Voordat ik de banen van een inch kon quilten, moest ik het wel aftekenen met een kalkpotloodje, en ik begon steeds met meten waar de baan haaks op de vorige baan grensde.
Het valt dan op het laatste korte stukje niet op als dit korte baantje veel minder breed is als het zo uitkomt
Het was een klus, en dat vroeg om een stevige lunch, mijn guilty pleasure, pindakaas en Nutella, dit moet ik niet elke dag doen
Dubbel klappen en smullen maar, en daarna met verse energie verder aan de laatste rand.
Je weet dat als je begint met quilten dat je het onderdraad naar boven haalt, draadjes vasthoudend aanhechten met een paar kleine steekjes en dan gas geven. Maar als ik niet wil dat er aan de voorkant afgeknipte draadjes te zien zijn, haal ik niet het onderdraad naar boven, maar het bovendraad naar onderen
Je houdt de uiteinden goed vast terwijl je aanhecht en gas geven maar, en opeens heb je de laatste driehoek gevuld met banen. Met een tevreden zucht draaide ik de quilt om, om de loshangende draadjes weg te knippen, en zag dit ?
Het was gelukkig alleen maar de achterkantstof van de rand die er toch afgeknipt ging worden, dus knipte ik heeeeel voorzichtig vlak naast het stiksel zonder in de quilt te knippen, stel je voor ?
en kon zo stukje voor stukje voorzichtig wegtrekken zonder dat ik tractie op het stikwerk uitoefende
Klaar
Het ziet er fraai uit, zo’n rand met happen er uit ??
En dan is hij echt klaar, tevreden over het eindresultaat, en lekker hoor dat het zo mooi glad erbij ligt.
Maakster quilt: Marte delCroix
Quilt: Life is Beautiful
Ontwerp: Helen Stubbings
Tag archieven: Helen Stubbings
Life is Beautiful
Op zoek naar meer nog niet afgemaakte quiltprojecten kwam ik na twee dagen koortsachtig zoeken het zakje met 11 redworkjes tegen van de quilt waar ik in September 2012 aan was begonnen;
Het strijkpatroon met bijhorend boekje had ik in 2011 gekocht bij Aztec Rose in Zwijndrecht, er waren toen veel dames met deze quilt bezig, en niets is zo aanstekelijk als mooie foto’s geshowd door enthousiaste quilters. Mijn moeder was er ook weg van, en waar ik voor rood DMC garen koos, ging zij gelijk met verschillende kleuren aan de slag, zo mooi ook.
Ontwerpster Helen Stubbings van Hugs ’n Kisses geeft hier uitleg over de quilt-as-you-go methode welke ze hanteert bij het afmaken van deze quilt. Op de blog van Cat Patches zie je deze quilt in zwart/geel, heel verrassend!
Even de designwand schoonmaken voordat ik er witte lapjes tegenaan plak, het ziet er niet uit!
Drie volle plakrolvellen verder zitten ze op een schone muur, de blauwe lijnen gaan er uit in de was, dit is de afdruk van het strijkpatroon. Wil je gelijk naar mijn fotoalbum om ze groot te kunnen bekijken, klik dan hier
Mooi hè? Hier en daar lijkt het rode garen wat uit te lopen 🙁 , ik denk dat de handjes wel erg klam waren toen ik aan bepaalde blokken werkte, maar dit gaat er vast wel uit tijdens het wassen met colorcathers en een schepje Vanish.
11 van de 32 blokjes af, ik heb dus nog wel heel wat te doen, waarom ik er niet achter elkaar aan heb gewerkt? Waarom is de aarde rond? Ik stuiter nou eenmaal graag van het een naar het ander, de ene quilt maak ik binnen drie weken of drie maanden af, een andere quilt heeft drie jaar nodig, of zelfs meer. Het is niet dat ik hem dan niet meer mooi vind, maar ik ben er dan op dat moment een beetje op uitgekeken, misselijk gegeten als bij een zak zoete dropjes die je in een middag naar binnen werkt en er dan een jaar genoeg van hebt. Ik voel me totaal niet schuldig dat ik ergens aan begin en het niet afmaak voordat ik iets anders begin, het is een hobby en geen aangenomen werk.
En smaken kunnen veranderen, soms ben je aangestoken door een groep en ga je geënthousiasmeerd mee met de flow, en het moment dat je de flow even niet kan bijhouden en je als achterligger tegen de drillende, heen en weer wiegende achterwerken aan zit te kijken komt de zelfreflectie:
wil ik dit avontuur afmaken, of vind ik het zo wel mooi geweest? Dan maar een kleine quilt van de gemaakte blokken maken? Maar voor deze LIB blokken is dit is een typisch geval van “wat in het vat zit verzuurt niet”, en gaat het lekker mee in een tasje naar een bee, of als ik ergens lang moet wachten.
Geen idee of ik hem naar het voorbeeld van de ontwerpster ga maken (beetje druk), of dat ik er een eigen draai aan geef, zoals hieronder, maar dan met allemaal verschillende rode of andere effen gekleurde bow-tie blokken, wat het weer veel rustiger maakt. We zien wel.
Oei, deze bow-tie moet ook nog ergens liggen als top, neeeee niet nóg een UFO!