We aten vandaag spruiten, op de manier klaar gemaakt zoals achterop de verpakking stond: fruit 1 ui en 1 teen knoflook, bak rauwe ham mee, mik er dan de beetgaar voorgekookte spruitjes en 2 in stukjes gesneden Grannys (appels) bij, bak dit nog samen, zout, peper, selderieblaadjes, en citroensap naar smaak, eet samen met rijst of past. In het kader “wie niet waagt blijft maagd” heb ik het klaargemaakt en geserveerd, en er werd met lange tanden gegeten, dochterlief kokhalsde zelfs bij het laatste spruitje, oei. Ik denk dat ik dit niet meer moet doen, zelf vond ik het namelijk ook maar zozo. Misschien als ik er kookroom door had gedaan, of Boursin? Daarmee maak je zelfs stoeptegels lekker! En toch ziet het er wel lekker uit, zo op de foto. Terwijl gefruite ui en knoflook met dille (of tijm, ik haal ze altijd door elkaar, tot ik ze ruik) en room over de spruitjes wel super lekker is. Never change a winning recipe!

Tijdens het koken streek ik de borders voor de bowtie nog even glad, en na het getsie-eten legde ik ze op de grond langs de top, om te zien of ze lang genoeg waren, want dan kon ik ze op de bee vanavond aanzetten. Nou, over de lengte hoefde ik me geen zorgen te maken, maar wel over de blokbreedte. Bah, ik kom 0,24 inch tekort per blokje! Ik dacht dus, dat de bowtie-blokjes uit 4 inch stukjes bestond, maar helaas pindakaas, we maken er 4,25 inch van, voor het gemak. Damn.tegels lekker.

Meten is weten roep ik altijd, van huis uit meegekregen, toen mijn moeder me vroeg of Perry wel in bed paste, toen ik zei dat hij me ten huwelijk had gevraagd. Ik antwoordde dat hij niet zo idioot lang was, 1.84, maar dat bedoelde ze niet, zei ze glimlachend. Foei.

Ik moet even moed verzamelen, maar dan ga ik alle naadjes 1/8e inch krapper maken, zodat het wel gaat passen. Een mooi (saai) klusje voor op het quiltweekend, aanstaande vrijdag.
Nou, en dan nog het hoera gedeelte: vanavond op de bee in Heerle zat ik te bladeren in een leuk Frans quiltblad
en Els showde een bijna affe quilt van Saskia
en toen mijmerde ik, dat ik er niks van snapte dat ik geen affo’s had om te showen op het quiltweekend, op die quiltklok na; niks voor mij, ik heb meestal 2 of 3 affe quilts bij me, maar toen bedacht ik me, bij het zien van pinwheel blokken, dat ik toch zo eentje had gemaakt, met prairypointrand en al? Maar waar o waar kon hij zijn? Dus thuis gekomen vloog ik gelijk naar boven, nergens op de bedden te vinden, en in het loopje aaide ik de antieke die over de balustrade hangt, en wat piepte daar vanonder uit aan de zijkant? Hoera! Gevonden!