Categoriearchief: Sampler

Multi-tasken

Het waren een paar drukke dagen met veel regen en dus werden de ramen driftig gelapt

Jon zette er nog een tandje bij toen hij zag dat ik geen haast maakte.
En ik liep op beide dagen bijna 10 km; tijdens het nemen van een sluiproute tussen twee wijken zag ik deze fiets staan, aan de ketting gelegd door de gemeente. Zo te zien stond het er al een tijd, het was een roestbak ook al zag het er van een afstandje niet slecht uit. Raar dat ze de fiets niet mee hebben genomen.
D4389C8F-2826-49B6-AB7C-2FCA56215922
Het was een speciale weekend voor de Pokemon spelers, weinig voorkomende soorten verschenen tot maandagochtend 8 uur opeens in grote getallen in het wild, en als je geluk had kon je ook je hart ophalen met het vangen van een “Shiny” Pokemon. Menig vreugdekreetje ontsnapte mijn lippen tijdens het ontdekken van een Shiny, eentje tijdens het rijden (ik als passagier), waarbij DH tijdens het inparkeren bij het horen van mijn “oeh!” heel hard op de rem stapte, hij dacht dat hij iets over het hoofd had gezien. Zondagmiddag besloot ik nog een eindje te gaan fietsen, ik was door mijn ballen heen en kon zo een heleboel gyms en pokestops bezoeken. Ik ben heel braaf, stop mijn mobieltje in mijn zak tijdens het fietsen en haal hem er pas uit als ik stil sta bij een pokestop, niet alleen is dit veiliger, maar zo bleef mijn mobieltje ook droog. Anderhalf uur later kwam ik puitnat weer thuis, (bij het plaatsen van onderstaande foto zag ik een schaamhaar op de wastafel naast de bril liggen, ? toch maar snel weg geretoucheerd)
BF4EF5F2-2E57-43CA-8F60-21460D1CFD7C
maar wel met genoeg ballen en zulks om met een gerust hart de avondwandeling in te kunnen gaan samen met DH; kroketje eten tijdens de pokemons vangen is geen doen, ik verbrande mijn gehemelte in alle haast om mijn hand weer leeg te hebben om te kunnen vangen. Omdat het begon te spoelen hielden we het na een uur voor gezien en reed mijn lief nog door de stadswijken langs vele stops zodat ik toch kon vangen en draaien.

Toen ik tegen middernacht de balans opmaakte ontdekte ik, dat ik dankzij de shiny’s van twee pokemons nog een paar candies tekort kwam om ook deze te kunnen evolueren, onrust sloeg toe, wat te doen; heel vroeg opstaan of nu nog de deur uit gaan? Ik koos voor het laatste, DH keek er niet eens van op, als ik maar niet met vreemde mannen meeging, zei hij nog voordat ik de deur achter me dicht trok. Uiteraard regende het, en omdat Pokemons vangen met paraplu en stevig windje een zwaar irritante combinatie is, zette ik mijn Tilly hoed op die ik in Canada had gekocht. Nu moest ik alleen opletten dat mijn mobieltje niet te nat ging worden. Een uur later had ik de buit binnen en kon ik ook de laatste twee Pokemons gaan evolueren, wat een schatjes (evolutie van schaapjes, die roze met de donkere sterretjes in linker bovenhoek is een shiny)

toch? Dit zijn alle shinies die ik al heb, niet slecht voor iemand die drie maanden bezig is. (ik zit nu op level 32)
769D97FB-7068-4569-AECB-2D8F5F2CE1F0
1A179F91-B3CB-484A-B621-70C24BA842D5
171DCA06-5895-4F8F-86A6-9A7DD836D1D9
DB3DD7FB-77FD-4A60-AFB5-73481C2DA18D
en bij het naar bed gaan checkte ik mijn kilometerstand, oh, toch nog bijna twee kilometer gelopen na middernacht, hoezo fanatiek?

Ik sliep als een blok, niet eens gedroomd van Pokemons 🙂 Degene die zich door bovenstaand verhaal hebben gebeten feliciteer ik met hun volharding 🙂

Vandaag heb ik me bezig gehouden met de workshop Blue-Green quilt,
61DF4796-7F10-4508-960A-73B35AD721AD
het middelste blok moest ik nog quilten, leuk werkje

het blok rechts onder stoorde me, ik vond het spuuglelijk en besloot een andere te maken.

en toen nadenken over hoe ik het andere blok dan moest maken met de technieken van transferkrijt en luthador. Halve dag later (en de stap van het krijt een paar dagen laten drogen overgeslagen)

en nu nog de geschikte stof zoeken voor de sashings, wat te denken van deze gestreepte stof?

