Maar wat is normaal? Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de lieve berichtjes die jullie achter lieten bij mijn vorige blog, Evelien vond het heel lief, dat voor haar vreemde mensen zo met haar meeleefden. Ze heeft nog een stijve, dikke, enkel, maar ingetapet kan ze er redelijk goed mee lopen, het is alleen vermoeiend, en pijnlijk bij verkeerde bewegingen. Ze zit weer in Amsterdam, ik heb ze vanmorgen met de auto weggebracht, en haar koffer en tas met naaimachine (de Lotus

is eindelijk losgeweekt uit mijn grip) naar haar kamer gebracht. Toen ik na een kopje koffie mijn jas aan trok en gedag zei, heb ik mijn grote meid nog even stevig geknuffeld; het leven (en gezondheid en geluk) is niet zo vanzelfsprekend, hier mag je wel vaker bij stilstaan.

We hadden onze pakjesavond gistermiddag al gevierd, een dag eerder was er al druk geknutseld aan de surprises, alleen manlief deed aan serieuze recycling; hij had mijn lootje getrokken en had alle cadeautjes in de kat gestopt die Evelien vorig jaar voor mij had gemaakt, en sindsdien in de hal stond. Evelien had voor manlief een Angry Birds tafereeltje gemaakt,

omdat hij gek is (zachtjes uitgedrukt) op dit spel, zelf kreeg ze een grote ‘interception’doos (cadeau in cadeau, als in de gelijknamige film een droom in een droom was) van Suzanne.

Suzanne kreeg een life stage van Tim, met allemaal Koreaanse artiesten, omdat ze gek is van Koreaanse muziek, en Tim kreeg een door mij gemaakte grote tissues doos, omdat hij sinds hij op kamers zit verkouden is. We waren allemaal blij met de cadeautjes, gelukkig maar, stel je toch voor! En natuurlijk mochten de gedichten niet ontbreken, van 3 A4tjes lang en tong brekend, tot 1 A4tje kort en bondig.

Het was al met al een heerlijk avondje, die middag.

Ondertussen lag Zipje helemaal in coma op zijn kussen en viel er bijna af, zijn broer vond ik later terug in een tas vol lapjes, tijdens het avondeten zat hij zoals vaker op de stapel kranten en tijdschriften die van tafel op de stoel beland bij het tafeldekken,

herkenbaar?

De chocoladeletter heb ik opgegeten, dit zijn mijn cadeautjes

de kleine flesjes zijn olietjes voor in een brandertje, de stokjes staan te geuren in de badkamer, en het poesje is een aanvulling op de Jim Shore beeldjes, ’t is een schatje, het randje maakt een mooie border aan een lentequilt :-).