Gistermorgen  kwam de stratenmaker om de onder de stoep lopende wortelstokken van de vorig jaar gesnoeide en met round-up en zulks bestreden bamboe te verwijderen, en om daarna de bestrating er weer netjes bij te leggen. Ik stond klaar om mijn handschoenen aan te doen om aan te pakken, maar toen sprak de goede man:  “U hoeft niet te helpen, dit is echt werk voor mannen, mevrouw, hier komt veel kracht bij kijken.” Oeh, die kon ik in mijn zak steken, ook al wist ik wel al dat ik geen man was.  Ik bleef er wel bij staan, en zag dat hij deze nog levende wortelstok tevoorschijn toverde die aan de oppervlakte lag,

en ik heb er op toegezien dat hij ook alles eruit haalde, wat resulteerde in dat hij me boos weg stuurde want geen zin in een betweterige vrouw bijna alle tegels waar ik nog niet met mijn handen aan had gezeten eruit moest lichten. Maar deze man is wel wat gewend, onvermoeibaar klaarde hij de klus in anderhalf uur, het ligt er nu weer strak bij, alsof er niks is gebeurd!  Het resultaat van het werk van de stratenmaker was voor mij de aanleiding om zelf ook nog even de handen uit de mouw te steken en hard aan de slag te gaan.

Ik ben bijna twee uur bezig geweest met hakken (met de schep), trekken, draaien, graven, en weer hakken, en uiteindelijk heb ik ALLE bamboe-wortels in het perkje aan de zijkant van het huis er uit gekregen; twee containerladingen vol aan duimdikke wortelstokken met de nodige zijvertakkingen.  ‘k Heb een regenbuitje en zelfs even een hagelbui over me heen gehad, dat koelde lekker af! Ik stond tot kniehoogte in een kuil van een vierkante meter breed op het laatst, maar ik heb de bitch klein gekregen; het voelde als een work-out van mijn ‘vroegere’ personal trainer Terry, bij wie ik ook altijd tot het gaatje moest gaan, niet aanstellen maar door gaan tot je klaar bent met de taak, en deze keer met zelfs het snot uit mijn neus lopend. Nooit eerder voelde ik me zo verbonden met mijn vader als gisteren; als ik vroeger thuis kwam van school en hij in de groentetuin in de koud aan het werk was, hing er ook meestal wel een druppel aan zijn neus; nou, het was wel meer dan een druppel bij mij, en lang leve de lange mouwen van mijn vest waaraan ik geregeld mijn neus kon afvegen, want mensen wat kriebelt zo’n druipende neus toch.

Modder zat tot in mijn bh, maar stoppen ho maar.  Gelukkig was hier de bamboe helemaal dood, hij had net als bij de plant aan de voorkant van het huis dezelfde moordende behandeling ondergaan.  Ik had door het gevecht met de schep vs wortelstokken een indrukwekkend vurig hoofd opgelopen, en zag er zo verwilderd uit dat de buren spontaan in de lach schoten toen ze door de heg vroegen hoe het ging, en ik even uit mijn kuil klom.

mijn haren zaten toen wel erg leuk, maar om dit kapsel net zo te krijgen lukt me niet zonder modder en zweet, moet ik toch maar eens naar de kapper met deze foto: “Zo wil ik het hebben, lukt dat?”
Al dat harde werken zorgde ook voor de nodige verbranding van calorieën, wat geen kwaad kon, aangezien de inhoud van deze la niet geheel ongemerkt aan mijn maag voorbij is gegaan, ojee. In het kader van zo snel mogelijk opeten, dan is de pijn het kortste is de la al een eind leeg, gelukkig! (en nee, ik heb het niet aangeschaft)

De middagbee heb ik niet meer gered, maar gelukkig is er ’s avonds ook nog bee, ik trok het nog net, een naaldje prikken, maar het tempo lag heel laag, het was meer voor de gezelligheid dat ik er was.

Het laatste deel is ook al binnen gekomen, samen met de nodige stofjes, een rommelig (te blended naar mijn zin) geheel, maar daar maak ik wel wat moois van naar mijn zin

zoveel mensen zoveel smaken.
Er werd op de bee door de andere dames hard doorgewerkt onder het genot van cake met pepernoten, door Marianne (werkend aan een felgroen quiltje met oa sterren) gebakken vanwege haar 64e verjaardag de dag eerder, zalig! Een tweede plak werd ook door niemand afgeslagen, en dat zegt genoeg 🙂

en zoals jullie zien waren de breiers bijna in de meerderheid

Over de spierpijn van vandaag zal ik het maar niet hebben, laat ik het zo zeggen: meer dan een beetje internetten en tv kijken komt er niet uit mijn handen, een brood snijden vanmorgen was al teveel gevraagd 🙂 maar ik heb er wel een heel voldaan gevoel aan over gehouden, aan de work-out van gisteren. En dan heb ik het nog niet over de werkzaamheden van vrijdag en zondag gehad, mooi voor een volgend blogje.