Afgelopen donderdag is de makelaar met zijn “Te koop” borden en camera langs gekomen om ons huis op de foto te zetten;  de knoop is doorgehakt, ons huis staat in de verkoop; klik op de foto om op de advertentie bij de makelaar te komen.

Mooi hè, zucht… de quilts mochten over de balustrade blijven hangen voor de foto’s, maar toen ik ze er af haalde om ook “kale” balustrades te laten zien, heeft de makelaar deze foto’s gekozen voor de presentatie, omdat je dan meer huis ziet, logisch.
De overloop ziet er bij ons regelmatig heel anders uit, echt genieten, de kippenquilt kreeg elders een plaatsje toen de huizenquilt klaar was (voor meer -niet alle- foto’s van door mij gemaakt quilts -niet allemaal in mijn bezit- klik hier)

We zijn hier 6 jaar geleden komen wonen omdat de kinderslaapkamers in ons vorige huis te klein aanvoelden voor de groter wordende jeugd ; nu woont onze oudste spruit al een paar jaar in Amsterdam, en zal het voor onze zoon -die sinds kort een vast contract heeft bij een accountantskantoor- ook niet erg lang meer duren of hij slaat zijn vleugels uit.

Ik zal dit heerlijke ruime huis met zoveel natuur vlakbij wel gaan missen, de straat uit en je staat in het bos, oeh daar moet ik nu niet al te veel over nadenken. Net als het mysterieuze geroep van de uilen in de avond, de eekhoorntjes die in de winter en voorjaar nootjes komen halen, spechten roffelend op boomstammen, en dan de geur van het bos in de vroege morgen en avond als de wind onze kant op staat, heerlijk. Over wind gesproken… de airco zal ik ook gaan missen… als de weerman het over klamme nachten heeft, dan kijken wij elkaar grinnikend aan, want wij zetten dan de airco in de slaapkamer een kwartiertje aan en slapen als roosjes. Als het dan toch nog klam word tussen de lakens zijn we wat anders aan het doen dan slapen; ik denk ook niet dat de weerman dit bedoelde toen hij de klamme nachten voorspelde……