Zipje besloot op eerste kerstdag te laten zien dat hij niet oud en belegen was, door hoog in de boom voor zijn eigen eten te zorgen, maar helaas waren de lekkere hapjes al gevlogen toen hij zijn balans had gevonden op die smalle tak.

Pas toen hij merkte dat de vogeltjes niet naar hem toe zouden komen,

daalde hij af, nou ja, dat afdalen was zo eng, dat hij zich maar gewoon liet vallen, wetend dat hij op het laatste nippertje echt wel op zijn pootjes terecht zou komen, tenminste, als de hoogte van de val 3 meter was, en dat was het wel. Hij kwam terecht in een dikke laag compost van oude- en vers gevallen blad, en liep -een lichte hink onderdrukkend- met warrige haren vol blad en een heerlijke boslucht naar binnen om op zijn voerbakje aan te vallen.

Voor ons verliep eerste kerstdag ook gesmeerd, een huis vol visite aten ’s avonds dapper door de eerder op de dag klaargemaakte schalen, en lieten gelukkig nog wat voor de volgende dag over.  Witlof uit de oven was schoon opgegaan, door Evelien klaar gemaakt. Ik ben wel blij dat de jeugd elk jaar al meehelpt met deze voorbereidingen (zonder ons redden ze het ook prima) , anders was ik gillend gek geworden denk ik, en zij van mij.

Een dag eerder waren manlief in zijn auto en zoon en dochter in de rode auto op strooptocht gegaan naar Ferrero Rocher chocolaatje, de in gouden folie verpakt én de met kokos bestrooide bollen horen gewoon op tafel bij ons kerstfeest, net als de tulbanden van mijn moeder, maar ze waren in alle supermarkten uitverkocht. Lang leve de benzinestations langs de snelweg, en niet wetend wie wat had gevonden hadden ze allen royaal ingeslagen, geweldig!

Aan het eind van de avond kregen de gasten een doosje chocolade mee naar huis,  omdat we ze zo lief vinden, maar ook wel een beetje uit zelfbehoud, want je blijft er anders van eten. Het was weer een heerlijke kerstdag met de familie, mijn ontbijt bestaat de komende dagen uit

juist, tulband, heel gezond met al dat fruit er in 😉