Mooie sfeerbeelden van de witte wereld bij het wakker worden,

Alles is zo mooi bedekt, hier ligt nog maar een beetje

De sneeuw knisperde onder mijn voeten toen ik even naar het achterste terras liep om deze foto te maken

Sedum herbstfreude met hoedjes op naast de vijver

En Fay die ‘s morgens vroeg wel naar buiten wilt, maar het te koud vindt en gelijk weer naar binnen komt, vooral omdat Sherlock binnen moest blijven vanwege zijn blessure (weer last van zijn pootje, deze keer links voor, te zien aan de vele wondjes heeft hij weer gevochten). Jon is steeds meer een binnenkat aan het worden en heeft genoeg aan een paar keer kort naar buiten voor een frisse neus. Soms zo kort dat hij alweer binnen staat nog voordat de deur dicht is. 

Fay komt gezellig op schoot zitten terwijl ik de video van Marion’s world bekijk, de derde ronde van de stitch journal van de woensdag wordt besproken en ik prik gelijk mee

Ik had eerder al een begin gemaakt met de opdracht, wachtend op manlief

Een bezoeker van het sportcentrum zag me aan het werk en liep enthousiast op me af, “Oh wat leuk, aan het handwerken, wat bent u aan het maken?”, en ze keek aandachtig naar wat ik had gedaan. “Zo, wat een geweldig effect,” zei ze vriendelijk lachend,  en ze liep met snelle pas naar de uitgang, want haar vriendin met wie ze samen was aan komen lopen was gewoon doorgelopen.

Ik had nog net tijd om het andere rondje ook vast te zetten, voordat we weer naar huis gingen.

Zie Fay lekker genieten van het zonnetje, haar haren glinsteren zo mooi.

Maar plots miauwt de kat van Marion heel klagelijk, Fay kijkt gelijk achter mijn iPad of ze die kat ziet zitten, en dan springt ze op de gele stoel om buiten te kijken. Ik zet de video even op pauze om mijn iPods erbij te pakken, zonder geluid kijken is niet leuk.

Sherlock is ook op het gemiauw afgekomen, door de kamer lopend als een hyena gaat hij met uitgerekte nek naar buiten kijkend staan, klaar om zijn territorium te verdedigen; Jon blijft liggen, het boeit hem niet zo, of misschien weet hij inmiddels dat de kat niet echt hier is

Hier is het werkje bijna klaar, het onregelmatige van de steken en het rafelen hoort zo, en het hoort bij het experimenteren.

Nu nog met een dikkere draad (twee draden met glitter er door) inweven, en klaar is het.

Ik vind de lange lap (in totaal 140 cm) vrij onhandig om mee te werken en naaide de zijkanten dicht, zodat ik niet steeds zo’n lange flap mee moet draaien tijdens het borduren.

Bijkomend voordeel: ik kan het nu als een zakje gebruiken om na afloop het werk in te vouwen

Het gaat gelukkig iets beter met Sherlock, ook al loopt hij nog wel wat mank, vooral als hij teveel heeft gestoeid met Fay of zich als een dominant haantje gedragend Jon heeft zitten jennen. Trappen op en af rennen is niet wat de dokter bedoelde met “rustig aan doen”.

Vrijdagavond zag ik op Facebook een reclame van Het Muizenhuis voorbij komen, ik liet me verleiden tot het kopen van het pakketje om een muis te maken, en wat schetste mijn verbazing zaterdag vlak voor de middag? De PostNL bezorger belde aan met een grote doos, met daarin een platte doos, jeuj, van het Muizenhuis. Dat is snel! In mijn volgend blogje meer hierover ☺️