Het was droog, het zonnetje scheen tussen de wolken door en ik was weer buiten in de tuin bezig toen ik een hele grote -minstens 5 cm – dikke hommel op de stoep naast het huisje zag zitten, het bewoon amper, en ik dacht dat het beestje misschien uitgeput was en honger of dorst had, en liep snel naar binnen om wat te halen. Op een klein schaaltje mengde ik een paar druppels honing met een paar druppels water, druppelde dit op het tafeltje en zetten de hommel er bij. Het gekke beest liep er eerst helemaal doorheen eer het doorhad dat het eetbaar was,

ik moest denken aan plakhandjes, plakvoetjes en  hoopte maar dat hij/zij niet zou omkukelen want dan zouden de vleugeltjes er ook onder komen. Opeens boog hij/zij het hoofd en kwam er een heel dun lang sprietje uit de neus,

en toen zette hij/zij het op een drinken, geweldig! Alleen jammer dat elke keer dat ik een foto nam het tongetje ingetrokken was.

Toen het beestje aangaf klaar te zijn met drinken zette ik het op de Virburnum, het rook een paar keer aan de bloemetjes en vloog toen weg. Goed gevoel gaf dat, dat deze grote hommel (koningin?) niet dood is gegaan op mijn stoep.