Het is lichter dan op de foto

Laatste hoeken, nog 2 te gaan

Zopje in diepe rust, en Zipje die me spinnend en kletsend bedelde om te kroelen, toen ik vanmorgen de kamer in kwam, alsof ze me willen zeggen: “Kijk vrouwtje, zo kan het ook.”.

Maar het was zo lekker buiten, dat ik na ontbijt en een serieuze mok thee toch in de tuin ben gedoken, graskanten netjes rechtsteken en daarna op de knieën (op een plank) om het gras en onkruid te verwijderen; let wel, alleen onkruid wat binnen handbereik bevond, ik was niet van plan om in de perken te gaan ruimen. Tja, ‘was’ , want toen ik klaar was, en nog droog, heb ik ook het eerste plantenperkje bij het keukenraam gedeeltelijk gewied, tot de container vol was, altijd een mooi moment om te stoppen.

Na de lunch van vers gebakken brood en een kopje koffie om het af te leren, moest ik Zopje van de quilt afjagen, zodat ik iets kon uitproberen wat ik in mijn hoofd had zitten voor de vierkante hoekblokken. Ik had er een pijl in gezien, en wilde een beetje in de sfeer van de sterren rechte lijnen quilten, en dat is goed gelukt.

Ik gebruikte het ronde transparante voetje nr 44 (schoteltje) om de afstanden gelijk te houden. De hoekdelen kregen weer dezelfde verenmmotief als eerder gebruikt, zodat er herhaling in zat.

De driehoek blokken aan weerszijde vulde ik op met Spinning Daisy van Leah, wat een geweldige site met tutorials heeft deze dame! Kijk, hier is de eerste al klaar, leuk om te maken!

Het patroon lijkt eenvoudig, maar is best wel een lastige, ik was bij het 2e blok even het padje kwijt, (what else is new?) gelukkig valt het niet zo op,

Morgen nog 2 hoekdelen doorquilten, en dan kan de bies er op! Welke kleur, geen idee, misschien wel wit, lekker simpel.

Even tandje terug?

Vrijdag moest het quiltwerk even wachten voor de huishoudelijke zaken, zoals stofzuigen en schoonmaken, want oooh, het was hard nodig! Als een tornado ben ik aan de slag gegaan, en tussen het inweken van toiletpotten, douchebakken, kranen en wasbakken hield dat ook het uitmesten van mijn naaikamer in, want daar was niet meer te zien wat voor kleur de tafels hadden. Ik kon nergens meer iets op een harde oppervlakte leggen, alles lag al vol, dus werd er gestapeld, en met het beeld van vervuilde ziekelijke verzamelaars in beeld, had ik geen aanmoediging nodig. Bijna 3 uur duurde deze aanval, en toen kwam er bezoek, dus een mooi excuus om te stoppen; sanitair en alles stofzuigen was toen klaar, mijn kamer kan nog wel wat ~~puinruimen~~ opruimen gebruiken, maar dat bewaar ik wel voor de regenachtige dagen.

Suzanne schrok zich wild toen ze mijn kamer zag. “Huh, stond deze hier al?”, vroeg ze, toen ze mijn snijtafel naast de deur zag, en gaf een dikke knipoog. Ik beloonde mezelf na het avondeten (zalige pompoensoep gemaakt) met een paar uur spelen achter de naaimachine. Het simpele streepwerk is nu rasterwerk geworden, veel beter zo.

Vanmorgen ontdekte ik een mooi patroon voor de blokken die daarnaast zitten, en had alvast eentje uitgeprobeerd voordat de plicht riep. Het ging goed, riep ik via mijn iPhone op Facebook, kijk maar hier

Boodschapjes doen en daarna de tuin, want die had ook aandacht nodig. Het gras maaien en kanten steken, en gelijk ook maar snoeien en onder de hagen opruimen, wat Zopje -die aan de andere kant van de heg liep- wel erg spannend vond; hij dacht dat er een vette muis zat, en sprong opeens door de heg heen vlak voor me op, ik schrok me wild, en hij ook, want met een grote bokkensprong was hij ook net zo snel weer weg. Zipje lag de hele tijd op het pad, mij in de gaten te houden, af en toe een beetje kletsen als ik zijn kant op keek, en verder lag hij gewoon genieten van het zonnetje.

