Mag ik mee?

Gisteravond middernacht zwaaiden we na ruim een half uur blauwbekken onze jongste dochter uit, ze ging met school voor een week naar de Provence, met de bus. Op de foto zie je haar boven de T zitten, in gesprek met de jongens achter haar.
IMG_0266
’s Nachts rijden, tegen de avond aankomen bij een herberg voor 1 overnachting en de volgende dag doorrijden naar de eindbestemming, ze had er zin in. Terwijl de bus de straat uitreed hoorde ik links en rechts opmerkingen als “Lekker een weekje rust!”, en “Zal wel lekker stil zijn nu.”, maar de mensen waar wij bij stonden beaamden de opmerking van mijn ventje, dat hij blij zou zijn als de week voorbij was.

We waren ’s middags nog naar de outdoorwinkel gegaan om een petje te kopen, en vonden er eentje die UV stralen tegenhield en nog lekker zat ook, en terwijl ik nog wat rondkeek ontdekte ze de zonnebrillen, en toen ze er eentje had gevonden waarvan de glazen haar wangen niet raakten als ze lachte, gingen we richting kassa.
IMG_0254
De koffer, een middelmaatje, zat niet eens helemaal vol toen ik ’s avonds haar kamer in kwam met de vraag of ik ze kon helpen met inpakken; een nuchterheid wat betreft de hoeveelheid mee te nemen kleding, puur de basics, met 1 paar echte wandelschoenen van de hikersafdeling uit Madrid.  Geen make-up, want ze zaten in de middle of nowhere, en ook geen uitgaanskleren, wow hoe anders was het bij mijn oudste spruit, maar ja, zij ging toen naar Rome. Ik kwam aanzetten met ziplockzakken, eentje om alle sokken in te doen, en eentje voor ondergoed, en dan zoveel mogelijk lucht eruit duwen voordat je hem dicht ritst, zodat ze minder ruimte in beslag nemen, en je hoeft niet zo te zoeken in je koffer. Om mij m’n zin te geven ging er toch een vest mee de koffer in, en ze zou er ook eentje aandoen voor in de bus, maar het was er niet koud hadden ze gezegd.

Rugzak vol proviand, eerder deze dag gekocht
IMG_0261
want ze moesten voor eigen lunch zorgen, en de lekkere hapjes voor onderweg, aan alles werd gedacht, en tussen dat alles ook nog 2 dikke boterhammen met kaas in een zakje ingepakt, als dat maar goed zou gaan.  Gelukkig kon het kussentje en haar oude zomerquilt met flanellen achterkant -tot een kleine pakketje opgerold- er nog bij, want die wilde ze gebruiken in de bus voor warmte, maar ook voor een gevoel van veiligheid.
roze quilt
Vlak voor vertrek was het nog even lichte paniek, want waar hing haar lente/zomer/herfstjas? Dat krijg je als het huis inmiddels gevuld is met 6 vrienden van zoon, de kapstok bezweek haast onder het gewicht van alle jassen. Zonder gene namen broer en zus afscheid van elkaar, 6 paar jongensogen keken verlangend toe en wensten allen dat zij Tim waren, een zucht vol testosteron ging door de kamer toen Suzanne de gang in liep. 🙂

Het was stil in huis vandaag, de enge verhalen van busongelukken met schoolkinderen schoten om de zoveel tijd even door mijn hoofd, en aan de blik van DH te zien ook door zijn hoofd.  Om half 12 uur kreeg ik een berichtje dat ze net voorbij Lyon waren
IMG_0269
(foto hierboven van onderweg vanuit de bus genomen) en om half 5 kwam het verlossend bericht dat ze veilig bij de herberg waren aangekomen, dat ze Wifi hadden, dat de wc’s en douches inderdaad vies waren, en dat ze blij was dat ze teenslippers bij zich had voor onder de douche.  Ze deelde de zaal met meisjes die pumps en sleehakken aan en bij zich hadden, hopelijk ook stevige wandelschoenen, want anders gaat dat (niet) lachen worden tijdens de lange wandeltochten. Wetend dat ze vannacht niet op de weg zitten kan ik met gerust hart slapen.

0 gedachten over “Mag ik mee?

  1. Johanna Zweden

    Je hebt weer een bewogen en drukke week achter de rug,
    Hoop dat dochter een leuke week heeft
    Wat een leuke foto´s op je vorige logje
    Tot in Veldhoven, hoop je te zien,
    Fijne handwerkweek groetjes Joke

  2. Janneke

    Ik voel met je mee! Kinders die onderweg of op excursie zijn. Heerlijk als ze weer thuis zijn.
    Los laten, moeten we en doen we maar in m’n hart heb ik zo nog altijd heel stevig vast.

  3. Else

    Zou net als jij blij zijn als ze weer thuis is, fijn dat ze goed is aangekomen en wifi heeft voor af en toe een updeetje naar moeders! Hoop dat je lekker hebt geslapen, fijne week knuffel else

  4. sylvia

    herkenbaar, hoor, ook al is het hier al even geleden dat ze met school op stap gingen.
    jemig, ik word een ouwe moeder……:(
    maar dan zijn er evengoed nog wel acties dat je je moeder-adem even inhoudt: een zoon in een vierpersoons vliegtuigje naar Corsica of zo…………;)

  5. Ines

    Heerlijk zo’n toch voor ze, maar ik zou ook o zo blij zijn als ze weer heelhuids thuis zijn en alle ongelukken zouden ook door mijn hoofd gaan en dat gaat nooit weg, ook niet als ze op zichzelf wonen.

    Groetjes
    Ines

  6. Marga

    Heerlijk voor dochter zo’n uitstapje is een hele belevenis maar…..voor de ouders is het bijna een nachtmerrie.
    Het blijft zo moeilijk om ze los te laten.[vind ik tenminste]
    Hou vol zou ik zeggen en je gaat gewoon weer ouderwets tellen nog zoveel nachtjes slapen en dan is ze er weer ;o)

    Groetjes,
    Marga♥

  7. Chris

    Oh wat is dat herkenbaar! Bij mij ook al een tijdje geleden, maar je vergeet het niet. Gelukkig is er nu mobiel en kan je even een fotootje naar huis sturen. Vroeger was het alleen maar afwachten. Volgens mij zal ze heel erg genieten en wat engi dat ze ook nog een zomerquiltje mee heeft, een stukje moeder mee!

  8. Ineke Hulzebos

    Wat zal je blij zijn als ze weer veilig bij je thuis is! Maar dit is een klein beetje “los”laten waar je langzaam aan moet gaan wennen. Herkenbaar!

  9. Marjolein

    Leuk naar de Provence! Ben ook altijd blij als ze weer heelhuids terugkomen hoor! Ik snap nu pas wat je bedoelt met “ze zit boven de T”, maar ik had haar al lang herkend hoor! :-))

  10. mieke

    Pppff ik voel met je mee.
    Helaas, die gevoelens blijven opspelen bij al je kinderen die op reis gaan, hoe oud ze ook zijn.
    Waren onze ouders ook zo ??
    Ze zal het vast naar dr zin hebben en zeggen dat je niet moet overdrijven !!
    shirley, een week is zo voorbij en dan kunnen jullie weer knuffelen. grtjs Mieke

  11. supergoof

    en dat ze haar quilt bij zich heeft, dat vind ik zo lief,…
    Hoe groot en zelfstandig die spruitjes van ons ook worden, een eigen quilt is de basis.