Nare berichten komen zelden alleen, dat wordt beweerd en ik kan het momenteel alleen maar beamen. Gisteravond hoorden we van schoonzus dat het met de zwager van Perry heel slecht gaat, ik had de telefoon op de speaker gezet, zodat Perry het verhaal ook kon horen, maar helaas, de kinderen hoorden het dus ook en waren aangeslagen. Maar een kind is veerkrachtig, hoe triest het ook is, ze wisten dat zoiets eraan zat te komen. Vanmorgen ging iedereen weer naar school, lieve kusjes bij het weggaan en vrolijke gezichten.

Vanmiddag kwam het telefoontje van school dat een docent was overleden en of de kinderen morgenochtend allemaal om kwart over 8 op school aanwezig konden zijn. Ik zat toen nog niets vermoedend bij de kapper en kreeg bij thuiskomst het te horen; een nog jonge wiskundeleraar (30 zoiets) was vanmorgen naar huis gegaan, wat de klas die het 4e uur van hem les zouden hebben niet erg vonden, maar dan horen ze na de middag dus dat hij is overleden, de geruchten doen gelijk al de ronde, speculaties alom.

Ze kunnen het niet bevatten,  ook al hebben ze er geen les van gehad, bij Tim bliept constant de MSN dat er weer iemand iets zegt, en elke keer gaat het over deze jonge leraar.  We blijven vlakbij, wippen af en toe binnen voor een praatje, voor een luisterend oor of een aai over de bol. Meer kan je niet doen,  hierop is niemand voorbereid.

En nu maar duimen dat nare dingen niet in drieën komen, of mag ik die vreselijk gruwelijke busongeluk in Duitsland (brand in een bus vol bejaarden) hierbij meetellen, dan hebben we dat maar gehad. Een smeulende sigaret op de wc van de bus, nog een reden om nooit te gaan roken. Schoonzus heeft zo haar auto al eens vol rook gezet, ze gooide een peukje al rijdend uit het raam, maar ze wist niet dat-ie met het zelfde vaartje op de achterbank terecht kwam en toen ze klaar was met werken stond haar auto vol rook. Het aandeel in luchtverfrissers ging toen met sprongen omhoog.