Onze oudste dochter woont al jaren tot haar grote tevredenheid in Amsterdam, en helemaal nu ze afgelopen week is verhuisd naar een andere appartement, iets van 40 deuren naar rechts, (ze woonde er pas vanaf juni, bloedje heet was het toen wij haar hielpen met de verhuizing)

helemaal opgeknapt, nieuwe kozijnen met dubbel glas, nieuwe HR ketel, nieuwe keuken en sanitair, kortom, helemaal happy was ze toen ze deze kans kreeg. Ze gaat er met nog twee meisjes in wonen (anders is het niet te betalen), haar beste vriendin en een goede bekende die er wel bij past, en in overleg heeft Evelien de kamer met balkon genomen.

Zondag bracht ik haar de kledingkast uit haar oude kamer bij ons thuis, arme Zipje kreeg kleding op zich geworpen toen ik haar kast aan het leegruimen was, ik had niet in de gaten dat hij op bed lag te slapen; hij gaf een verontwaardigd miauwtje: “zeg uh, kijk je wel een beetje uit?”, en sliep toen weer verder, gelukkig mag het bed blijven staan. Haar oude kamer ziet er nu als een slagveld uit, dit moet ik nog opruimen, maar ik had even andere prioriteiten.

De kast paste precies in mijn auto, en zo reed ik zondagmorgen in alle vroegte naar de hoofdstad. Samen brachten we alles naar boven, het paste precies in de lift, de planken hadden echt geen 10 cm langer mogen zijn. Ik sloopte een latje van het onderstel van de kast af bij het optillen, en dus moesten we eerst naar de bouwmarkt om houtlijm te halen, en terwijl de lijm moest drogen konden wij even lekker een boterham eten, en bij het uittrekken van de schoenen zagen we dat we dezelfde sokken aan hadden. 🙂

“Val ik effe door de mand”, zei Evelien grinnikend,  bij haar laatste logeerpartij bij ons had ze deze uit mijn kast gehaald, moet kunnen, zolang ze maar van mijn bh’s afblijft. Bammekes op, en aan de slag, en na een uurtje stond de kast helemaal in elkaar, wat een teamwork!

Ik had de Santa quilt ook meegenomen, en hing hem aan een hangertje tegen de zijkant van haar kast op, lichtjes aan en genieten maar; ze was er blij mee, gelukkig, en ik hoop dat hij een mooi plaatsje in de hal of kamer krijgt.

Mijn vingers jeuken om aan een nieuwe quilt te beginnen, maar eerst eentje afmaken, en dat ik vanavond gelukt!  “Amsterdam heeft ’t!” hangt voorlopig aan de kastdeurknoppen in mijn naaikamer, het is de “Cat or Dollyquiltje”  van Birdblocks.

De huizen heb ik met donkergrijs Aurifill genaaid, heerlijk garen, en met de walkingfoot, want het moesten allemaal kaarsrechte lijnen worden, de fiets (uit het blote hoofd gedaan, want ik had het patroon met de tekening niet meer) heb ik met zwarte metallic van Madeirea nr 484 gedaan

aan de achterkant is goed te zien dat het frame tussen stuur en zadel gejat is, op deze fiets zal je niet ver komen vrees ik; volgens mij is hij net uit de gracht gevist. Wat ook goed te zien is aan de achterkant, is het bovendraad wat naar achteren door getrokken wordt door het spoelgaren; de (boven)draadspanning heb ik bewust zo los gezet, om te voorkomen dat het ondergaren naar boven zou piepen en te zien zou zijn.

de bloempotjes heb ik met Glitter gedaan, de katten met gewone Gutermann zwart, en voor de lucht heb ik lichtblauwe Aurifill gepakt

Wat een leuke quilt was dit om aan te werken, Zipje, Zopje, Loki en Thor zijn ook van de partij op deze quilt, en leuk dat ze het vinden!

Oh, nou mag ik van mezelf aan iets vers beginnen, en wat dat gaat worden weet ik zelf niet eens, want mijn plannen veranderen met de dag, zoveel ideeën, inspiratie en stofjes, al helemaal na de uitbreiding van mijn batik-verzameling voor de Rose of Sharon quilt. Oh, zie ze sprankelen, daar wordt een mens blij van, zulke vrolijke kleuren en glimmertjes.