Het gaat niet goed met mijn lief, hij is -zoals in Toon Hermans gedicht ‘n Beetje- opeens begonnen aan zijn laatste beetje, veel te vroeg, hij had nog zoveel willen doen. Hij heeft al zijn klanten overgedragen aan zijn waarnemer die wekelijks langs kwam om alles te bespreken. Geen zorgen meer over deadlines die gehaald moeten worden.
Tot twee weken geleden zat mijn lief tijdens besprekingen nog gewoon aan tafel, maar sinds vorige week is hij bedlegerig en schoof ik zijn bed aan tafel aan, zodat hij via het beeldscherm mee kon kijken terwijl zijn waarnemer achter de daags eerder naar beneden gebrachte computer van manlief werkte. Ik zat tegenover hun het poppenquiltje van Sophie met de hand om te zomen en genoot van het nog behoorlijk snelle denken en schakelen van manlief, zo kende ik hem weer. Zijn energie was na twee uur helemaal op, te ver leeggetrokken, maar hij had het niet anders gewild, dit was hij zijn klanten wel verschuldigd, ziek of niet ziek.
En terwijl hij rustte werkte ik nog zakelijke dingen af achter zijn computer, en als ik een vraag had reageerde hij vrijwel direct met gemoffeld antwoord vanwege zijn masker. Dat was zo fijn, dat hij toen nog kon meedenken. Toen, een week geleden, en nu alweer zoveel slechter.
Hij is sindsdien in toenemende mate moe, praten en denken is afmattend, zin in iets te eten maar na een paar moeizame hapjes hoeft hij niet meer.
Al bijna drie weken heeft manlief een wensdieet, en dochterlief en ik smullen dan vaak mee, maar bij de vraag van twee weken geleden: “ik heb zin in oliebollen, zijn die er nog?”, at hij er alleen van. Ik had de teveel aan gebakken oliebollen op nieuwjaarsdag in de diepvries gedaan, in opdracht van manlief, en ze kwamen van pas, alleen vrees ik dat hij er niet meer om zal vragen. De broccoli soep van vorige week ging er goed in, ik was even opgestaan om wat te pakken uit de keuken en Jon kwam er gelijk bijliggen. Opgestaan plaatsje vergaan.
Gistermiddag kwamen de kinderen weer langs en aten ook mee, en op verzoek van manlief een paar dagen eerder aten we Grieks, een van zijn favoriete keukens. De kinderen aten in de keuken en ik at samen met mijn lief in de woonkamer vanwege de prikkels. Helaas kreeg hij maar een paar hapjes weg, en ik had ook niet zoveel trek.
Sophietje was erg onder de indruk van opa, eerst van het cpap masker, en toen die af was en ze de blauwe plekjes op zijn hand zag “opa pijn daan?”, kreeg opa er gelijk een kusje op.
Gisteravond kreeg manlief het erg benauwd, de hospice verpleegkundigen (ze komen ‘s morgens en ‘s avonds) vonden de komst van een arts raadzaam, en ook dat er iemand voor de nacht kwam zodat ik “gewoon” in bed kon slapen, alleen dacht ze dat het niet meer voor deze nacht zou lukken. De arts gaf manlief medicatie waarvan hij rustig werd en het ademen weer goed ging, en net toen ik mezelf op de bank had geïnstalleerd voor de nacht, belde de verpleegkundige dat ze voor deze nacht toch nog iemand had gevonden, ze kon er binnen tien minuten al zijn, en of ik dit wilde.
Heel graag.
Manlief was nog wakker (ik fluisterde “slaap je al?”, en hij opende gelijk zijn ogen), en ik zei dat er een nachtzuster ging komen om bij hem in de kamer te zitten zodat ik in bed kon slapen. Als hij me nodig had kon ze me halen. “Dat is goed schatje”, mompelde hij, en sliep gelijk.
