Zaterdag moest ik even met startkabels op pad om de auto van zoon die nu voor dochter wordt zodra ze haar rijbewijs heeft, aan de praat te krijgen. Na ruim drie weken stilstaan had de accu geen puf meer, maar met startkabels kregen we hem weer aan de praat, en uiteraard moest er een stuk mee gereden worden om hem weer wat op te laden. Grote ? reed voor de zekerheid achter kleine ? aan, in ieder geval tot alle stoplichten gepasseerd waren; ze namen de snelweg richting Etten-Leur, en toen ze in Etten-Leur omdraaiden reed ik uiteraard door naar de quiltwinkel, het was nu etenstijd en ik hoopte dat het er rustig was, en had geluk. Na mijn handen te hebben gedesinfecteerd met de gel buiten bij de voordeur was het genieten binnen.

De workshopruimte zat vol (met 1,5 meter regel kunnen er 8 personen in) en er liep nog een klant in de winkel. Wat is de winkel mooi geworden met de lichte laminaat vloer, ruim opgezet met overal escape routes zodat je nergens vlak langs iemand moet lopen, en een rolstoel/rollator helling, super! Ik heb een mooie extra brede achterkantstof gekocht en omdat mijn kaart vol was mocht ik iets van de tafel uitzoeken, een FQ pakje die vast wel goed terecht komt.

Hieronder drie filmpjes, sorry voor de snelle start, mensen die snel wagenziek worden kunnen iets van draaierigheid ervaren.

Bij thuiskomst zaten zoon en vriendin gezellig te buurten in onze keuken, ze hadden lekker geluncht bij ons, brood met scrambled eggs, en toen ze na een uurtje weg waren ben ik even met Tinkerbell naar de Kwikfit gereden voor een accucheck,

en toen bleek dat de fut er ver uit was, hebben ze er gelijk een nieuwe ingestopt en de banden gecheckt, lief. Nu staat hij zolang even bij ons voor de deur op de krappe parkeerplek tussen onze oprit en het pad naar de voordeur, zodat de klanten van de schoonheidssalon van de overbuuf ons pad niet meer kunnen blokkeren. Dikke Mercedessen en BMW’s worden daar gewoon nonchalant neergezet ongeacht welk pad ze blokkeren, en als ik er wat van zeg, zeggen ze dat ze zo weer weg zijn, áls ze al wat zeggen, want er zit veel leegte in de bovenkamer van de gladgespoten, opgevulde en dicht geplammuurde madammekes.

Nog een bron van ergernis is de markt, ik kom er net vandaan en heb me echt moeten inhouden; mensen die kriskras van kraam naar kraam lopen, zo onvoorspelbaar en dus moeilijk te ontwijken. Heeft Belgie weer een feestdag? Er liepen zoveel zuiderburen rond, ik geniet van het taaltje, maar nu niet van gedrag; overal aanzitten, en zich er tussen willen wringen, huh, afstand houden? Wat is dat? Ik vind het niet raar hoor dat in België het aantal besmettingen weer oploopt, als hun gedrag op onze markt de norm is. 

Sta je braaf voor de groentenkraam op de streep te wachten op je beurt, staat er een man opeens in mijn nek te hijgen, hij wilde me opzij te duwen zodat hij het beter kon zien. “Zegguh, die strepen staan er niet voor niets, u moet achter die streep daar wachten op uw beurt”, zei ik, wijzend naar de dikke witte streep 1,5 meter achter mij. Hij keek me aan, zei niks, maar deed wel een stap naar achteren.

Oude gewoontes zijn moeilijk af te schudden, maar verdorie, met al die strepen, stippen, waarschuwingsborden en lintafzettingen overal op de markt kan het je toch niet vergeten? Een eindje verder hoorde ik iemand zwaar hoesten, ik ben na het kopen van fruit dus gelijk naar huis gegaan, lekker banjeren over de markt zoals vorige zomer komt vast wel weer een keer, over een jaar of twee.
Terug naar de parkeerplaats lopend liep een groepje dames over de hele (en zeer royale) breedte tussen de kramen mij tegemoet, ze zagen me maar daar bleef het bij. Op mijn duidelijk geïrriteerd klinkende “Is het nou zo moeilijk rechts aan te aanhouden?” kwam een verontwaardigd klinkende: “allee madam“, eentje ging iets opzij en ik liep al kokend verder. Zo slecht voor mijn humeur.

Ik moest denken aan het bejaard echtpaar twee weken geleden, toen ik voor de eerste keer naar de markt ging, ze wilden ondersteund door stok en rollator doorlopen maar het pad werd geblokkeerd door een groep kletsende treuzelaars. De vrouw leunde over naar de man die vervolgens zeer zwaar en rochelend begon te hoesten. Als de Rode Zee voor Mozes weken alle aanwezigen voor de man uit en kon het echtpaar doorlopen. Ik nam een hap lucht en ben heel snel met ingehouden adem er voorbij gelopen met behoud van distantie, maar moest wel glimlachen bij de gedachte dat dit hoesten vast opzet was van het stel, slim ??

Ik zal me de komende dagen wel weer bij elke snuf, nies, dunne poep of hoofdpijn zorgen gaan maken. Heb ik net pruimen gekocht, oei.

De paar rotte appels die de rest een slechte naam bezorgen bij ons op de markt waren Belgen, ze kwamen ook massaal naar cafés en terrasjes toen het bij hun verboden was. Maar eigenwijsheid, het niet willen houden aan regels, schijt hebben aan alles en iedereen, dat is niet aan grenzen of nationaliteiten gebonden, ik ken ook zat Nederlanders die zich in mijn ogen aso gedragen, juist nu in deze tijd ga ik ze zo veel mogelijk uit de weg,

Ps: ik reageer meestal alleen privé op reacties in mijn blogjes. In dit blogje stoorde ik me aan Belgen, een andere keer zijn het Nederlanders, of niet geïntegreerde Marokkaanse Nederlanders van de derde generatie, of dronken Poolse arbeidsmigranten bij de supermarkt.