doorquilten is
serieuze en minder serieuze gesprekken
en weer is er een huisje afgekomen en een andere staat al in de steigers 🙂 Ik merk dat het paperpiecen van friemelstukjes mijn Lotusje -in combinatie met mijn op de dinsdagavond onwillige pols (fysio ’s middags)- niet zo makkelijk af gaat, ik had wederom scheefstand, je ziet de uitgehaalde steekjes bij het nieuwe blokje naast het raam. Vanavond neem ik mijn Veertje (Singer Featherweight) mee, kijken of zij er wel raad mee weet. Mijn Pfaff heeft er absoluut geen moeite mee, maar dat is nog teveel sjouwwerk.
De twee J’tjes zitten de affe huisjes te bekijken, met al dat vee voor het raam en soms in een deurgat is er veel te zien.
Ik denk dat als deze quilt klaar is, hij een mooi plekje in de hal krijgt, of misschien wel tegen de binnenkant van de wc deur, dan kan je lekker op je gemak kijken.
Huisje
Op de bee had ik mijn Elna Lotus meegenomen, en een tas vol zakjes met nog te maken huisjes, en ik heb er eentje gemaakt met een gezellige kat achter het raam,
Het blauwe naadje links trekt scheef en de linker schoorsteen steekt een beetje over het dakrand, maar toch ben ik -voor nu- tevreden. Uithalen is geen optie, de steekjes lostornen is nog iets te belastend voor mijn pols. Het naaien zit er nu echt ook aan te komen, ik zie het licht aan het eind van de tunnel 🙂
De fysio was dinsdagmiddag weer tevreden, er zit steeds meer beweging in, de zwelling tussen alle botjes in pols en hand is duidelijk aan het afnemen, en nu nog spierballen kweken, het begin is al goed zichtbaar. Woensdag voelde de pols stijf en zeurde, geen idee waarvan, maar ik heb zo een vermoeden dat het een combinatie was van op dezelfde dag het sjouwen en opruimen van dozen , half uur martelgang bij de fysio en 2 uur naaien op de bee. Beetje teveel van het goede.
Opruimen
In de garage staan heel veel dozen met teksten als “speelgoed”, “naaikamer” en “knutselspul” er op geschreven, twee jaar geleden was ik er al eens met de bezem doorgegaan, en ik besloot maar wederom te gaan opruimen, want als iets al zo lang opgeborgen is, dan heb je het dus niet nodig, en is de waarde die je er tijdens het inpakken aan gaf nog hetzelfde als nu? Daar is maar een manier om achter te komen, uitpakken! Uitgedroogd knutselmateriaal, knutselboekjes, restjes hard aanvoelende tussenvulling van een onbekend merk, een doos vol speelgoed, dozen vol legpuzzels, kermisknuffels, en ik kan zo nog wel even doorgaan. Allemaal dingen waar we niks mee doen en niks mee zullen doen later, want anders hadden we er afgelopen jaren toch wel naar gezocht. Dus naar de kringloopwinkel gebracht wat goed was voor een tweede huis, en in de kliko gingen de spullen die echt niet bruikbaar meer waren. Uit een doos haalde ik een pop van minstens 52 jaar oud, deze heb ik nooit weg kunnen doen, maar wat zag ze er nu uit,
vreselijk plakkerig, (helaas niet schoon te krijgen) en dus heb ik er afscheid van genomen, samen met de andere handgemaakte poppen van 25 jaar geleden waar ik twee jaar geleden nog van dacht “Die doe ik niet weg, dat is zonde”, nu had ik zoiets van “Oké, het was leuk, ik heb er plezier van gehad, maar ik zou het toch niet meer ergens neer gaan zetten, dus weg er mee”. Bij het openen van de volgende doos maakte mijn hart een sprongetje, “Dáár was je dan!”, maar wat een slechte timing, nu hoeft het niet meer 🙂 de borduurring met tafelklem, maar ik doe ze toch niet weg, wie weet wanneer het nog van pas zal komen.
Toen ik aan het eind van de middag besloot dat het mooi was geweest, had ik 6 lege verhuisdozen en twee planken helemaal leeg. He, dat lucht op!