Deze stond verdacht laag, toen ik manlief voorbij zag lopen, en vroeg hoe laat het was: “Kwart voor 7”, ojee, vandaar dat ik me slapjes voelde, ik had niks meer gegeten sinds half 1, snel opgeruimd en wassen en eten; de tuin ziet er al heel goed uit, ik ben op de helft gekomen, en hoop het morgen of overmorgen af te krijgen, net als de sampler.

Hier heb ik vanavond nog 2 blokken gequilt, ik begon een beetje te klungelen (ontdek de fout, ik was de tel kwijt 🙂 ), dus ben er maar mee gestopt voordat er ongelukken gebeuren. En morgen kan ik, nadat ik de laatste heb gequilt (hoe heet dit blok hierboven eigenlijk?), nadenken over deze hoekblokken te zien op de foto hieronder, ik wil ze als eenheid quilten, dus het vierkant en de 2 driehoeken aan weerszijde, maar of dit gaat lukken?

Maar het kan ook gebeuren dat ik morgen een voorbeeld ga nemen aan deze schat

lekker bankhangen, boekje lezen, hangt een beetje van mijn spieren af, een dagje rust kan geen kwaad, en ondertussen dromen dat ik de schattige lapjes van de give-away ga winnen, die Mascha organiseert vanwege haar verjaardag, klik hier maar. Met zoveel reacties al op haar blogje zal het wel bij dromen blijven, maar ook dat is fijn, soms is begeren mooier dan bezitten, hoewel, niet in dit geval 😉

Goedgekeurd

dat dacht ik, toen ik vanmorgen beneden kwam en Zopje intens gelukkig zag liggen,

en toen hij de flits hoorde, keek hij even op, kneep zijn oogjes dicht en open, alsof hij wilde zeggen: “Goed gedaan kul.”. En de oplettende kijker ziet gelijk dat ik al een ander blok heb gequilt, in het boek van Quilting Designs from the Past

vond ik deze beauty van een ontwerp, ik heb er een klein beetje aan veranderd, en zie het resultaat.

Opgetekend met de blauwe uitwisbare stift, en quilten maar.
Nu heb ik een steekregulator op de Bernina (BSR) en stel de steeklengte dus in, en bij het maken van de rondjes zet ik de steekjes korter dan bij het maken van de veren, want hoe kleiner de steken hoe vloeiender de lijnen zijn. Eerst maakte ik elk rondje afzonderlijk, maar kijk, als je er een slinger van maakt, dan kan je het op de terugweg weer met een andere slinger als rondjes maken. Hoe korter de op en neergaande lijnen elkaar opvolgen, hoe dichter de rondjes tegen elkaar aan komen.

Tijdens de pauzes van de series vanavond heb ik de 2e krans gemaakt, en meer geluk dan wijsheid: de veren draaien dezelfde kant op, poeh, daar had ik niet op gelet. Nu nog een vierkantjes-raster van de lijnen in het midden maken, ik zie dat ik er enkel lijnen naar 1 kant heb lopen. Is zo gedaan, en dan nog 2 blokken, en dan weer nadenken over de volgende blokken.

Vanmiddag was er de bee, en om iets handzamer te doen te hebben, ben ik met iets nieuws gestart.

Ja, ik weet het, veel te erg, maar ik heb mezelf moeten beloven hier alleen aan te werken in de kleine pauzes, als ik koffie drink tussen de bedrijven door. Ojee, nu krijgen mijn handen weer geen rust 😉 ook al is het cadans van steekjes naaien wel erg rustgevend, zalig dat tsjoek-tsjoek-tsjoek geluidje van de naald die door het stof zoeft. En als als Zipje even stopt met spinnen -hij ligt de laatste tijd erg veel op schoot- kan ik het helemaal goed horen, mmmm.

Jaren geleden (of was het pas vorig jaar?) had ik de Life is Beautiful patronenpakket gekocht in Zwijndrecht, ontworpen door Helen Stubbings, mijn moeder wilde hem graag maken, en zo zouden we weer samen aan de gang gaan; maar aangezien ik nog met meer dan genoeg dingen bezig was, bleef het bij mij in de kast liggen, en vanmiddag dacht ik er weer aan.

