Eerst een huishoudelijke melding:  met het verwijderen van een widget (JetPack) op mijn blog, heb ik ook de optie abonneren op mijn blog verwijderd, en ik vrees dat hiermee een ieder die e-mail notificaties krijgt van een nieuw blogverhaal nu ook niks meer krijgt. En wie weet wat ik met het verwijderen van deze widget nog meer ben kwijtgeraakt aan handigheidjes.  Ik heb hulp gevraagd, wordt vervolgd.

Fay ligt de laatste dagen steeds vaker in mijn buurt

Ze bleef vanmiddag zelfs gewoon op tafel en later op de stoel naast me liggen terwijl ik opstond en voorbij liep. Wel schiet ze weg als ik mijn hand uitsteek om haar te aaien.
Puk was begin van de middag naar boven geschoten toen hij zich rot schrok van mij, ik trok een dichtgeplakte plastic verpakking met een ruk open, me niet bewust van het harde geluid dat dit maakte. Het arme beestje.

Maar waar ik echt heel erg enthousiast van werd, was dat Fay zich liet aaien.
🎉🥳😻🥰💪🏼
Ze zat vanavond samen met Jon te likken aan de liquid snack, ik kneep er maar heel weinig uit en hield de stick laag bij de grond. Jon hing met zijn halve lijf boven haar kopje, en toen ik met mijn vrije over haar kopje aaide, had ze niet in de gaten dat mijn hand dit deed. Ze stopte met likken en genoot zichtbaar terwijl ik haar wangetje kriebelde, langs haar rug tot aan het puntje van haar staart aaide. Dit had ze nooit achter Jon gezocht, wat een Romeo.

Ze maakte spinnend een pirouette om meer aaitjes te krijgen, en toen zag ze mijn hand, keek me recht in de ogen aan met grote ogen, terwijl ze buiten handbereik ging zitten, haar voorpootjes netjes tegen elkaar. Ik stak mijn lege hand uit en ze stapte achteruit, ik stak de liquid stick uit en toen ging ze er gelijk weer van likken, net als Jon. En toen kon ik ze weer uitgebreid aaien zolang mijn hand uit het zicht bleef.

Oooh zo leuk! Ik liep naar boven om het mijn lief te vertellen, met Jon en Fay achter me aan lopend, want ik had de stick nog vast. En toen ik ze ervan liet likken, kon ik ze weer aaien, deze keer zag ze mijn hand wel aankomen, maar ze durfde het aan. Wat een overwinning.
ik wilde Puk ook mee laten snoepen, en ging op zoek naar hem; hij lag boven achter de klimtoren onder de verwarming, hij kwam pas tevoorschijn toen ik een klodder uit de liquid stick bij hem had gedeponeerd. Smullen.

Terwijl manlief zijn eerste bestraling en chemo kreeg, maakte ik nog een ritje naar de vuilstort en werkte verder aan het poezenblok. De chemo en bestralingen (‘s middags nog een) waren meegevallen, morgen weer van hetzelfde. De poes doe ik het allerlaatst.

Nog nat dus feller

Morgen ga ik verder met de vaas.

En ja, zoals beloofd hangt er nu geen kerstquilt meer in de woonkamer maar Villa Kakelbont uit 2005 (mijn versie van Maggie Walker’s “A Country Journal”), allemaal met de naaimachine gedaan, ordinaire knip en plakwerk (vliesofix) en daarna met transparant garen en een smal zigzagsteekje vastgenaaid. Doorquilten ook op de naaimachine gedaan.
Deze blijft een van mijn favorieten