Mijn lief was vanmiddag op de radiologie, er werd tijdens een ct-scan gemeten waar de komende tijd de bestralingen moeten komen, onder welke hoek en hoogte. Hij kreeg kleine puntjes getatoeëerd die als referentie worden gebruikt, maar ook met stift getekende lijnen. Het was meegevallen.

De bestralingen starten donderdag een dik half uur voor de 2e chemo en dan minstens zes uur later nog een, en dat x 15 dagen. En gedurende deze weken wordt steeds met een verkorte scan gecheckt of de tumor nog in lijn ligt met de bestraling.
Eiwitrijke voeding is dan heel belangrijk, met zo’n bestraling verbrand je 500Kcal, en hij mag absoluut niet afvallen, vertelde de vriendelijke en heel enthousiaste radioloog/oncoloog. En absoluut geen vitamine supplementen nemen, deze gaan de werking van de behandelingen tegen.

“Eet maar elke dag lekker twee eieren, volle kaas, volle melkproducten, en avocado’s zijn ook heel goed (DH trok een braakneiging gezicht, zo erg vind hij die), en liever zo min mogelijk snelle voedingsmiddelen als snoep, marsepein, chocolade en zulks. Vergeet uw cholesterol maar even, dit is belangrijker,” zei ze. DH is gek op eieren en kaas, dat is dus geen straf, maar ook gek op snoep, dus dat is een beetje jammer. Geen toffees van de Jamin voorlopig.

In de derde week van de bestralingen kan mijn lief last krijgen van pijn aan zijn slokdarm, slikken en dus ook eten kan lastiger wordt, en dat dan misschien zelfs een dagopname nodig is om een voedingssonde te plaatsen. “En dan kunt u naar huis en komt de wijkverpleegkundige dagelijks langs om de sonde te spoelen.”

Niks geen wijkverpleegkundige, dacht ik, of zei ik het hardop? “Dat kan ik wel hoor, ik mag dan wel al 30 jaar uit het vak zijn als ic-verpleegkundige, maar een sonde spoelen lukt me nog wel”, zei ik. Ik was ook gespecialiseerd in coronary care, maar dat is zo’n mond vol en niet ter zaken doende. De arts zei lachend: “Kijk eens aan, daar draait uw vrouw haar hand niet voor om, en mocht de sonde eruit schieten, steekt ze die gewoon zelf weer terug.” Laten we hopen dat de sonde achterwege kan blijven, zoals de Engelsen zeggen: “We’ll cross that bridge when we get there”.

Vlak voor het avondeten bestelde ik deze proteïne shakes, een tip die ik kreeg van Hermie. Het is namelijk best lastig om aan een hoge dosis eiwitten te komen uit de voeding. Ik wil zulke dingen al in huis hebben en niet pas kopen als het nodig is, want dan loop je achter. Regeren is vooruitzien.

Even een week geen ziekenhuis bezoek, tenminste, voor mijn lief niet. Ik mag morgen de tietenpletter omarmen, hè, ik heb er nou al zin in.
Vanmorgen heb ik mezelf laten testen op COVID, niet vanwege klachten, maar gewoon om het zeker te weten. Ik had nl op het nieuws (BBC1) dat in Amerika de zelftesten de Omicron variant niet herkenden, en dus negatieve uitslagen lieten zien. En ik was niet de enige die zekerheid wilde hebben, want bij de testlocatie kreeg iedereen het verzoek mee te doen aan een wetenschappelijk onderzoek. We kregen een formulier om in te vullen en een neuszelftest met de vraag deze binnen een uur na de afgenomen test op de locatie ook nog te doen, en dan de uitslag te delen via een link. Het formulier kreeg van de test dame nog een barcode. En omdat we thuis twee verschillende zelftests hebben, stonden er even later drie op het aanrecht te wachten tot het wekkertje ging. De Clinitest kreeg ik dus vanmorgen, de Flowflex test is van de supermarkt, en die rechtsonder komt van een Duits bedrijf, online besteld. Alledrie negatief, nu even wachten op de officiële uitslag.

Fay en Puk speelden tot rond het middageten door het hele huis met Sherlock, Jon had ook de gekke vijf minuten en deed even mee, tot groot plezier van Puk, die er al snel achter kwam dat Jon niet onder de bank past.

Tijdens hun dutje tuigde ik de boom af, hij begon te stinken naar hele zware tabak, nooit eerder meegemaakt. Ik vond nog een hangertje van stof waar de katten gek op zijn, hij was dan ook in een mum van tijd van tafel verdwenen

Sherlock keek verstoord op toen ik de boom wat verschoof om er beter bij te kunnen, maar hij was te moe om mee te helpen.

Toen de boel was opgeruimd en aangeveegd was het al donker aan het worden en druppelden de andere drie de kamer in, ze snuffelden waar de boom had gestaan en keken zelfs even omhoog, nee, daar ook niet, nou ja, dan zal ik me wel vergist hebben. Pompompoooompopom.

Uren later. Sherlock en Fay spelen tikkertje tot er op tv een nieuwsitem komt over vuurwerk en het geknal de kamer in komt, gelijk schrik bij Sherlock en Jon. Ze blijven op tafel liggen tot het weer rustig is in de kamer.

Middagdutje bij de kleintjes duurt tot tegen de avond, zodra ze geluiden vanuit de keuken horen komen, staan ze in het deurgat naar me te kijken. Fay durft steeds dichter langs me heen te lopen ook als ik langs het aanrecht heen en weer loop, Puk durft dit alleen als ik stil blijf staan en vooral net doe of ik hem niet zie. Ze liep zelfs rond en tegen mijn benen, Sherlock na-apend toen ik eten voor ze klaarmaakte. Dat zijn dan wel echt momentjes waarop ik smelt hoor. Babystapjes.   Dit is Fay’s favoriete plekje als de bank niet bezet wordt door mensen

Sherlock geeuwt als Fay zich lekker uitrekt

Ze rook aan zijn pootjes en kreeg een aai van hem, zo lief

Mijn Frida Kahlo slingeraapje is klaar, ik gaf hem nog wat meer kleur rond de oogjes, na begin van natmaken was het zo

en daarna maakte ik de rest van het gebied rond de ogen nat zodat de kleuren konden vloeien en er geen scherpe rand meer was, veel beter

Lijntjes overal rond in het zwart getekend met textielstift, hier moest ik oa de gele bloemen onderaan nog doen

En hier is het klaar, ik heb enkele lijnen in de blaadjes getekend, maar er komen nog meer die ik met zwart garen quilt

Ik schoot een beetje uit met de witte Lumiere in de ogen, dat corrigeer ik wel zodra het droog is. De ketting heb ik highlights gegeven met Super Sparkle van Lumiere. Dit is watervast na fixeren met de hete bout.

De volgende staat al op stof getekend, klaar om te kleuren.