Je moet nooit langer dan een half uur ingespannen achter de naaimachine zitten, wissel het af met een andere activiteit, dat staat in alle boeken en dat roepen alle quiltsters tegen elkaar. Dus na een half uurtje naaien en strijken ga ik even de vloer in het saunahuisje dweilen, moet nog gebeuren, en dat is een klein karweitje; de koffie zet ik alvast aan, maar die ben ik vergeten als ik klaar ben, want de pak weg 15 meter ongeknipte heg roept om aandacht. September is de laatste maand voor de winter dat er nog taxus gesnoeid mag worden, en dus ga ik heg snoeien en nu ik toch bezig ben kan ik gelijk de boom die midden op het grasveld staat uitdunnen en kortwieken.
Dat is een pittig werkje, op een beetje gemiezer na blijft het droog en een uur later is de heg en boom klaar, rest me nog het opruimen waar ik ook nog een stief half uurtje zoet mee ben. Ondertussen is mijn koffie ijskoud geworden.
Dus zet ik een vers bakje koffie en loop naar boven om tussenvulling te pakken voor de affe quilttop -die ik helaas niet kan showen omdat het workshopmateriaal is- en zit ik met gemak een kwartier achter mijn pc mijn e-mail en de weblogs te checken ( Dorry’s website is on-line en je kan er een lapje winnen), en staat mijn koffie beneden wederom koud te worden.
Aah zonde zonde, opgewarmde koffie smaakt me niet, dus zet ik bakje nr 3 en ga gelijk zitten om het op te drinken. Met de tv aan allicht, om een stukje Bones te bekijken welke ik gisteren had opgenomen. Voordat ik het weet is het etenstijd en ligt mijn top nog steeds op tafel, te wachten om afgemaakt te worden, en moet ik Zopje van de tussenvulling af jagen.
Kijk, en daarom werk ik liever aan 1 stuk door aan een quilt, geen tijdslurpende afleidingen. Plus veel zuiniger in koffiegebruik. Maar de tuin ligt er weer keurig bij, dat dan wel weer.
Ik denk dat ze dat “tijd vliegt” noemen. Je plant vaenw en voor je het weet is de dag voorbij en heb je vaenw gedaan maar niet dat wat je gepland had…
Ha Shirley , wat een bekend relaas! Na zo’n dag vind ik mijn naaischaar bij de koelkast, theekopje in de tuin, centimeter tussen de kranten, en om m’n mobieltje terug te vinden moet ik mezelf opbellen …. ik neem dus steeds iets in m’n handen mee naar het afwisselende karweitje en vergeet het daar vervolgens … schiet inderdaad niet echt op!
Ook ik zit met een big smile dit te lezen, zo herkenbaar! Ik dacht vanmorgen dat ik vanmiddag heel rijk was, een hele middag de kids lekker aan het spelen en ik naaien. Maar helaas, als ik een half uurtje achter het ding heb gezeten, dan is het veel.
Als je eenmaal zit te naaien, is even plassen en een bakje koffie zetten eigenlijk alles wat je moet/mag doen.
Oeps, klinkt inderdaad heel bekend. Even dit en even dat, en voor je het weet is het alweer de tijd dat de kids thuiskomen. Heggen snoeien doet Yves gelukkig, want de onze is pakweg 3,5 meter hoog en anderhalve meter breed. Was tie al hoor, toen we dit huis kochten. Nu zijn we blij want er komt een villawijk aan de achterkant. die heg mag dus nog wel een aantal jaren blijven staan!
Groetjes, Marjolein.