Kijk eens wat een mooie achtergrondstof ik heb, gekocht bij Janny van ’t Stoffenhoekje in Heerle, 
en hij past zo mooi bij de batiks die mam heeft geverfd! Het snijden is zo goed als klaar, morgen ga ik de achtergrondstof slachten, allemaal strookjes zoals de gekleurde op de stof, en dan komt de donkere batik via de post er aan; ons mam had nog een lap gevonden in haar kast, wel een gekochte, maar “dat scheelt me niks” (uit welke Disney film komt deze tekst, wie zegt het en waarom? Onder de juiste antwoorden verloot ik een hele mooie batik van ons mam).
En terwijl ik aan het snijden ben, denk ik aan een ander project, waarvan ik het boek in the Cityquilter in NYC heb gekocht afgelopen zomer: the Rose of Sharon, en ik denk dat veel van de stoffen die onder mijn handen er goed bij zullen passen. En misschien zelfs dezelfde achtergrondstof als hierboven er voor gebruiken? Anita wilt hem ook maken, en dan zouden we er samen aan beginnen en ook op onze blogs showen. We moeten maar eens kijken of 1 blok per maand haalbaar is; wat vind jij ervan, Anita? Zijn er nog meer dames met deze beauty bezig?
Ik moest dinsdag aan deze quilt denken, toen Lorene de hare showde, hiji lijkt er wel op he?
Kijk, zo zaten we aan tafel vanmiddag, met de lunch, dat is toch niet normaal?
En een half uur later kwam dochterlief thuis, en ze paste zich gelijk aan, zo soepel gaat dat.
Ik had een lekkere groentesoepje gemaakt (vers) voor bij de bammetjes, het liet zich goed smaken. En vanavond had ik geen idee wat we moesten eten, op vrijdagavond is het vaak telefonisch koken, na een week van gezond aanschuiven is ongezond op de bank happen ook lekker, maar ik had hier eigenlijk geen zin in.
Ik keek om 5 uur naar een opname van 24kitchen, en zag Rudolph heel flitsend met kip, kerrie, krieltjes, kokosmelk, peultjes en lenteui aan de slag, en in no-time stond het eten op tafel, bij hem.
Klik hier voor het recept Daar had ik ook wel oren naar, sjeesde naar het winkelcentrum, maar zag als eerste de visboer staan.
Veel aansporing had ik niet nodig om met slibtongetjes en kibbelings te vertrekken, geheel niet volgens plan. Die kibbelings roken zo lekker, daar kon ik geen nee tegen zeggen, 1 bakje, vooruit maar; en die slibtongetjes zouden vast lekker smaken bij de kerrie-krieltjes, hoopte ik, dan maar geen kipfilet. Op naar de supermarkt voor de rest, maar welke groenten moest ik nemen; niemand lust peultjes, behalve oudste dochter en ik, maar oudste dochter was niet thuis. Dus koos ik voor snijbonen, die ik thuis nog moest snijden, in de hoop dat dit ook met kerrie goed zou smaken. Mijn ventje houdt niet van kokos, maar ik gokte dat de kerrie zou overheersen, en dat-ie het niet zou merken, want om dat nou ook weg te laten, dan zou er weinig overblijven van het oorspronkelijk recept. Om half 7 zaten we te smikkelen van het eten, wat was dat lekker! Ik denk dat het ook zalig is met veldertjes, en misschien ook met Paksoi.