Iedereen ontzettend bedankt voor de lieve woorden van troost, ik begon met een paar mensen privé te bedanken, maar zat toen bij elke reactie te huilen. Dan maar even zo iedereen in een keer: 😘 

Vanmorgen huppelde Fay achter Jon en Sherlock aan de garage uit, ze was gisteravond met hun meegelopen naar de garage toen ik de bakjes eten daar naar toe bracht, de twee senioren liepen gehaast voor me uit en even ontstond er verwarring toen ik het bakje van Fay er bij zette, maar eten overwint alles. Toen ik de bakjes vulde aan het aanrecht, liep Sherlock zenuwachtig heen en weer, naar buiten kijken of hij Puk zag, en dan weer de keuken in, maar daarna liepen hij en Jon toch snel naar de garage met Fay in hun kielzog. We waren zo opgelucht dat Fay niet in haar uppie de nacht moest doorbrengen, ze mist haar broertje zo.

We hoorden vannacht geen gekke geluiden uit de garage komen, er lag ook niks op de grond, het zal dus wel goed zijn gegaan en volgens mij heeft Fay gewoon tegen Sherlock aan gelegen op zijn grote rode kussen, of natuurlijk op de paar andere slaapplekjes in de garage. Jon slaapt altijd bovenop de werktafel waar ook een groot kussen ligt.

De katten keken vanmorgen als eerst zoekend de kamer in, “nee, daar ook niet”, zullen ze gedacht hebben, en aten toen een paar hapjes van de verse brokjes. Bij Sherlock had ik zijn medicijnen in een EasyPill verstopt op de brokjes gelegd en dit was weer gelijk op, net als de pijnstilling. Hij liep vanmorgen steeds in en uit, zielig miauwend Puk roepend, en elke keer op de poef bij het raam kijken, een hapje eten en dan weer naar buiten; hij is duidelijk zijn vriendje kwijt. Hij loopt gelukkig alweer bijna als een kieviet, alleen met nagels krabben aan de boom zie je dat hij zich nog inhoudt met zijn gehavende pootje. Jon liep steeds een rondje door de tuin alle slaap- en speel plekjes van Puk af, en Fay zat vanmorgen in het zonnetje op haar kasteel voor het raam naar buiten te kijken. En elke keer als ik zag hoe ze naar Puk zochten schoot ik weer vol.

Ik ging tussendoor even snel de deur uit om de TummyTub die niet in de smaak viel bij Sophie (huilen als ze daar in dobberde, terwijl ze geniet van het ligbadje) naar haar nieuwe neefje te brengen; er is sinds gisteren weer een baby in de familie, Bruno heet hij, de broer en schoonzus van mijn lief zijn nu ook voor de eerste keer opa en oma. Nu kan ik de label voor het babyquiltje maken, alles wassen, drogen en dan op kraamvisite beschuit met muisjes gaan eten ☺️

‘s Middags lagen Sherlock en Fay naast elkaar op de bank onder de veranda, het regende af en aan, en op het laatst, toen het even droog was, renden ze naar binnen. Jon lag al die tijd ergens boven op te slapen. Foto is door het raam heen genomen, vandaar de reflecties.

Op Facebook kreeg ik een herinnering van de quilttentoonstelling in Veldhoven in 2013. Door de 900 foto’s had ik toen gemaakt, en het leek me leuk deze weer eens te delen. Als je met de muis (of vinger) over de foto hieronder gaat verschijnt er wel een pijltje naar rechts voor de volgende foto. Kan ook zomaar zijn dat het pijltje ook al te zien is zonder dat je er wat voor hoeft te doen, de techniek staat voor niks.

Wil je de foto’s liever groter bekijken, klik dan hier, en als je dan op het tv’tje met pijltje klikt, krijg je het als slideshow te zien.

Lekker genieten van de mooie quilts, en wie weet kom je wel bekenden tegen.