En zo gebeurde dat ik vrij goed heb geslapen en iets voor 7 uur gewekt werd door een “goedemorgen” op de overloop. Ik dacht dat Evelien beneden met de nachtzuster in gesprek was, opende de slaapkamerdeur en schrok me een hoedje toen ik de nachtzuster met haar jas al aan vlak voor me zag staan. En zij schrok zich rot want ik stond daar in mijn nakie, “Ojee”, en lachend keek me ze aan, “ik ga nu naar huis, uw man heeft de hele nacht heerlijk geslapen”, ik wens jullie een rustige dag” en ze liep de trap af en trok de voordeur zachtjes achter zich dicht. Ik zal voortaan maar zorgen dat ik ben aangekleed om 7 uur.
Op de vraag van de huisarts aan manlief hoe hij zich voelde: “het is toch zo klote, zo moe”, was voor de huisarts aanleiding om te adviseren alle bezoek op die van ons gezin na af te zeggen, houd het zo rustig mogelijk om energie te sparen voor je naasten.
’n Beetje
Sterven doe je niet ineens,
maar af en toe een beetje
en alle beetjes die je stierf,
’t is vreemd, maar die vergeet je,
het is je dikwijls zelfs ontgaan,
je zegt ik ben wat moe,
maar op een keer dan ben je aan
je laatste beetje toe.
Schrijver: Toon Hermans
Och Shirley dat gaat hard..
Hopelijk nog eventjes…
Fijn dat je toch kunt slapen door die nachtverzorging. Je hebt ook je energie nodig.
Ik denk aan jullie!!!
Sterkte
Heel veel sterkte voor jullie allemaal Shirley.
Een mooi gedicht van Toon, en zo heel erg waar.
Ik wens jullie samen en jullie kinderen heel veel sterkte, liefde en kalmte toe, om het onvermijdelijke te aanvaarden. Fijn dat er hulp in huis is en jullie er niet alleen voor staan.
Voor de rest een echt Shirley blog compleet met streaker! Ach, zo vergeten ze je nooit meer.
Heel veel sterkte Shirley voor jullie allemaal.
Fijn dat hij thuis is.
Xxxx
Shirley heel veel sterkte voor jullie allemaal xxx
We denken aan jullie!
Oh Shirley, wat gaat het ineens snel, ik leef zo met jullie mee, ondanks dat ik jullie niet eens ken (persoonlijk)
Wens jullie heel veel sterkte en Shirley, denk ook een beetje aan jezelf, al is het nog zo moeilijk.
Liefs en knuffel van mij
Aaaw Shirley ik lees dit verhaal en had geen idee het zo slecht ging. Heel veel sterkte voor jullie allemaal. You are in my thoughts and prayers. 😘
Kippevel. Voel met je mee.
Piep
Ach meid.. wat gaat dit plots snel.. k wens jullie nog de tijd die rest “samen” jij en je mannetje en de kids.
Dikke warme knuffels
Mieke
Ach Shirley,wist niet dat het zo erg was. Veel sterkte en dikke knuffel voor jullie allen
O lieve Shirley volg je via facebook maar ken je niet. Het laatste beetje van mijn man onverwacht snel heb ik net achter de rug. Wens je dan ook enorm veel sterkte toe en ik bid je Gods nabijheid toe.
Dit is schrikken dat het ineens zo snel slechter gaat.
Heel veel sterkte toegewenst voor jullie allemaal.
Och Shirley, heel veel sterkte voor jullie allemaal… Ik hoop voor jullie dat het laatste beetje nog even mag duren….
Wat is het veel he om mee te maken . Ik kan niets zeggen wat op dit moment je verlichting kan bieden .geef je een dikken kus dat is alles .
Ach Shirley wat naar dat het ineens zo snel gaat. Heel veel sterkte voor jou en je gezin.
Dikke knuffel voor jullie en veel kalmte,kracht en liefde voor jullie gezin.🙏👼🏻💞
Lieve groetjes, Truus uit Drenthe
Shirley, net als vele andere geen idee dat het zo slecht ging met je man,
Voor nu heel veel sterkte voor jou, jullie kinderen en Sophietje😘🍀
Heel veel sterkte, voor jullie allemaal.
