Allereerst de beste wensen voor het nieuwe jaar!
2014 staat bij mij te boek als dikke pech wat betreft blessures; het jaar begon met het negeren van een zwaar gekneusde rechter pols (van tuinwerk) omdat ik de in december gestarte Celtic Solstice mystery quilt van Bonnie Hunter achter elkaar af wilde maken.
Celtic Solstice
Toen 14 januari de bies en label er op zat ging ik pas naar de dokter, kwestie van prioriteiten stellen. Het volledig herstel van de pols nam ruim een half jaar in beslag, tussendoor maakte ik wel kleine dingen, ging in Maart naar het Dottenquiltweekend, gaf ik in Terneuzen een workshop paperpiecing,
en de serieuze quiltproduktie kwam in juni weer op gang toen we met de mini bee de quilt van onze doodzieke vriendin in een week tijd besloten af te maken,
voor Julie
Julie overleed in Augustus.
Ik hielp in Augustus mijn moeder met het doorquilten van de kattenquiltjes, zodat ze deze tijdens hun 60 jarig huwelijksfeest aan de kleinkinderen kon uitdelen
In september maakte ik een babyquilt voor een collega van zoon en DH,
voor Julia
en om wat met de hand te doen te hebben tijdens het Belgische quiltweekend kwamen de patronen van een stitchery kerstquilt op tafel. Tijdens dat weekend wisselde ik handwerk af met machinaal festonneren van de sneeuwmannen, zo leuk om te doen!
Het ging wel erg lekker, de top was vlak na dat weekend klaar om mee te nemen naar de gezellige en drukbezochte Helmondse Fonkeldag, voor de stevigheid had ik de top op de kippenquilt vastgespeld, en deze wilden de dames ook even zien
Een paar weken later was deze quilt klaar
De dagen werden opeens koeler, en als altijd in de donkere herfstavonden komt er bij mij de drang om flanellen quilt te maken, zoon offerde zijn bed op als ontvanger, en na een week vol fanatieke snij- en naaiwerk en nog een paar dagen van rustig knipwerk was de ragtime klaar als een mooie start van December.
de achterkant
Het beloofde een gezellige drukke maand te worden; mijn kerstquilt kwam in de etalage van Quiltshop Leur te hangen 🙂 ik voelde me best trots toen ik de foto zag die Monique had genomen van haar etalage, wat hing hij mooi!
Ik organiseerde voor mijn on-line quiltgroep een Kerstbingo die het eerste weekend van start zou gaan, en verheugde me op het deelnemen van deze mysteriequilt van Bonnie Hunter, die eind november al van start was gegaan, ik was het eerst niet van plan, maar nadat ik mezelf had beloofd er geen haast achter te zetten om hem achter mekaar af te maken om overbelasting te voorkomen, ging ik er toch voor. Uiteraard had ik hiervoor niet van alle kleuren voldoende stof in voorraad, en maakte ik samen met mijn moeder dankbaar gebruik van de opheffingsverkoop van quiltwinkel de Parel in Groede, wat een buit! 
Helaas raakte ik op 8 December weer vleugellam, struikelend tijdens het aankleden brak ik mijn linker pols ( kop van spaakbeen brak af), en klaar ben je dan: “6 weken gips en een maandenlange revalidatie”, zo werd me door een serieus kijkende orthopedische chirurg verteld, balen zeg, ik had nog wel zoveel plannen voor deze maand(ag) gemaakt.
Nog 2 weken en dan hoor ik of het gips er af kan. Ondertussen heb ik mijn kerstquilt én mijn Cinnamon quilt opgehaald,
Zal ik dit blogje afsluiten met goede voornemens? Vooruit dan maar.
Ik ben voornemens om net zo veerkrachtig te zijn als de hortensia’s in onze tuin, die -na een dikke week bedolven te zijn geweest onder een zware pak ijs en sneeuw- nu dankzij de dooi verlost van de balast weer fier omhoog zwiepen en met hun uitgedroogde roestbruine bloemen met ieder zuchtje wind heen en weer wiegen. De bloemen zijn indrukwekkend vanwege hun formaat en toch elegant als een ballerina in een kanten tutu,
en daar wil ik een voorbeeld aan nemen dit jaar. Veerkrachtig, indrukwekkend en elegant. Of uitgedroogd, roestig en zuchtend? De tijd zal het leren, ik ga toch graag voorde eerste optie, als ik mag kiezen.
