In het kader zelluf doen terug naar basics wilde ik van de gerooide brandnetels mest maken. Ik had er voor het eerst over gehoord bij Gardener’s world, en het stelde niks voor. Brandnetels (het liefst zonder zaad) in een emmer onder water zetten en afgedekt ongeveer 2 weken laten trekken, en elke dag even roeren.  Daarna het vocht in een pot overgieten en afgesloten bewaren. Hoe moeilijk kon het zijn? Hier staat meer info
Na een warme week had ik de emmer op een schaduwrijk plekje naast het huis gezet, weg van het terras, want het begon behoorlijk te stinken. ?
Eenmaal tijd om de gier uit de emmer te halen was het gelukkig ietsje koeler, maar de stank was er niet minder op geworden, merkte ik toen ik de brandnetels er met een harkje uitviste en in de kliko gooide die diezelfde dag nog geleegd werd. Een paar spetters kwamen op mijn handen, de stank was zo erg dat ik er haast bij stond te kokhalzen; ik kan heel veel hebben maar dit was de moeder aller stanken, vreselijk, een mengeling van rottend vlees en maden, bedacht ik me. 

Toen ik de vloeistof in een gieter overgoot en hierbij heel goed oplette dat er niets naast ging, zag ik opeens wat bewegen in het drab, en hoe meer ik keek hoe meer ik zag. ?  Dikke vette maden en andere krioelende beestjes waanden zich vast in de zevende hemel, al flubberend en blubberend verdwenen ze in de gieter, en ik had het toen helemaal gehad, de rillingen liepen me over de rug.  Volgens de uitleg moest ik het nu door een zeef halen, maar ik had het helemaal gehad met dit smerig experiment.  Nog voorzichtiger goot ik de gier in de ruitenwisservloeistofcontainer en snel draaide ik de dop er stevig op voordat die stinkertjes eruit wilde kruipen. Deze shit ging ik echt niet gebruiken in het groententuintje, ook niet in een gezeefde vorm; de stank zou na elke keer gieten gewoon niet te harden zijn!  Heel voorzichtig deponeerde ik de container rechtop in de huisvuilkliko, ik moet er niet aan denken dat hij zou gaan lekken, want het zou nog 2 weken duren eer hij geleegd zou worden. Weer wat geleerd, ik hoef niet meer zonodig terug naar basics, vloeibare niet zo erg stinkende meststof uit de winkel is geen schande.

De klus is geklaard, wat was dat nog een werk, ik had het helemaal onderschat! Na de hete dagen van eind mei zou begin juni koelere dagen hebben met bewolking en daaruit dus ook op regen, zo beredeneerde ik, maar helaas zijn er tot nu toe zegge en schrijven hooguit een tiental druppels gevallen en die waren al verdampt nog voordat ze de grond raakten. 31 Juni Mei heb ik in rap tempo een paar zakken goede tuingrond uitgespreid, ingewerkt, aangestampt, geëgaliseerd, aangestampt, lichtjes losgeharkt, zaad ingezaaid, voorzichtig aangeharkt, weer over een plank lopend aangedrukt, afgedekt met vliesdoek en deels kippengaas bij gebrek aan genoeg vliesdoek om omspitten te voorkomen, en toen besproeien, twee keer per dag. 

Sodeju wat een werk, en het mocht dan wel koeler genoemd worden op de radio, maar niet bij ons in dat hoekje van de tuin, mijn kleren moest ik van mijn lijf afstropen, zo nat was ik van het zweet, zelfs mijn sokken waren nat! Ja sokken, want ik draag met het echte tuinwerk stevige tuinschoenen, voor het geval er een schop uitschiet.
We zijn nu 3 dagen verder, er is nog geen grassprietje te zien, maar ik blijf hoopvol.
Foto hieronder is vanuit het kamerraam geschoten, de groenten in de verhoogde bak: van voor naar achteren courgette, worteltjes en pluksla. Het rasterwerk van bamboestokjes is toch vervelend genoeg gebleken om de katten tegen te houden.

en in de volle grond staat de snijbiet links en de spinazie rechts, de eerste blaadjes staan sinds eergisteren boven de grond. 

en in de bak bij de pergola

beginnen de courgette (achteraan) en de gember er ook lol in te krijgen, de courgette hoop ik tegen de pergola op te kunnen binden zodra hij de lucht in gaat. De andere twee zijn rechts een Japanse wijnbes een stekje van twee jaar geleden uit de tuin van mijn ouders, en links een van de vele soorten munt die ik in de tuin in potten heb staan, bij deze knijp ik regelmatig wat topjes uit om in de thee of ijswater te stoppen. 
En nu is het achterover leunen en afwachten maar.