Snel een wit lapje gepakt, hele dunne vlieseline om er tegenaan te strijken, zodat de draadjes niet doorschemeren, en oja, welke kleur borduurgaren zou ik nemen? Pff, dat is lastig nadenken onder druk, ik koos voor mijn eerste ingeving, mooi rood is niet lelijk. Misschien dat ik elk blokje een ander kleurtje geef, doe es gek.

Daarna snel naar beneden gehold om het patroon op te strijken en de deur uit gevlogen om te gaan bee-en; we waren maar met z’n drietjes -de twee andere dames moesten werken-, maar wat een fijne groep meiden, gezellig, lief, een woord en gebaar van troost waar nodig, en er werd nog gelachen ook. Onze nieuwste lid biechtte op dat ze steeds minder zin had in het huishouden, nu ze het quilten had ontdekt, en of wij daar ook last van hadden. We keken haar grinnikend aan, huishouden? Welk huishouden?
Photobucket
Even iets anders, wat een rare tekst zit er bij die LIB blokjes, neem nou wat ik net heb gemaakt, “Life is what you make it to be” dat loopt toch niet lekker, dat hapert bij het hardop opzeggen, vind ik. maar goed, het is de ontwerpster’s moertaal, dus dat zal wel kloppen. Nou denk ik dat ik op internet andere spreuken ga zoeken, en deze er onder ga zetten, niet bij alle blokjes hoor, alleen daar waar ik het er niet mee eens ben. Lekker eigenwijs.

Ik zag al dat er een website was met een tutorial van hoe je de quilt moet (kan) afmaken op de quilt-as-you-go methode; en bij deze blogger kan je heel veel mooie LIB blokjes zien, maar ook andere, ooh dat is toch smullen allemaal.

Mevrouwtje

Gistermiddag was ik bij het postkantoortje bij de boekwinkel met een stapeltje enveloppen met kaartjes er in, en een dikkere grote enveloppe met stof er in, en ik legde de dikke enveloppe op de toonbank. “Kunt u deze enveloppe voor me frankeren, alstublieft”, vroeg ik netjes aan de meneer die daar werkte en zich duidelijk heel belangrijk voelde; hij keek met een “hohoho” blik van de enveloppe naar mij: “Nou, mevrouwtje, dat gaat als pakketje gefrankeerd moeten worden, want dat past niet door de gleuf!”, en hij hield de enveloppe voor een plastik frame dat de afmeting van een door de post goedgekeurde gleuf voorstelt. “Ziet u wel mevrouwtje, dat gaat zo niet, en bij de post zijn ze hier heel erg streng op.”
Photobucket
Nog 1x “Mevrouwtje” zeggen, en ik trek hem over de toonbank, eens laten zien hoeveel spierballen ik wel niet heb. Maar nee, ik ben goed opgevoed, laat liever mijn verbale spierballen zien, of mijn vindingrijkheid, net wat het eerste boven komt drijven.

“Mag ik de enveloppe even terug?”, vroeg ik op dwingende toon, en aan de reactiesnelheid van de man te zien had hij thuis niet de broek aan. Ik trok de plakbandhouder naar me toe, en plakte toen hup-hup-hup de randen van de enveloppe een eind over de enveloppe heen vast, waardoor hij centimeters smaller werd, en overhandigde hem de enveloppe weer. De man keek me met afgrijzen aan, en toen hij begon tegen te sputteren met “Maar wat doet u….”, was ik al klaar. “Zo, probeert u het nu nog maar een keer”, en hij moest toegeven dat de enveloppe er nu wel door ging, “Het gaat maar net.”, zei hij, het laatste woord willen hebben. “Net is ook een meske”, was mijn repliek, een typisch Brabantse uitdrukking die nergens op slaat, maar ja, om dat te snappen moet je denk ik een echte Brabander zijn. Hij frankeerde hem en ik betaalde hem, en weg was ik.

Zopje snapt er niks van, ligt er elke avond een quilt op de grond, hij durft (of wilt) er niet op te slapen, elke morgen springt hij van mijn bureaustoel af die bij de naaimachine staat. De sterren zijn ook allemaal klaar, en nu eens kijken hoe ik de andere blokken ga doen, een hele uitdaging, maar Zopje wilt me hier wel bij helpen, hij zit er al klaar voor, nu ik nog.