We hebben het er maar druk mee

Gisteren kon ik niet op weblog komen, ze zijn met de foto’s bezig, ik mis er nog wel wat, vanaf mei 2006 t/m mei 2008, dus dat gaat nogal. Ah ja, even geduld. Gelukkig heb ik nog alle foto’s op mijn externe harde schijf staan, dus er is niet echt iets verloren gegaan, alleen maar gemak.

Gistermorgen geen bee maar een bezoekje aan de snorrendame, zoals ik de schoonheidspecialiste noem, aangezien ze de ondankbare taak heeft mij van mijn snorharen te ontdoen.  Ja, ondankbaar, want ondanks dat ik er al een jaar loop, is nog niet alles weg, wat zeg ik, een jaar?? Ik kijk even terug in de blogjes, en ontdek dat het al 1½ jaar gaande is, hier beschrijf ik mijn eerste behandeling.

Oh wat was ik toen optimistisch! Ik denk dat er nu nog een kwart van de donkere jongens staan, en ik begin een soort van decorumverlies te krijgen, want het deert me niks als ik nu opeens ergens naar toe moet en ik met centimeters lange kin- en snorharen binnen stap, Joep van ’t Hek zou zeggen: “Het zal me aan mijn reet roesten”. Van om de 5 a 6 weken  IPL was dus niet het gewenste resultaat gekomen, dus toen werd de hete naald maar uit de kast gehaald, elektrisch ontharen, maar na 4 behandelingen valt het de snorrendame op dat de haren hardnekkig blijven terug komen. Gewoon een hele goede voedingsbodem, dat zal het zijn. Ik geef ze nog 1 keer een kans, en daarna pak ik mijn pincet weer terug, ik moet wel goed zoeken waar hij is gebleven.

Dus gisteren lag ik al klaar in de stoel, lamp op mijn gezicht, en de snorrendame zat  bij mijn hoofd in haar kraakstoeltje heen en weer te wiebelen, kastjes en laatjes gingen open en dicht, mopper de mopper, ze was de naaldjes kwijt. De 2 aanwezige stagiaires werden erbij geroepen, verwijten heen en weer, nee, zij hadden ook niks gezien, alleen maar een lege verpakking in het laatje en een bestelling in het grote boek bij de kassa. Grote zucht, dat schoot ook niet op, en ondertussen lig ik al bijna te slapen in de stoel, lekker warm, en te genieten van het gemopper onderling; de snorrendame stond op en kwam even later terug met een klein kokertje die ze triomfantelijk omhoog hield, ze had een naaldje voor noodgevallen opgeborgen op een geheime locatie; “kunnen we eindelijk beginnen.”, zei ze met een zucht. He, en ik lag net zo lekker.

Na een kwartiertje pijnbank zei ze dat ze er mee stopte, anders was mijn gezicht helemaal beurs geprikt, (en ook stond er al een volgende klant te wachten, maar dat zei ze niet) ik mocht in een andere ‘cabine’ zoals ze dat zo deftig heet in de stoel, om door een ander meisje mijn wenkbrauwen te laten plukken.

Dit meisje herkende ik al gelijk bij binnenkomst, voor- én achternaam wist ik zelfs nog, een oud klasgenootje van Evelien, en net zo vrolijk en kwebbelig als toen ze zo klein was. Ze wist het nog goed van bij ons spelen, dat het een vrolijke instuif was met een komen en gaan van al die kinderen, alles kon en mocht, zei ze. Vooral het op ons waterbed spelen was blijven hangen (een ongestabiliseerde), net een springkussen zo leuk, wist ze te vertellen, ojee, dat wist ik weer niet.  Het neukte wel lekker, eenmaal de beweging in gang gezet had je er lang plezier van 🙂 maar dat wisten de kinderen weer niet, goddank. Pluisje wilde een keer niet van bed gaan toen wij je weet wel wilde doen, en na een tijdje stapte ze er toch maar af, kotsmisselijk geworden van al dat geklots. Ja, zo kom je nog eens wat te weten.

