Dit jaar was het aan de Antwerpse quiltwinkel Calico House om ons met al het lekkers op het gebied van quiltstofjes en fournituren te verwennen, Ilse (rechts) runde de winkel
in een klein zaaltje vlak bij de quiltzaal
Het was smullen, bakken vol FQ, grote en
Kleine rolletjes en grotere pakketjes
Gudrun (Guute) was in haar nopjes met deze kleurtjes
Mooie garens
En alles op gebied van paperpiecing
De bakken in het midden van halve meters werden uitgebreid geaaid, heel kalmerend voor de stofjes maar oh de opwinding bij de dames
Guute zocht tevergeefs naar dit (wit omcirkelt) stofje, ze had nog minder dan een FQ nodig
Voor haar Love Entwined
Zo mooi
Ik verliet de zaal met een pakketje crème en beige fat eights, en dit strijkijzertje
Nadat ik eerst die van Ilse mocht uitproberen, want ik heb al eens eentje gekocht van een ander merk die niet warm werd, en daar word je niet vrolijk van. Maar deze werd sneller heet dan de malle Babbe uit het liedje van Rob de Nijs, en het lag lekker in de hand, klein maar fijn en verrassend zwaar. Uit de gaatjes in het puntje kwam ook stoom als je het vulde met water, kortom: prima strijkboutje. Laura had hem ook en had er een kek tasje voor gemaakt van speciaal hittebestendig strijkplankstof.
Ene kant
Andere kant, let op het leuke knoopje ☺️
Jaaah, identiek, hoe verzin je het he, om dan toch beide foto’s te plaatsen. Beetje jammer dat Ilse geen daglichtlampen bij zich had, maar mijn malle Babbe heeft ook een lampje, een kleine rode, heel toepasselijk voor bij haar naam. Dat kleine rode lampje telt ook, vind ik.
Tag archieven: Oostduinkerke
Quiltweekend Oostduinkerke.3
Dat is ook een manier om nog lekker lang na te genieten van een quiltweekend, je wacht gewoon bijna twee weken met het schrijven van het volgende blogje. In die tijd is Tim (24 jarige zoon) het huis uit en woont niet ver hier vandaan in een leuk koopappartement, en daar waar bij DH de eenzaamheid al na een dag uit zijn ogen droop bij het op zijn eigen wonen, zoonlief geniet volop van de rust en vrijheid in het koken voor zichzelf. Hierover meer in een andere blog, eerst nog nagenieten van het quiltweekend 🙂
Zaterdagochtend lag er een presentje bij het bord, een cadeautje van Carina die de kokoskoekjes zelf had gebakken en ook het groene appeltje met een kruidnagel onderaan had ze zelf gemaakt, we hebben er weer een leuk speldenkussentje erbij! Na het ontbijt deelde Katrien een schattig potje met doopsuikertjes uit, wat een verwennerij 🙂
en hadden we het heel goed de rest van de ochtend
met dank aan -ik meen- Ingrid vT voor deze leuke foto hierboven
Het was zaterdag ondanks de vanaf de zee binnen drijvende bewolking prachtig weer aan de Belgische kust, we hebben zaterdag lekker in het zonnetje gezeten, een terrasje bij het hotel gepakt vlak voor de lunch,
even relaxen en de oren laten bijkomen, want 24 dames kletsen en lachen wat af. Toen we buiten zaten waren we niet de enige, ik nam de foto vlak voordat we naar binnen gingen, de rest was hem al gepeerd, rammelende buikjes en de lokkende roep van de zalige keuken. Na het eten spoedde we ons allemaal weer naar de zaal het quiltatelier, nou, niet allemaal, een paar dames ging even plat op bed, andere dames gingen de zee van dichterbij bekijken, de zaal was ongeveer voor 2/3e gevuld, het showen van WIP’s later op de middag was erg bedreigend voor het zitvlees, ik kwam amper toe aan het naaien van mijn eigen quiltblokjes, Hier showt Berna haar DJ
mooi he
Hilde lijkt op zoek naar iets in haar affe Nearly Insane top
leuk hoe ze het tekort van de border heeft opgevangen door er blokjes tussen te zetten
Denise showt haar top van de vorig jaar door haar gewonnen
loterij blokjes, bovenste foto is dus van vorig jaar
subliem hoe ze de border heeft gemaakt, samen met quiltvriendinnen bedacht en prachtig uitgevoerd door haar
Anne en Anne stonden ook opeens gebogen boven een quilt,
Het gevaar lopend dat ik nu iets heel stoms zeg, gooi ik er gewoon de bewering uit dat dit de Irish Circle quilt is.
Klopt het niet dan hoor ik het ongetwijfeld, en terecht.Ik vind de rand zo mooi gemaakt
de rest ook hoor Anne.
Het typen gaat nu met hindernissen, Loki is zo blij me te zien, ze is naast mijn bureautje gaan liggen op haar quiltje, vraagt steeds kirrend kriebeltjes van mijn vingers op haar koppie.
Doe ik het niet gelijk,
dan probeert ze mijn hand naar haar toe te halen over het toetsenbord heen, alles krijgt kopjes en met haar nageltjes weet ze mijn broek heel goed te bespelen, aaaargh, mijn enige broek zonder haakjes er in….. zucht, te laat.
De vloer werd steeds bonter, deze blokken verschenen steeds heel sneaky, vandaar dat ik niet één foto van de maakster heb. Katrien zijde gij et?
