Het was stil van deze kant, er werd afgelopen dagen hard gehoest en geniest gewerkt,

Zopje vond mijn pauzes wel erg aangenaam, ik was nog niet helemaal scherp (griepje o.i.d.) en had niet alles van de quilt over de naaimachine gegooid, buiten bereik van poezenvoetjes. Hij had grip op een stukje quilt, trok het over de tafel, en nam plaats, gelukkig op de achterkantstof, en niet op de voorkant.

Hier nemen de mannen een pauze, zo bijzonder dat ze naast elkaar blijven zitten tijdens het eten, dat ik er een foto van moest maken.

Zipje is kleiner dan Zopje momenteel, maar klein is bij hun relatief, het zijn joekels van katers, wegen 6-6,5 kilo, schoon aan de haak, en mensen schrikken als ze aan komen lopen, en helemaal als ze op schoot willen liggen, oempf.

We dwalen af.
Voor de label had ik een strak plan, een mooi stitchery van de schommelstoel, en daarop zou ik wel effe tekst printen, en dit dan netjes op de quilt naaien.

Ik had het borduurtje afgedekt met freeserpaper, om te voorkomen dat het vies zou worden, en ook om ervoor te zorgen dat er geen pluis in de printer zou komen, maar de printer zei “Doe het mooi zelf, ja!” en toen kon ik het vel uit de ingewanden van de printer peuteren; gelukkig zat er geen inkt op de stof, het was alleen erg opgeftrommeld. Vroeger, bij de vorige printer kon dit wel, maar daar ging het papier er boven in, en dan maakte het een bocht van 45 graden, en niet zoals bij deze printer een haarspeldbocht. Ik had al een donkerbruin vermoeden dat ik teveel vroeg, maar moest het op de harde wijze ondervinden.

Dan maar plan B, een printje maken op speciaal fotostof, Photofabric van Crafter’s Images, jaren geleden gescoord bij Janny van ’t Stoffenhoekje in Heerle (open op afspraak, kijk hier op de site van Wendy Vosters voor meer info), maar nooit gebruikt voor labels, tenminste, niet dat ik me kan herinneren. Ooh, een geheugen als een zeef!

Ik zie nu pas dat ik de cotton twill heb gebruikt, ik moet ook nog ergens -maar waar??-de cotton poplin hebben liggen, die is fijner van weving, waardoor de tekst/foto scherper is. Je kunt het vergelijken met de pixels van een foto, hoe groffer de ondergrond waarop je print, hoe minder pixels. Je hebt ze ook van canvas en van zijde, deze op freeserpaper gestreken printbare stoffen, zie ik net op deze website.

Printen, strijken,spoelen, strijken, en huppetee, op de quilt ermee! Nu ik het zo van een afstandje bekijk, vind ik het wel gek, een foto van mezelf op een label, zo van dat mensen bij het lezen van mijn naam ook nog een beeld krijgen van mij.

En zometeen ga ik de bies er verder op vastnaaien, en dan naai ik ook 2 kanten van de label vast. Morgen is hier een affo te zien, als er niks meer tegen zit.