Maandagmorgen half acht, we liggen wat na te dommelen, onverwachts lekker geslapen ondanks de hitte, ik had een dunne quilt op mijn kant gelegd die ik voor Suzanne had gemaakt toen ze een klein meisje was. Een tovertegelpatroon van romantische stoffen,
blended quilts waren toen in, en deze quilt (mijn eerste en volgens mij ook de enige blended) is zo blended dat je goed moet kijken om het patroon te zien, zelfs de sashings (de stroken tussen de blokken) vallen amper op als zijnde stroken. To blend or not to blend, that’s the question.
Suzanne was er heel blij mee, ik had hem afgemaakt toen ze sliep en haar ermee toegedekt, en moest lachen toen ik later de foto op mijn beeldscherm zag: ha, daar waren al haar sokken gebleven
Het sliep heerlijk onder deze dunne quilt waar ik geen vulling in had gedaan, in principe mag je het dan geen quilt noemen, want dat bestaat uit twee lagen stof met een tussenvulling. Volgens mij noem je het dan een coverlet, hoewel een coverlet uit slechts één laag stof bestaat met verschillende weefstructuren om zo patronen te creëren.
De flanellen achterkant van de quilt voelt lekker zacht aan en ziet er nog goed uit na al die jaren van gebruik.
Om half acht begonnen mannen ergens in de buurt onzachtzinnig met metalen buizen en platen te rammelen, ik gokte dat ze een steiger opzette, en dat klopte, want een half uur later klonk het heftige geluid van een slijptol. De voegen van het huis naast het huis aan de rotonde werden onder handen genomen, ooooh wat een herrie. Lekker buiten zitten viel vies tegen, en dat terwijl het zo vroeg nog koel was met een licht briesje. Een paar uur later tikte de thermometer 28°C aan, drie graden minder dan gisteren, 🎉 en was het gedaan met buiten zitten en zochten we de koelte van de woonkamer op. Volgens Jon kan je dan het beste zo gaan liggen, en hij deed het even voor.
We hebben een tomatenplant die in de compostbak is opgekomen, er zitten bloemen aan maar ik denk niet dat we er tomaten van kunnen plukken dit jaar, een te late start.
De hoeveelheid snoeihout van afgelopen maand op de bladkorf leek me te veel om in de kliko te passen, maar het is me gelukt. Daar ik pas achteraf tevreden een foto maakte van de bladkorf, heb ik mijn artistiek talent losgelaten om jullie een idee te geven hoe groot de berg was.
Veel takken kon ik met gemak in 40 cm lange stukken doorbreken (met handschoenen aan!), nadat ik eerst de uitstekende zijtakjes er ook af had gebroken, en voor de taaiere takken had ik een snoeischaar nodig, laag voor laag vulde ik zo de kliko en opeens lag er alleen een restje blad op de grond en kon -na dit te hebben opgeruimd-
het deksel van de kliko nog dicht ☺️ dus knipte ik snel de lange uitlopers van de beukhaag er af, er gaan veel makke schapen in een hok. De vliegenlarven dachten er anders over, ze kropen langs de wanden omhoog, brr, vieze beesten, snel de kliko aan de straat gezet, gelukkig werd hij na lediging ook schoongemaakt, al rook het restje water naar poep, lang leve de recycling van het waswater 🤢 Maar er waren geen maden meer te zien, en dat vond ik wel heel fijn
Begin van de middag kwam de loodgieter langs om de keukenkraan vast te zetten die in de loop van de weken steeds losser gaan zitten en hing nu op zijn plaats dankzij de zwaartekracht. Denkend dat ik het zelf kon vastdraaien was een zware overschatting van mijn kunne, er staken zoveel stangen en onderdelen uit onder de gootsteen, en ik kon niet goed zien waar ik aan moest draaien, dat ik het snel opgaf. Wij stonden op het punt de deur uit te gaan, gelukkig was Evelien thuis, en na kort telefonisch overleg met ons werd de kraan vervangen wegens hopeloze zaak. Lekker hoor, de kraan open kunnen zetten zonder al dat gewiebel.
Een paar dagen eerder hadden we de elektricien over de vloer om een geaard stopcontact in de keuken te vervangen, deze was doorgebrand toen de waterkoker al stinkend kapot ging. De maanden daarop gebruikten we het stopcontact alleen voor kort gebruik van de blender en snijmes, want het knetterde een beetje als ik bv een broodrooster of waterkoker met een geaarde stekker in stak en aan zette. Ik dacht dat het een gevalletje los draadje was, en uiteindelijk toch maar iemand met verstand van zaken erbij gehaald. Doorgebrand dus, en niet te zuinig, kijk maar naar de linkse bedrading. En rechts zat het schroefje van de bruine draad niet vast, al 28 jaar, heel bizar.
En zo hebben we weer een mooie en goed werkende kraan (ik mis wel de uittrekbare slang om de gootsteen goed schoon te spoelen) en een mooie nieuwe stopcontact die niet tegensputtert. Hopelijk is het nu even klaar met dingen die kapot gaan, ik word er zo moe van om steeds maar weer ventjes te regelen om de boel te fixen.
Wat jammer dat je geen uittrekbare kraan meer hebt– zo handig idd! Heb er nu ook eentje en je kunt in alle hoeken goed komen.
Dit soort quilt ken ik niet,maar je kunt ook niet alles weten natuurlijk.
Je bent goed bezig geweest met de groene bak vullen– wat schudden met de container helpt ook vaak om meer in te kunnen doen.
Vannacht weinig regen hier gevallen en nu een grijze lucht– weer wat anders dan een stralende warme zon.
groetjes, Truus uit Drenthe