Ondertussen naaide ik aan mijn blokjes dat het een lieve lust was, en mijn moeder borduurde het bloed uit haar vingertopjes, amper tijd nemend voor een natje en droogje werden we gered door de roep “aan tafel!” Na de aansterking van zalig eten konden we onze borstjes natmaken, nou ja, borstjes…., de aanwezigen waren behept met alles tussen de A en dubbel H en misschien nog meer, dus er kwam nogal wat vocht aan te pas om deze allemaal goed nat te maken voor de Show&tell, hierover meer in een volgende blog.
Quiltweekend Oostduinkerke.2
Mijn moeder ging vrijdag na aankomst zo voortvarend van start dat haar top (Jelly roll race) een paar uur later al klaar was, en bij gebrek aan zwarte stof voor de katten die er op moesten komen, kon ze niet meer verder. Ik zou zeggen: leg de top bij mij thuis op de grond neer en je hebt er zo een zwarte kat op, of twee, of drie. Het quiltwinkeltje van Godelieve die een paar deuren verder op was geinstalleerd had ook niks van effen zwart (maar wel iets waar ik weer heel blij van werd, drie keer raden wat…. ooh jullie mogen nooit meer raden) . Gelukkig had mijn moeder twee Anton Pieck borduurwerkjes bij zich van 100Rozen, goed voor toch wel twee dagen werk, suf dat ik van de top en de borduurwerkjes geen foto’s heb gemaakt 🙁 maar je kan van mij aannemen dat ze mooi zijn.
Hieronder (of klik hier) zie je de uitleg van zo’n Jelly Roll Race, ze zegt ook bij dat je een top in een uur tijd af kan hebben
We zaten aan de moeder-dochter en zusjes tafel 🙂 , naast mij zat Judith, en tegenover haar zat haar moeder Joke, en beide moeders hielpen dochters met strijkwerk, en iets verder op zaten de zussen Ingrid en Laura, beiden met een Singer Featherweight.
Ik ging lekker met kettingnaaien, strijken, naaien; de blokken zijn bijna identiek aan de loterijblokjes, maar bij mij hadden alle stroken dezelfde breedte. Mijn hoop was de top klaar te hebben zondag middag, moest kunnen.
Katrien had samen met andere dames de tafels in twee lange rijen opgesteld, er bleef lekker veel lege vloerruimte over om de loterijblokken
en WIPs op de grond te leggen als prachtige tapijten. Duidelijk geen katten in de buurt, wat een verademing dat je zo alles kan laten liggen voor de nacht, en niet bang hoeft te zijn dat alles door elkaar ligt onder de morgen. Jannie had haar Mrs Billings quilt mee om aan te werken, wat een joekel,
en hij wordt nog groter;
de volgende border was al in de maak.
wat een kleuren he, prachtig!
Al naaiend en kletsend vloog de tijd om, toen er werd geroepen dat we naar het restaurant moesten gaan liepen we in ganzenpas de zaal uit, trapje op en gang door, de lekkere geuren tegemoet, het buffet stond al klaar. We kregen een welkomst aperitiefje (dezelfde als vorig jaar, tonic met passievruchtenlikeur of zoiets), zo lekker, deze keer zonder rietje en een gewaarschuwd mens telt voor twee: ik dronk het heel langzaam op (gespreid over twee gangen) zodat ik bij het opstaan om eten te halen niet stond te draaien op mijn benen. Niks gewend he. Na een heerlijke maaltijd -waarvan de foto hieronder de eerste gang laat zien, de tweede was zalige pasta en toen had ik opeens geen tijd meer om een foto te maken 🙂 –
gingen we al giebelend -want toch een beetje teut- terug naar ons atelier, om een beetje stoelhangend bij te praten (Jannie en Laura),
andermans werk bewonderend (Yvonne en Hilde),
en ook hard gas gevend,
want anders kwam de top niet klaar. De foto hierboven was om half 11 gemaakt, er werd lekker gekletst, aan gespreksstof geen gebrek. Aan de andere tafel werd ook hard gewerkt,
het was al half 11, een paar dames hadden het bed al opgezocht,
en niet veel later doken mijn moeder en ik er ook in, de ogen begonnen een beetje te plakken 😉 het was een heerlijke maar ook lange dag geweest.
Quiltweekend Oostduinkerke.1
Afgelopen vrijdag reden mijn moeder en ik naar België om het 13e quiltweekend te vieren, iets waar we ons elk jaar zo op verheugen. We hadden ons allebei thuis al goed voorbereid, een kerstornamentje gemaakt van een antiek DMC naaigarenklosje, omwikkeld met mooie lintjes, bewerkt met Glitterlijm (de stipjes op het rode lint), en verder veel superblingbling kralen op het metaaldraadje boven en onder het klosje; het geheel is nog geen 10 cm, past dus in elk formaat boom, maar als Ilse (die mijn pakje met de verloting kreeg) het als oorbel wilt dragen kan dit natuurlijk ook..
de loterijblokken,
en alles al voor een hele top gesneden (achteraf zal blijken waarom ik uitgerust moet zijn als je alle onderdelen voor een patroon gaat uitrekenen)
zodat we -eenmaal geïnstalleerd na hartelijke begroetingen van alle quiltvriendinnen- gelijk aan de slag konden gaan.
en terwijl er al druk genaaid werd, druppelden de weekendgangers binnen, altijd een heerlijk weerzien, sommige dames tref je ook nog op beursvloer of andere bee, maar de meesten zien elkaar alleen maar op dit quiltweekend.
wordt vervolgd. Uiteraard, ik doe het quiltweekendverslag in delen, zodat jullie tussendoor kunnen ademhalen en ik nog lekker lang kan nagenieten.