Te warm om zich druk te maken om de kat onder de bank lag Zopje Jon gisteren op de koele tegels, er was geen bal aan zo warm dat het was. (Jon lijkt als twee druppels water op zijn “oom” Zopje, dat ik me wel vaker verspreek) Sherlock hield zich gisteren de hele dag en avond onder de bank verscholen, zelfs toen Jon af en toe kletsend binnen kwam bleef hij onder de bank, lekker slapen in het hangmatje onder de bank; plat op de grond liggend onder bank kijkend zie ik een verzakking in de voering, precies de maat van een opgekrulde kat. Tussen deze voering en de “vering” van de bank waar de zitkussens op liggen zit nog zeker 15 cm, dus plek zat.

Bizar is dat toch, zo lig je ‘s nachts met het dekbed tot aan de oren opgetrokken zo fris zijn de nachten, en nog geen week later lig je onder een laken met hele dunne quilt en met de armen boven dek. Nog een ander verschil van de nachten met vorige week is dat we regelmatig bezoek krijgen van Sherlock, hij kondigt zijn bezoek elke keer kletsend aan, en dan klets ik terug: “Kom maar jochie, kom maar ventje.” Wat moeten de mensen denken die nog een nachtelijke wandeling maken en langs ons huis lopen? 🤭

Voorgaande nachten werd ik wakker als hij onder de morgen op of van de verwarming onder het raam sprong; hij zit graag op de vensterbank en daar komt hij op via de verwarming. Het gekras van zijn nageltjes als hij zijn balans probeert te houden op de ijzeren randen kon zo niet langer, in de garage vond ik een plankje dat er precies in paste, ik hoefde het enkel wat in te korten, het likje verf dat er op moet komen, mmm ik heb een donkerbruin vermoeden dat het plankje hier lang op kan wachten 😌
En het hielp, voordat ik sliep hoorde ik hem er al op springen, een geluid van nageltjes op hout is een hele verbetering; ik ben later alleen maar wakker geworden toen Sherlock op de grond sprong en naar beneden trippelde, miauwend om te zien of Jon al op was. Voor Jon z’n rust sliep hij in de garage (waar hij altijd slaapt), want het was gisteravond druk geweest voor hem.

We zaten een late film te kijken toen Jon buiten aan de deur klopte, hij kwam kletsend naar binnen, liep naar de keuken om wat te eten en toen kwam Sherlock al kletsend tevoorschijn. Jon ging klagend onder de salontafel liggen

en Sherlock vlijde zich een stukje bij hem vandaan neer, zo ontspannen ziet hij er uit, maar hij is heel alert voor plotse bewegingen van ons

Jon sprong op het tv meubel, Sherlock was er als de kippen bij, wel even checken of ik bleef zitten

en toen zocht hij weer contact met Jon, hele lieve miauwtjes makend

Jon schoof brommend naar rechts,: “You’re in my personal space buddy”

En nou de filmpjes, pas wel op als er kleine kinderen mee willen kijken, op tv gaat het er heftig aan toe. Ik ontdekte dat ik kon inzoomen, wist dat dit met foto’s maken kon doen, maar weet nu ook dat het met filmen kan.

Kijk, hij heeft het voordeel van de groene Ikea stoel ontdekt, niets fijner dan op de grond staand je helemaal boven je hoofd uit te kunnen rekken én je nagels ergens in te kunnen zetten

En tussendoor speelde Sherlock met kattenspeelgoed die op de grond lagen, Jon keek geïnteresseerd toe, van een veilige afstand. Oh nog even en ze spelen vast samen, hoop ik.

Hij krabde ook vol overgave zijn nagels aan het krabplankje nadat Jon dit eerder en veel woester had gedaan.

En dit vond ik zo hartverwarmend, kijk eens hoe lief Sherlock op de kattenkrabstoel ligt, hopelijk durft hij hier ook overdag op te gaan liggen.

En na een drukke nacht ligt Sherlock weer knock-out onder de bank, ik hoor hem af en toe zuchtend omdraaien, Jon is al een paar keer binnen en buiten gegaan (met mij als portier, want de schuifpui staat op een smalle kier). Bij binnenkomen steekt hij even zijn neus onder de bank, “Jep, hij zit er nog,” en loopt dat naar de keuken voor een klein hapje droogvoer. Maar hij gromt niet, dus dat is goed.

Het is heerlijk aan het afkoelen, met een mooie 23 graden, flink bewolkt en er waait een lekker briesje, zo heb ik het graag. Ik heb gisteren de water computer weer aangesloten op de kraan voor de druppelslang, de vorig voorjaar aangeplante Thuja haag gaat het dit jaar zeker nog nodig hebben; hopelijk zijn de wortels volgend zo diep dat de coniferen het op eigen kracht redden. Het zou gaan regenen vandaag, en zo niet, dan moet ik de planten in de zijtuin die nu bloemknoppen vormen voor augustus even goed bewateren. Regeren is vooruit zien.