We wensen Perry, jouw en je gezin heel veel sterkte en kracht toe. Geniet van elkaar zolang het gaat ❤️
Ook al ken ik je niet persoonlijk, maar leef al mee met jullie gezin sinds de yahoo groep. Daar schreef je vaak al zo ondeugend en je bent dat nog niet kwijt, lees ik nu. Gelukkig kun je je humor nog behouden.
Jullie leven is niet over rozen gegaan en nu deze grote klap. Wat moet je in deze situatie nou zeggen. Ik wens jou en je gezin veel liefde, en die is er zeker, en veel sterkte.
Heel veel sterkte in deze moeilijke periode. Dat er tussen de rotsen toch ook nog bloempjes mogen staan. Dat het samen de mogelijkheid hebben naar een afscheid toe te leven jou ook mogelijkheden en herinneringen geven die je tot sterkte zijn in de periode daarna.
Heel veel sterkte toegewenst. Het gaat ineens zo snel.
Geniet maar dubbek zo veel van elkaar.
Heel veel sterkte jullie als gezin. Weet wat je nu allemaal mee maakt. Fijn de nacht zorg kom je zelf nog beetje tot rust……….
Liefs.Conny.
Sending you and your family a big hug. So much grief and heartache . Hugs Dijanne
Oh Shirley, wat gaat t ineens snel. Ik kan me zijn vermoeidheid zo goed voelen. Herken t enorm, maar ik kreeg een tweede kans die goed uitpakte en jouw man helaas niet. Heel veel sterkte de komende dagen met de laatste beetjes en los moeten laten van beide kanten. Het enige dat nog telt is jullie liefde en die van het hele gezin. Hele dikke knuffel! Marianna Bergkamp
Heel veel sterkte Lieve Shirley , voor jou, je kinderen ,maar vooral voor je lief! Wat akelig dat het zo snel gaat ineens.
Knuffel! 💋 Adrie Jansen
Dat is schrikken Shirley dat het nu zo snel slecht gaat. Heel veel sterkte voor jullie.
Wat een verdrietig nieuws. Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte.
O jee, wat zwaar. Heel veel sterkte. Jullie hebben het nodig. Ik probeer je geestelijk wat te sturen.
Ach Shirley, wat verdrietig, heel veel sterkte voor jou en je gezin!
Wat goed dat je het opschrijft, zeker nu het zo snel gaat. Denk niet alleen aan je man, maar ook aan jezelf, al is dat nu moeilijk.
Toon Hermans, ik ga hem steeds meer waarderen.
Wat een verdrietig bericht, maar wat fijn dat de verzorging en alles eromheen zo goed geregeld is. Heel veel sterkte voor jullie beiden en het gezin/familie.
Ach Shirley, wat een verdrietig bericht, ik wens jou, je man en verdere familie heel veel sterkte .
O.M.G. Shirley, de tranen lopen over mijn wangen.
Wist niet dat het zo snel zou gaan.
Fijn dat Perry thuis kan blijven.
Heel veel sterkte voor jullie allemaal.
Liefs en knuffel.
Jeetje Sherley, pppfff te snel gaat dit.
Kippevel en tranen.
Heel veel sterkte voor jullie allemaal.
Ach Shirley, nu gaat het toch snel. Ook wij leven vanaf afstand met jullie mee en waarderen zeer je openheid en dat je ondanks alles af en toe op je blog blijft schrijven. Heel veel sterkte voor jullie allen. Liefs van Marie-Thérèse
Wat een moeilijke tijd maken jullie door. Ik hoop dat jullie nog een aantal beetje mogen delen samen en met het gezin. Heel veel sterkte de komende tijd. Ik denk aan jullie.
I am glad that you are able to spend this time together, for however long it lasts. It is so bittersweet. I hope that for all of you, the sweet memories will remain in your hearts the longest.
sterkt
Shirley, ik wist niet dat het zo snel zou gaan. Heel veel sterkte voor jullie en hopelijk kunnen jullie nog wat samen zijn.