Binnen een kwartier had ik alle laatste roddels nieuwtjes gehoord van alle oud-klasgenootjes, en het viel me op dat de kinderen die het strengst waren opgevoed, het ‘slechtst’ waren terecht gekomen, losgeslagen, eenmaal van middelbare school afkomend, het is toch wat.  Met rode wenkbrauwen en dito bovenlip/kin liep ik weer naar de auto, je moet er wat voor over hebben, maar half Nederland liep er zo bij, vanwege de kou, dus het viel niet op. En het is bijna carnaval, en dan kijkt niemand op of om van niks niet!

Van Hermie hadden de quiltdames een  recept gekregen van haar potluck bijdragen van afgelopen zaterdag, de Waldorf salade, en aangezien deze op was toen ik er van wilde proeven, besloot ik gisteren om hem zelf te maken (3 punten per ‘normale’ portie, 4 als je nog extra walnoten er door doet).

Ooh mensen, wat is die lekker! Alleen was ik de enige die er van at, manlief houdt niet zo van fruit en noten door zijn eten, en dochterlief zat vol van de lekkere erwtensoep, lang leve de lucht verfrissers 🙂

Vanavond weer weging bij de DDC, zal er nu eindelijk -10 op het kaartje komen?

nagekomen bericht: Jippieee, het eerste doel is gehaald, er is op de kop af 10 kilo af nu. Hèhè, dat voelt goed, ik heb mezelf getrakteerd op een klein zakje paprika chips.
En nu snel gaan slapen, morgen pik ik mijn moeder op bij het station, om door te rijden naar Vijfhuizen, naar de Patchwork& quiltdagen en op de terugweg pikken we Evelien op, die ’s morgens een tentamen heeft. Duimen!

0 gedachten over “We hebben het er maar druk mee

  1. Hermie

    Fijn dat de salade zo lekker was. Helpt ook mee om bij de -10 te komen.
    Leuk dat je een meisje tegenkwam die vroeger bij jullie heeft gespeeld.

  2. Merel

    Hi Meis, helaas kan ik op je oudere berihtjes niet (meer?) reageren, maar op die over de pepermuntjes *moet* ik toch even reageren LOL:
    Shirley, die pepermuntjes zijn niet om zelf op te eten! Ze zijn enkel om aan te bieden (liefst nonchalant natuurlijk, LOL )!
    De nieuwere berichtje ga ik nog ff lezen hoor!
    Groetjes, Merel
    (ps. ze kwamen allemaal binnen in mijn reader op 31 jan…..)

  3. Quiltvitrine

    Gefeliciteerd met je -10 op je kaart en lijf. 😀
    Nou ben ik wel heel erg nieuwsgierig hoelang jij erover doet om weer thuis te komen met dit soort weer. Wat een sneeuw zeg. Ik zou ook gaan, maar volgend jaar weer een kans. 😉 Ik bedank dit jaar. Het is me veel te koud en veel te glad op het ogenblik.

  4. Johanna Zweden

    Zo mijn dag is weer goed, kopje koffie erbij, en even zitten lachen, want helaas dat doet een mens te weinig

    Heb het recept opgeslagen is nu een beetje koud voor salade -19 en we hebben al meer dan een meter sneeuw, meer de tijd voor snert, wat ze hier dus verkopen, maar wat niet naar snert smaakt, omdat het met gelen erwten word gemaakt, en we hebben geen Hema worsten, dus dat is met recht snert

    Ik snap van mijn web-log niets, heb wel de foto´s maar heb niets meer van voor 2011. al mijn foto albums zijn weg, en het ergste, dat er zoveel spam opstaat, tot viagra en sex-sites , die ik allemaal bij de reacties weg moet gaan halen, en dan dat je via je mail ook nog spam van ze krijgt! nee mij krijgen ze daar niet meer terug,

    Veel plezier in Vijhuizen groetjes joke