Zipje en Zopje zijn 15 augustus verhuisd, en Loki en wij mensen verhuisden ook mee, wel zo handig, want wie doet er anders de deur voor hun open. Er kan veel gebeuren in een paar weken tijd, opeens was ons huis dat net een jaar te koop stond verkocht, en de verhuizing terug naar ons oude (al 7,5 jaar leegstaand want nooit verkocht of verhuurd gekregen) huis ging onverwachts vlotter dan gedacht. Dit mooie huis hebben we 20 jaar geleden laten bouwen.
 
Het was afgelopen weken flink aanpoten, gelukkig hadden we er twee jaar geleden al alles gewit en behangen, en hoefde de droge en natte lap er alleen nog maar door en over gehaald te worden.  Voor de tuin plukte ik een ventje vers uit de Coca Cola reclame, het was een genot om te zien
 
hoe de woestenij weer een tuin werd.
 
Hij werkte in zijn eentje en ging volgens afspraak voor een begaanbare tuin waar weer wat lijn in te zien was, en in het najaar komen ze terug om het -waar nodig- grootser aan te pakken.

We hebben op het hele grote en zware spul na alles zelf verhuisd met onze eigen auto’s, op het laatst met een gehuurde verhuisbus, wat heeft een mens toch veel spul, ook al was er al veel weggebracht naar de milieustraat
gelukkig was het met de verhuizing droog en niet zo snikheet als de dagen ervoor en erna.De katten kwamen zaterdag op de grote verhuisdag uiteraard ook mee, Loki nam ik ’s morgens vroeg al mee naar de enige kamer in het nieuwe oude huis waar niks meer hoefde te gebeuren, nog voordat de verhuismannen kwamen, en Zipje en Zopje pikten we op toen de verhuizers aan het begin van de middag in ons nieuwe huis klaar waren met lossen, ze lagen heel rustig in de tuin onder de pergola van ons verkochte huis en gingen zonder slag of stoot mee in de auto, alsof ze het allang doorhadden dat het goed ging komen. De verhuizers kwamen met vier man sterk en werkten vlot door, om half 11 was alles al in de verhuiswagen. Ook alle tuinbeelden gingen met hun wagen mee, de betonnen beelden waren ons te zwaar. Met het optillen van de godin zegt de een tegen de ander: “Als jij ze van voren pakt, pak ik ze vanachter.”, en lachen dat ze deden.  
Het was in onze andere tuin even zoeken naar een redelijk waterpas en glad plekje om haar te plaatsen, het ging in één keer goed. En zo vond alles weer zijn plek, alsof we niet weg waren geweest! Behalve de kattenbakken, deze had ik zolang in de hal gezet, omdat de puinhoop in de garage te groot was, en ze werden al op de eerste ochtend druk bezocht toen ze doorhadden dat ze niet naar buiten mochten. Zoek de drie zwarte katten 🙂 Het voelde vanaf dag 1 al vertrouwd aan, Zipje en Zopje herkenden het huis gelijk en zaten me elke dag bij de voordeur met grote ogen zielig aan te kijken, en op dag 5 nog voordat ze ontbijt kregen brak mijn weerstand en dolblij liepen ze gebroederlijk naast elkaar de voordeur uit en de straat in. “Uitkijken hè jongens, en niet met vreemde katten meegaan!”, riep ik ze na.  Elk huis werd aangedaan, snuffelen aan de voordeur, ruiken aan de autobanden, en onder een heggetje of poortje door naar het volgende huis. Een uur later kwam Zipje al naar binnen, Zopje had meer tijd nodig om te buurten, of hij had gewoon minder honger dan zijn broer.  
Loki heb ik 2 weken binnen kunnen houden, ze heeft me geholpen met het maken van de horren,
 en zat verder heel veel naar buiten te kijken, naar een knappe gingerkater.Ze is vrijdagmorgen naar buiten gegaan, terwijl ik lekker in de tuin aan de slag ging, en dit ging probleemloos.
Bij onraad kwam ze gelijk terugrennen, om vervolgens weer de tuin in te duiken, achter kikkertjes en sprinkhanen aan, en in de avond lag ze uitgeteld naast me in de woonkamer.

Zipje en Zopje komen alleen binnen om te eten, de rest van de tijd zijn ze bezig hun territorium te bewaken en waar nodig te verdedigen, vooral in de nacht is het gegil en gekrijs schaamteloos, maar te zien aan het ontbreken van wonden blijft het bij verbaal geweld. Alleen Zopje moest vrijdag even door de dierenarts nagekeken worden, hij liep al twee dagen mank, pijn in zijn rechter pootje; de diagnose gekneusde teen was haast te gênant voor woorden, gezien de rekening had er toch minstens iets gebroken moeten zijn.  Een weekje binnen houden om zijn pootje rust te geven en aan de pijnstillende drank was de opdracht, waarvan er maar een deel gelukt is, het binnenblijven.

En terwijl ik dit aan het typen was (middernacht) kneep ik hem een beetje, want Loki was net als Zipje en Zopje nog buiten, en het was aan het spoelen! Het stopte een paar minuten geleden met regenen en gelijk hoorde ik een klagelijke miauw aan de voordeur, dus schoot ik naar beneden en zag Zopje door het raam bij de voordeur zittend naar binnen kijken, en ik deed de deur snel open. Gelijk kwam Zipje van achter de hoek ook aanlopen, en het moment dat hij op de mat stapte kwam Loki aanhuppelen met ogen zo groot als schoteltjes, en zo zitten er nu drie natte zwarte katten in de keuken aan het eten, en kan ik met een gerust hart gaan slapen.