Maar ik heb weer een quilt klaar, nee, toe, niet huilen, ik kan er toch ook niks aan doen? Terwijl de Girls Day Out gisteravond -op de verkiezingsavond- onder de natte lappen verdween, moest ik toch iets doen, anders ga ik eten, en dat willen we toch ook niet? En om nou de hele avond de net binnen gekomen lapjes van Mascha te aaien, dat is ook wat, maar ze zijn wel enig! En het kleine hartje wat er als presentje bijzit, krijgt een mooi plaatsje op de GDO.

Dus heb ik snel de latten van stal gehaald, klemmen er bij gezocht, de punaises lagen op hun vaste plek, rol met katoenen vulling erbij, en binnen een half uur zat de quilt er op, nog niet vastgezet;

ik heb zo zitten mopperen op de veiligheidsspelden, hoe kwamen ze nou zo bot, ze waren nog maar een paar keer gebruikt? Maar goed, even doorsteken en doorbijten, en de punaises konden er uit gewipt worden, en Zopje rook de verse quilt al nog voordat ik klaar was.

Goedgekeurd? Vast wel, en nadat beiden waren opgerold ging het licht uit, om de volgende ochtend er weer fris en fruitig voor te gaan zitten. Maar niet voordat ik iets weg had laten halen, want wat er in gaat, moet er ook weer een keer uit, tenminste, in dit geval. Nee, geen enge en mislukte SM perikelen, daar kan je mij niet blij mee maken, dat hadden jullie vast wel al begrepen uit het tepelklemmen stukje uit mijn vorige blog.

Ik lag om 9 uur al bij de huisarts in mijn blote kont met mijn benen opgetrokken op de onderzoekstafel, terwijl het spiraaltje er uit gehaald werd, en ik ondertussen de oren van de mans hoofd afkletste; hoezo zenuwachtig? Ik had een hele rampenscenario bedacht wat er mis kon gaan, en was verbaasd toen ik een gek gevoel voelde (alsof je een snotje lospeutert en hierbij een paar neusharen mee los trekt). Volgens mijn huisarts zou ik er ook verder niks van merken, hooguit een opvlieger of zo, zei hij, wijzend op mijn rode hoofd. “Dat is geen opvlieger, dat is van alle opwinding”, zei ik, en hij wist even niet waar hij  moest kijken. Opgelucht over deze vlotte bevalling liep ik (aangekleed) weer naar buiten. Bij thuiskomst had ik buikkrampen, maar niet aanstellen en gewoon aan de quilt werken, en een uur later constateerde ik een nat kruis, en niet vanwege het soppen achter de naaimachine omdat het quilten zo lekker ging, maar gewoon vanwege bloed, jakkie bah.

Het quilten ging dus voor geen meter, ik heb meer verdorie’s en nee hè’s geroepen, dan afgelopen weken. ’t Kreng deed niet zomaar een paar steken zo nu en dan overslaan, nee, hele stukken continue overslaan, ongeacht wat ik uit mijn trukendoos haalde, zoals daar zijn: draad anders aanvoeren, draad opnieuw inrijgen, nieuwe naald, ander soort naald, ander garen, spoel opnieuw laden, weer een andere naald, tot ik er achter kwam dat het aan de achterkantstof lag. Deze voelde te stevig aan, zoals net gekochte stof aanvoelt, of zoals de stof van de H&W aanvoelt, maar deze stof had ik dus wel gewassen; het was wel puur katoen, dit stond op de rand en bleek ook uit een brandtest. Het was me al eerder opgevallen, maar ik dacht niet dat het een probleem zou zijn, ja dus. Enig alternatief wat ik kon bedenken was doorstikken met boven-ondertransport, in rechte lijnen van begin tot eind van de quilt, en zo een rasterwerk creëren door midden over de gekleurde banen te stikken; een hoop gezwoeg, maar 3 uur later was het leed al geleden, en kon ik na het avondeten aan de bies beginnen. Deze haalde ik uit een restant,

lekker bonte stof, opzetten ging vlot, even op Evelien’s kamer poseren voor de foto, say cheese:

en om half 9 met 6 colour catchers, -waarvan eentje als een zakje gevuld met oxi-poeder (kant en klaar gekocht)- in de wasmachine, waar hij mooi schoon uitkwam, en momenteel doet de droger de rest. Morgen laat ik wel een foto van het quiltwerk zien, niks bijzonders, het kunnen niet allemaal hoogstandjes zijn.

En nu vragen jullie je misschien af hoe het staat met de GDO onder de klamme lappen. Nou, wat kan ik zeggen, ze is nog nat, en er is iets uitgelopen, gaan bloeden, ja, ook zij, het lot der vrouwen. De rozen bleken dus nog met de oorspronkelijke garens geborduurd, (dacht dat ik alles had uitgehaald toen, jaren geleden) maar ze zien er -vind ik- prachtig uit, als echte rozen; hoop niet dat het eenmaal opgedroogd opvalt dat de kleurstof ook een beetje buiten de lijntjes is gegaan. Maar wat wel zonde is, en waar ik even niet weet of ik dit zo moet laten, is het gele beertje, daarvan is de stof ook gaan bloeden, aiaiai. Zie voor jezelf

morgen of overmorgen weten we meer, dan is de quilt droog en kan ik altijd nog actie ondernemen.

Hmmm, welke quilttop heb ik nog liggen?Ik kan er zo 3 opnoemen….minstens!