Even wat quilterigs laten zien, anders denken jullie dat ik op dit gebied uit mijn neus zit te eten; allesbehalve dat, ik zat wat uit te broeden, en dat kost tijd en maakt geen gezellige plaatjes, tenzij je een kip bent. Had ik al verteld dat we zaterdagochtend half 9 gewekt werden door een doedelzakgroep?

En terwijl ik het raam open deed van mijn naaikamer om er een filmpje van te maken, werd de rest van het gezin die hier doorheen sliep wakker van het alarm, ‘k was helemaal vergeten dat op mijn raam een sensor zit. De commando’s bestaan ik meen 60 jaar, en dat mocht gevierd worden, kanjers.

Quilterigs Shirley?

Jaja, oké. ‘k Heb eerst het saaie werk gedaan, de DPtjes op vlieseline gestikt, goede kanten tegen elkaar, rondom stikken, in de hoekjes inknippen, en omkeren via een knip in de vlieseline, en dan alle rondingen netjes uitduwen. Strijken kan nog niet, want dan plakken de DPtjes op de strijkplank vast, en dat quilt weer zo lastig door. En voordat een slimmerik roept: “En op teflon-applique vel strijken dan?”, been there, done that, helaas, dat gaat niet, want de plaklaag van de vlieseline plakt dan tegen de teflon vast, en moet je met een schuurspons deze schoonboenen. Het is geen vliesofix.

Mooie stapel hè? Na het nemen van deze foto slaakte ik eerst een zucht van opluchting: “klaar”, en toen ik in mijn ooghoek onder een lapje nog 4 van deze onbewerkte jongens zag, zuchtte ik maar diep, en stikte ze gelijk op de vlieseline, want als ik het laat liggen, dan ligt het er over een maand nog! Been there, done that.

Ondertussen reed ik (het was al avond) op en neer naar Breda, m’n dochter van 15 met haar 2 vriendinnen naar een voorlichtingsbijeenkomst brengen van de COC, en 2 uur later weer op te halen.  Suzanne doet het voor haar maatschappelijke stage punten voor school, de andere 2 dames doen het voor meer persoonlijke redenen, en ze hebben het zelf verzonnen om dit als maatschappelijke stage te gaan doen; de docent juichte het toe, zoiets origineels. Dat ze de eerste keer met de trein op en neer gingen, vonden wij niet zo’n strak plan, en we besloten te halen en brengen, want vanaf het station in Breda moesten ze nog een eindje lopen, en ook weer terug, laat in de avond…. dacht het niet. Heeft niks met zelfredzaamheid te maken, maar met de verantwoordelijkheid die we als ouders hebben, moest ik toch nog uitleggen aan de oudste van het stel (2 jaar ouder dan onze spruit), die het wel handig vond dat ik als taxi diende, maar zich er ook over verbaasde.

Deze stage heeft in ieder geval heel wat meer inhoud dan die keer dat ze ging biertappen in de sportkantine de voetbal vereniging, hoewel dat ook een handigheid is die misschien nog wel eens van pas kan komen. En de keer daarvoor heeft ze een hele middag houtwallen gesnoeid in het bos met de lokale natuurvereniging, wat ik wel weer als nuttig zag, maar ja, ik ben dan ook gek op tuinieren, en niet op bier.

Terug met ophalen stuiterden de 2 dames achterin van de gierende hormonen, en naast me zat een moe ogende dochter, die het wel heel erg interessant had gevonden, maar geen puf had om de hele rit achterstevoren te zitten om mee te stuiteren; eenmaal thuisgekomen ben ik helemaal ingekakt heb ik verder nagedacht over hoe het volgende te tackelen, de Tibetquilt die wel als groep van de Heerlese bee hebben gemaakt, en die ik -als ervaringsdeskundig ahum- op de naaimachine ging doorquilten, maar hoe? Even op internet gekeken voor inspiratie, bij Make life sweet vind je de mooiste voorbeelden van hoe machinaal gequilt kan worden, waarbij denkt “hee, dat kan ik ook 🙂 “, en toen aan de slag, eerst op een papiertje getekend,
en toen gelijk op de quilt, met blauwe Yli garen boven op en gewone groene Gütermann naaigaren onderin. Nee, ik teken niks af, gewoon kijken waar je naar toe gaat, en onderweg improviseer je er lustig op los, ontspannen en met een muziekje op meezingen (helpt om te ontspannen).

net als in het leven, je doel is om gelukkig en oud te worden, en zo min mogelijk brokken te maken onderweg, maar vooral te genieten van het moment, van nu.

Jee, Shirley, worden we filosofisch?

Zipje en Zopje snappen het helemaal, ze lopen zich het schampus, de hele dag door komen ze vanachter de heg aanlopen met een muis in hun bek, hun kopjes heel hoog houdend, alsof de muis hele lange poten heeft, en dan laten ze de muis los, even spelen, en dan gaan ze voor de kill,  en -afhankelijk van de smaak- voor het verorberen. Geen angst dat er zometeen gesnipperde muis rond mijn oren vliegt bij het grasmaaien, want de eksters zitten gewoon te wachten tot Z&Z klaar zijn met spelen, om de kliekjes op te eten. Z&Z doen dan een powernap, voordat ze weer op jacht gaan.