Vandaag was er weer een om een puntje aan te zuigen, zo’n zalige dag; het goede dingen potje raakte maar niet leeg! Wakker worden met hevige regenslag op het raam en het gedonder van onweer, m’n wekker op snooze zetten, m’n ventje met mijn linker voet zachtjes uit bed duwen nadat zoonlief de badkamer verlaat, en lekker snoezelen maar weer. Niet te diep natuurlijk, anders slaap ik door het zalige regen- en onweergeluid heen, en dat is toch wel het summum van genot, je nog een keertje om kunnen draaien.
’s Middags was de bee bij Miranda, die afgelopen zaterdag jarig was, en hoera, ik had een leuk cadeautje bij me waar ze heel blij mee was, een soort dagboek voor quilters in een multimap, van Pink and Barbara Er waren mini tompouces (we moeten allemaal eigenlijk aan onze lijn denken), Angela kwam met plantjes, Julie had een mooie bos bloemen en een mand vol wolletjes bij zich, en zo werd het een gezellige middag. Julie had niks mee om aan te werken, ze zat gewoon op adem te komen, even bijkomen. Angela zat aan de volgende rij blokjes te werken, voor rond haar mini DJ quilt, Miranda zat te appliqueren, de 4e rand voor haar Phebe schoot al weer op, en ik begon met de laatste hexagonrand voor de antieke quilt, 4 van de 13 blommen zitten nu aan elkaar.
Evelien had een boodschappenlijstje naar me ge-sms’t, ze had besloten dat we een groenteschotel gingen eten, en na de bee ging ik boodschapjes doen, en de schoenen van mijn ventje ophalen, die bij de schoenmaker met nieuwe zolen klaar zouden staan.
De schoenmaker pakte het paar -dat ik herkende als zijnde de kloefkes van mijn ventje- uit het schap, zette ze met een klap op de toonbank en noemde het bedrag op dat ik hem verschuldigd was. Ik aarzelde, want de schoenen zagen er stoffig uit, en de oude zolen zaten er nog onder (huh?), en toen ik dat zei, nam hij met hoog rode kleur op zijn gezicht de schoenen weer van de toonbank af, het bonnetje met daarop het bedrag van de reparatie eraf trekkend. Hij snapte er niks van, zei hij stamelend, en ik zei dat ik het ook niet snapte. Ja, wat moest ik anders zeggen? (nou, bv: “Zoiets kan de beste overkomen”, maar dat schoot me later pas te binnen.) “Morgen zijn ze klaar”, zei hij, en ik groette hem en ging naar huis.
En daar aangekomen moest ik gelijk weer aan de slag, samen met Evelien, want de 10 uien, 6 paprika’s en 6 aardappelen moesten geschild, gebakken / gekookt worden voordat ze in de schaal konden, bedekt met een blok fetakaas in stukjes en overgoten met 400 ml slagroom, om vervolgens 3 kwartier aldaar af te bakken op 180ºC. Bijna 3 kwartier (!) later schoof ik de schaal in de oven, -ik ben zelden zo lang bezig geweest met voorbereidend werk-, en net toen ik in mijn stoel neerzeeg met een kopje koffie, ging de telefoon: met Tim, hij had net de bus gemist, en of ik hem bij het station kon ophalen; het was ondertussen weer heftig aan het hozen, hoe krijg je het getimed.
We smikkelden van de zalige ovenschotel, voor herhaling vatbaar riepen mijn spruiten, en ik kon het alleen maar met volle mond beamen. .
Na een introductiedag van Tilburgs universiteit (waar hij net als onze buurjongen Econometrie en Operationele research gaat studeren) was hij naar een kamer gaan kijken, in een “best wel schoon” huis waar nog 4 andere jongens wonen, en hij was zo tevreden, dat hij vanavond na rijp beraad met de achterban (Zal ik het doen? Ja? Oké dan) de huisbaas heeft gebeld en “ja, ik neem de kamer”, heeft gezegd. Donderdagmiddag krijgt hij de sleutel, en dan kan hij -lees: wij- er vrijdag schoonmaken en zondag al zijn spullen gaan brengen, zegt hij, want maandag beginnen de colleges. Nou, of dat geen goed nieuws is? De kamer van 14 m² -met internet en tv aansluiting- is leeg, dus heeft hij een bed, kast en bureau nodig, gelukkig bevind deze kamer zich op de begane grond, dus geen trappen op sjouwen.
Dit klinkt best wel lekker. Maar 10 uien en 6 paprika’s, voor hoeveel personen is dat recept wel niet? Wij hadden sausage casserole, ook lekker. Geen onweer, wel regen.
het zal wel stil worden, nu Tim ook het huis uit gaat.
Dag,
ada
Ja he Shirley, even een foutje wegwerken..ik ben nog maar aan de derde(driede) bloemenrand bezig…en vrees dat die ook nog wel een paar daagjes zal duren voor alleer allesder op zit. Moet nu nog de kleine bloempjes festoneren, de wollen zieltjes en besjes knippen en ook die nog vast naaien en dan ook nog borduren. Zo zie je meiske…het duurt nog even voor ik aan de laaste rand mag beginnen waarin dan ook nog 2 vogeltjes wonen. Knuf en succes met de poets!
Ik begin hier dus eerst met een tompoes en neem dan een deel van de ovenschotel, ziet er goed uit!
Olé voor Tim’s goeie nieuws! Een vogeltje vliegt het nest uit!