Dinsdag was ik even bij Quiltshop Leur, mijn quilt hing in de etalage, en dat wilde ik graag met eigen ogen aanschouwen

en er waren klachten van Heat ’n Bond feather lite, en of ik het ook even wilde testen, want het kon zomaar aan de vlies liggen. Ik voelde me best verantwoordelijk, want Monique had het aangeschaft aan de hand van mijn enthousiaste verhalen.

Nou, het lag niet aan het vlies, maar aan de te lage temperatuurinstelling van de bout, gewoon op ‘katoen’ temperatuur zetten en geen stoom gebruiken, het vlies met een paar tellen op de stof strijken, na het afkoelen knip je het patroon uit, verwijder je het papier, strijk je het op de ondergrond en klaar ben je. “Ja maar het laat los, kijk maar”, en hup, trok Monique de nog warme applicatie van de stof af.
“Ja allicht laat het dan los, maar je strijkt het  er op niet om het vervolgens los te trekken, maar om het na afkoeling vast te naaien!” Ik moest er om lachen.
Na afkoeling zit het echt wel vast, het valt er niet af en laat niet los tijdens het naaien. Wat zo heerlijk is van deze H&B fl vlies is dat je wel 4 lagen op elkaar kan strijken, en dan ook nog zonder dat er een draad breekt of een machine bonkt hierop meanderen! Zie hieronder het blok van de Rose of Sharon quilt.

Monique was helemaal om, en ik verliet het pand niet met de volle rol van Heat n Bond feather lite, maar wel met een meter, een attentie als dank voor het even langs komen. Het is nooit een straf om even langs mijn dealer te wippen 🙂 helemaal niet nu ik zag dat ze wollen vulling aan de rol verkoopt, jihaaa.

En vandaag was ik naar een andere quiltwinkel,naar Dorry in Tilburg, waar ik regelmatig te vinden ben om een mesje uit te steken, mits de temperaturen niet tegen de 30 graden lopen, want daar ben ik geen fan van. Vandaag mocht ik prachtige stoffen voor de stoffenclub snijden en toen alle pakketjes in de zakjes zaten had ik nog tijd over en nam naald en draad ter hand om 2 (onderste) losse delen van de Schottelslet aan elkaar te naaien,

de naam van deze BOM haalt het ergste in me naar boven, en ik weet dat het in Limburg een gebruikelijke naam is voor een vaatdoekje, maar ik kan er niets aan doen. Toen de dames die de bee volgden vorige maand binnen kwamen, zei ik iets te spontaan: “Ah, daar komen de eerste schottelsletjes al aan!”;  Oh wat erg hè, ik hoopte maar dat niemand het had opgemerkt, ik liep met een rood hoofd de winkel in, terwijl de dames de workshop ruimte inliepen, en Dorry stond zich op dat moment ergens in te verslikken in de keuken, heel vervelend.

Vandaag verliet ik het pand met een nieuwe aanwinst, altijd al willen hebben, en nu dacht ik er aan, toen ik ze in het rek zag hangen, hoera!

handig tijdens het appliqueren, ik hoop morgen of overmorgen aan de zigzagrand  van Love Entwined te kunnen beginnen, en dan wissel ik ook wat af door bloemen te maken, kijk, zo hangt het er nu bij. Ik heb vandaag ook al op de ondergrond de plaats getekend waar deze rand moet komen.

Na het avondeten toog ik met Suzanne naar ons oude huis, om de heggen te snoeien, we waren er ruim 2 uur zoet mee!

Toen ik na een uurtje door het snoer knipte,

maakte Suzanne’s hart een sprongetje, eindelijk naar huis. Maar ze wist niet dat ik in de auto nog een snoer had liggen, en beteuterd keek ze op toen ik verder kon gaan met snoeien, en zij dus ook met opruimen. We waren klaar toen ik nog even snel een paar gemiste takjes af wilde snoeien, en al  knetterend knipte ik weer door het snoer.

Opletten is niet mijn sterkste kant als ik moe ben, en het warm heb, en overal kriebelbeestjes voel; we pakten snel in en reden via MacDonalds naar huis, lekkere milkshakes en McFlurries halen voor ons en voor de huisgenoten, afkoelen en bijkomen. Dat de heg aan de bovenkant en zijkant niet helemaal kaarsrecht en haaks gesnoeid is deert me niks, en zoals Suzanne zo mooi zei: “Maakt niet uit joh”. Om die te snappen moet je onderstaande sketch gezien hebben (ik heb hem al eerder laten zien, maar hij verveelt nooit)
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=-Ky1QU8OMt0&w=420&h=315]